Rrr…
เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือที่วางเอาไว้บนโต๊ะเล็กข้างหัวเตียง ทำให้ร่างบางที่กำลังหลับสนิทบนเตียงขนาดเล็กภายในห้องพักเริ่มขยับตัว คิ้วสวยขมวดนิดๆ ก่อนจะค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นอย่างยากลำบาก สีหน้าของหญิงสาวง่วงงุนเด่นชัด หากแต่ก็เอี้ยวตัวไปหยิบตัวการที่รบกวนการนอนขึ้นมาดู
หมายเลขที่ไม่รู้จักทำให้คิ้วสวยขมวดมุ่น และดูเหมือนว่าจะเป็นหมายเลขที่โทรมาจากต่างประเทศ ซ้ำยังเป็นหมายเลขที่เกินสิบหลัก ถึงแม้จะแปลกใจอยู่หลายส่วน แต่เสียงกรีดร้องไม่หยุดหย่อนของเครื่องมือสื่อสารทำให้ปาริมาจำต้องกดรับสายด้วยน้ำเสียงง่วงงุน
“สวัสดีค่ะ”
“นี่ฉันเอง นอนแล้วเหรอ”
สีหน้าที่ง่วงงุนพลันเปลี่ยน เปลือกที่กึ่งปิดกึ่งเปิดพลันเบิกกว้าง ร่างเล็กผุดลุกขึ้นนั่ง ตอบด้วยน้ำเสียงที่ติดสั่นเล็กน้อย
“ค่ะ”
เกิดความเงียบไปชั่วอึดใจหลังจากปาริมาให้คำตอบ มือเล็กกำเครื่องมือสื่อสารที่แนบใบหูเอาไว้แน่น หัวใจเต้นถี่รัว ต
