“ช่างเถอะ ฉันแค่จะโทรมาบอกว่าพรุ่งนี้ฉันจะกลับกรุงเทพฯ แล้วนะ”
“ค่ะ เอ่อ ทำไมคุณฟาถึงรีบกลับล่ะคะ ยังไม่ถึงสามเดือนเลยนี่คะ”
“คิดถึงคนบางคนเลยอยากกลับ”
“คะ” ปาริมาร้องเสียงสูงเพราะคิดว่าตัวเองคงหูฝาดไป
“ฉันคิดถึงเธอ เลยรีบกลับ”
“…”
“แค่นี้นะ ไว้เจอกัน”
แม้ฟาบิโอจะวางสายไปแล้ว แต่ทว่าใบหน้าของปาริมายังร้อนผ่าว ในอกอุ่นวาบ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาบอกคิดถึงเธอ เพราะปกติเขาจะเป็นฝ่ายถามแล้วให้เธอเป็นคนบอกว่าคิดถึงเขาเสียมากกว่า
แต่ครั้งนี้กลับแตกต่างออกไป
บางทีเรื่องที่เธอกำลังกังวลอาจจะไม่ใช่ปัญหาใหญ่ แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้เต็มปากว่ามันไม่ใช่ปัญหา แต่ถึงกระนั้นเธอก็ไม่อาจปฏิเสธความจริงในเรื่องที่เกิดขึ้นได้
ถึงอย่างไรเธอก็ต้องบอกเขา
รอแค่โอกาสเหมาะๆ ก็เท่านั้น
“ติอาโก้ ผลไม้เปรี้ยวที่ฉันสั่งได้หรือยัง”
หลังจากวางสายปาริมา ฟาบิโอก็หันมาถามบอดี้การ์ดคนสนิท ติอาโก้กำลังจะอ้าปากให้คำตอบ เ
