“เปล่าค่ะพี่แข จินนี่ก็แค่ถามไปเฉยๆ นะคะ”
จินนี่ปรับสีหน้าเป็นปกติ แต่สายตาส่อแววมีพิรุธปิดบังบางอย่างของเธอไม่อาจหลบพ้นสายตาจับผิดของพิมลแขได้
“กินข้าวด้วยกันสิ พี่กินข้าวคนเดียวมันเหงา”
พิมลแขชักชวนรุ่นน้องสนิทสนมไว้วางใจมาก แต่กลับถูกปฏิเสธจากจินนี่
“พี่แขกินข้าวไปก่อนเถอะค่ะ จินนี่ไม่ค่อยหิว อีกอย่างจินนี่ชอบกินในครัวมากกว่าค่ะ จินนี่ขอตัวก่อนนะคะพี่แข”
จินนี่ขอตัวเดินออกจากห้องโต๊ะอาหารด้วยความรีบร้อน สร้างความสงสัยของพิมลแขว่าวันนี้จินนี่มีพฤติกรรมแปลกๆ เกิดอะไรขึ้นกับรุ่นน้องกันแน่
พิมลแขสลัดความคิดในหัวออกไปก่อน ลูกในท้องส่งเสียงประท้วงมาว่าหิวข้าวแล้ว คนเป็นแม่จำใจต้องทานอาหารบำรุงครรภ์พิเศษที่ส่งตรงมาจากกรุงเทพฯ ของฝากจากผู้มีพระคุณสองคนของเธอ
เธอยอมกินข้าวเยอะๆ เพื่อลูกน้อยในท้อง ถึงแม้ว่าอาการพะอืดพะอมยังไม่หายก็ตาม
หลังจากยอมทานข้าวจนหมดเกลี้ยง พิมลแขหูแว่วไปเองหรื
