บทที่7 คนใจดำ
1599 คำ
“ไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว กล้าพูดนะ ถ้าเธอไม่อยากเป็นผู้หญิงขายตัวจริง แล้วทำไมถึงยอมแต่งงานกับฉัน ไม่ต้องพูดว่าทำเพื่อตอบแทนผู้มีพระคุณแม่ฉัน เธอทำเพื่อเงินมากกว่า ถ้าไม่ใช่เพราะฉันหล่อ รวย เป็นที่หมายปองของสาวๆ เธอคงคิดจะจับหวังสบายล่ะสิ”
“คุณการ!”
พิมลแขโกรธกับคำดูถูกเหยียดหยามของผู้ชายคนเห็นแก่ตัว เธอไม่ใช่ผู้หญิงประเภทอยากจับผู้ชายรวย มีแต่เขานั่นแหละยัดเยียดสถานะเมียบำเรอให้เธอที่ไม่เต็มใจ
“พูดแทงใจดำของเธอล่ะสิ ผู้หญิงสกปรกทำหน้าที่อ้าขารอเตียง ทำหน้าที่สิ่งของให้ฉันพอใจก็แล้วกัน” คุณการยักไหล่ไม่ยี่หระ เขาพูดตามสิ่งที่เห็น
พิมลแขนอนหันหลังให้คนตัวโตเพิ่งคลายอ้อมกอดนั้นออกจากเตียงด้วยท่าทางรังเกียจผู้หญิงขายตัวเห็นแก่เงินสินสอดที่แม่เขาให้เธอมากกว่าสิบล้าน
เขาหัวเสีย หงุดหงิดอารมณ์ตัวเองที่พูดแบบนั้นออกไป ทั้งที่ความจริงใจเขาไม่อยากเห็นคราบน้ำตาของเธอ
‘เขาเป็นอะไรกันแน่ เล็ก’
พิมลแขปล่อยโฮปลดปล่อยหยาดน้ำตาไหลรินออกมาโดยไม่ต้องว่าหมอนจะเปรอะเปื้อนหรือเปล่า เธอเจ็บ เจ็บปวดกับคำพูดของคนเคยรักกัน เห็นได้ชัดว่าเขาหมดความรัก หมดความเยื่อใยที่เคยมีต่อน้องแขของตัวเองแล้ว
“เขาไม่ใช่พี่เล็กแสนดีของน้องแขอีก เขาคือคุณการ ผู้ชายใจดำที่คอยทำร้ายแขจนเจ็บปวด”
…
พิมลแขกลั้นน้ำตา เธอมีความอดทนสูงใช้ชีวิตอยู่กับคนเรื่องมาก เอาแต่ใจ เรียกร้องความสนใจเก่งเป็นที่หนึ่ง ทุกคืนเธอจำใจยอมเป็นเครื่องที่ระบายอารมณ์จนเกือบรุ่งเช้ากว่าปล่อยเธอเป็นอิสระ
จนกระทั่งเวลาล่วงเลยไปสามอาทิตย์กว่า อีกหกวัน หญิงสาวก็จะได้เป็นอิสระจากเขาที่อยู่เกาะนรกแห่งนี้ ยอมรับว่าทุกวันทุกคืนเธอไม่มีความสุขสักวินาทีเดียว
มีแต่ความทุกข์ทนทรมาน บางครั้งเธอเจ็บตรอมตรมอยากกัดลิ้นตัวเองตายวันละหลายรอบ ทว่าทำได้แค่คิด เพราะอสูรร้ายกาจไม่ยอมให้เธอเป็นอะไรไปเด็ดขาด
คุณการเห็นว่าแม่ครัวจำเป็นหายลับเข้าไปในห้องครัวนานเกินเหตุ ชายหนุ่มหวั่นใจกลัวว่าเธอจะหาทางหนีเข้าป่าด้านหลังกระท่อม เพราะว่าเมื่อคืนเขาขาดสติหึงหวงเธอหนักที่ใจเหม่อลอย
พาลคิดว่าคิดถึงชายอื่นที่ไม่ใช่สามีตัวเองจึงลงโทษทัณฑ์อสูรรุนแรงและหนักหน่วงจนมีเลือดออกจากช่องอวัยวะเพศหญิง แต่เขาไม่สนใจ กลับยิ่งสะใจซ้ำเติมสั่งให้เธอทำงานบ้านทุกอย่างไม่ให้เธอพัก
“พิมลแข”
คุณการเข้ามาตามตัวทาสรับใช้สาวที่ห้องครัวกลับไม่พบเงาร่างเล็ก หัวใจแกร่งกระตุกวูบกลัวว่าเธอจะหนีหายจากอกสามีคนใจดำไป
“ยายตัวแสบ เธอหนีจากผัวตัวเองไปได้ไม่ไกลหรอก ถ้าจับได้ พ่อจะจับลงโทษกักขังเอาไว้ไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันก่อนจะครบหนึ่งเดือนเลย คอยดู!”
พิมลแขทนไม่ไหวต้องอยู่ให้คนใจดำอำมหิตกดขี่ ข่มเหง ใช้เธอทำงานหนักเยี่ยงทาส เหลือเวลาแค่หกวัน หกวันที่เธอเฝ้ารอคอยยาวนานมากที่สุด แต่เธอจะไม่ยอมทนอีกต่อไป ต้องหาทางหนีรอดพ้นจากอสูรร้าย ร่างเล็กหาทางวิ่งอ้อมเกาะเล็กๆ ส่วนตัวเพื่อหวังจะมีเรือเล็กของเขามาจอดทิ้งไว้
ทว่าหนียังไงก็หนีไม่รอด!
“จะหนีไปไหน!”
มือใหญ่วิ่งคว้าจับรวบตัวร่างเอวเล็กกำลังหาทางหนีรอดพ้นออกจากเกาะส่วนตัวเข้าปะทะแผงอกแกร่งไม่ให้สลัดดิ้นหลุดหนีรอดไปไหนได้อีก
“คุณการ!”
พิมลแขหน้าเจื่อน ที่วิ่งหนีไม่ไหนก็ไม่รอดพ้นจากเขา ชาติก่อนเธอเคยทำกรรมอะไรไว้ เจ้ากรรมนายเวรสุดร้ายกาจถึงตามจองเวรกับเธอทุกที่ ทุกเวลา
“ที่นี่ไม่ใครอยู่ มีแค่ฉันกับเธอสองคน ต่อให้เธอจะวิ่งหนีรอบเกาะนี้สักสิบรอบ ก็ไม่มีใครช่วยเธอได้หรอก”
“ผู้ชายที่กดขี่ข่มเหงคนอ่อนแอกว่าอย่างคุณ ไม่มีคนไหนจะทนอยู่กับคุณได้หรอก แขเกลียดคุณการ เกลียด เกลียดจนไม่อยากเห็นหน้า!”
สิ้นสุดหมดความอดทนสูง หญิงสาวตะโกนบอกความรู้สึกตัวเองที่มีต่อเขาทั้งหมด เธอขยะแขยงสะอิดสะเอียดร่างกายตัวเองมีรอยคาวราคีตีตราประทับอยู่ให้อับอายเต็มทน
คำว่าเธอเป็นผู้หญิงขายตัวที่ถูกคนใจดำพูดกรอกหูทุกคืนเวลามีอะไรกันรุนแรง...
“เกลียดฉันมากนักเหรอ เกลียดฉันเข้าไปยิ่งอีกสิ เพราะฉันก็เกลียดชังเธอไม่แพ้กัน” คุณการอุ้มร่างเล็กพาดบ่าไหล่กว้างแข็งแรงกลับเข้าสู่กระท่อมเหมือนเดิม
หลังจากกลับมาที่ตั้งพักกระท่อม ร่างสูงใหญ่หยิบเอาเชือกที่เอาไว้รอลงทัณฑ์อสูรรอลงโทษยายปีศาจน้อย อยากหนีจากเขามากนักก็ต้องเปิดโอกาสทดสอบความอดทนของร่างกายและจิตใจบอบช้ำของทาสเชลยสาว
“จะทำอะไร คุณการ คุณมันใจดำ ใจร้าย”
พิมลแขร้องกรีดสุดเสียงด้วยความหวาดกลัว ตั้งแต่เด็กจนโตเธอเคยเกิดอุบัติเหตุทางน้ำ ถูกกลุ่มพวกเพื่อนผู้หญิงผลักเธอตกน้ำเกือบจมน้ำตาย และเหตุการณ์นั้นก็ฝังใจเธอไม่ให้เฉียดกรายเข้าน้ำ ยิ่งน้ำทะเลลึกกว้างใหญ่ เธอไม่ขอลงไปเสียเด็ดขาด
“ก่อนจะด่าฉัน หันมามองดูตัวเองก่อนดีไหมว่าตัวเองนะใจดำมากที่เฉดหัวผู้ชายทิ้ง ทำมาแล้วไม่รู้กี่คน!”
“แขไม่ได้เป็นอย่างที่คุณการคิด สักวันพอคุณรู้ความจริงทั้งหมด คุณการจะต้องเสียใจที่ทำกับแขแบบนี้”
“กว่าจะถึงวันนั้น ฉันคงสะใจมากที่ทำลายชีวิตของเธอให้ตกต่ำจนต้องไม่มีที่ซุกหัวนอน!”
อสูรก็ยังอสูรร้ายอยู่วันยังค่ำ ไม่สนใจคำพูดของทาสเชลยสาว กลับกันยิ่งหาทางทำลายชีวิตเธอให้ตกต่ำมากขึ้น
“ลงมา!”
เขาพยายามลากตัวเธอให้ลงมาตรงน้ำทะเลที่เย็นตอนช่วงเวลากลางคืน ทว่าคนกลัวน้ำขัดขืนส่ายหน้ารัวๆ ด้วยความกลัว
“ไม่ลง แขกลัวน้ำ”
“อย่ามาสำออยใส่ฉันแถวนี้ ฉันไม่ชอบ ลงมา!”
คุณการบีบบังคับใช้กำลังฉุดกระชากลากตัวทาสเชลยสาวขืนตัวสุดฤทธิ์
“คุณการ ฮึก พี่เล็ก แขขอร้อง แขไม่ขอลงไปได้ไหม แขกลัว...”
“ฉันมีทางเลือกให้เธอสองทาง ทางแรกเธอไม่ไปลงน้ำก็ได้แต่ต้องอยู่กับฉันที่นี่ต่ออีกเดือนหนึ่ง แต่ถ้าเธอมีความอดทนสูงอยู่ตรงนี้จนถึงพรุ่งนี้เช้า ไม่แน่ บางทีฉันอาจเปลี่ยนใจ พาเธอกลับบ้านพรุ่งนี้เลยก็ได้!” คุณการยื่นข้อเสนอให้ทาสนางบำเรอระบายความใคร่ ซึ่งไม่สนว่าเธอจะยอมรับข้อเสนอนั่นหรือไม่!
“ทางเลือกบ้าบออะไรนั่น แขไม่เอาด้วยเหรอ โอ๊ย!”
พิมลแขถูกเขาใช้เชือกใหญ่มัดมือผูกติดกับเสาใหญ่ที่ติดกับน้ำทะเลตื้นอยู่ชายฝั่ง เธอทั้งหนาวเย็น อยากร้องไห้ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว
“ถ้าอย่างนั้นเธอติดใจเซ็กซ์ของฉันจนไม่อยากกลับเข้าฝั่งเลยสินะ ดี! ไม่ต้องเปลืองแรง”
“ดะ เดี๋ยวก่อนค่ะคุณการ แขขอเอาทางเลือกที่สอง แต่คุณต้องสัญญากับแขก่อนว่าจะปล่อยแขกลับบ้านพรุ่งนี้”
“ฉันไม่รับปาก จนกว่าเธอจะมีความอดทนสูงจริงๆ อย่ามาตายแถวนี้แล้วกัน ฉันไม่อยากเผาศพผู้หญิงเพศยา สกปรกอย่างเธอ!”
คุณการจัดการลงโทษทัณฑ์ทาสเชลยสาวที่กล้าขัดคำสั่งของเขาด้วยการคิดหนีออกไปจากเกาะนี้ด้วยการผูกมัดเชือกติดเสาปล่อยร่างเล็กจมอยู่น้ำทะเลไม่ลึกมากสำหรับเขา
“คุณการ คุณมันใจดำ แขเกลียดคุณ!”
“ฉันก็เกลียดเธอเหมือนกัน ยายปีศาจน้อย”
คุณการแสยะยิ้มมองภาพแฟนเก่าทุกข์ทนทรมานด้วยน้ำมือของตน ก่อนตัดใจไม่เป็นห่วงใยผู้หญิงเพศยาหลายใจ หมุนตัวเดินกลับเข้าสู่กระท่อมปล่อยให้คนดื้อรั้นจอมพยศได้รับรู้บทเรียนครั้งนี้ว่าอย่าขัดใจเขา
“ฮึก ฮื่อๆ ไม่มีใครช่วยแขได้เลยสักคน”
พิมลแขเป็นคนที่ใครเขาไม่ต้องการ ลองตายไปในน้ำทะเลจะได้ไม่ต้องเป็นภาระของใคร เธอคิดอย่างอดสูก่อนหมดแรงปล่อยเนื้อปล่อยตัวจมลงสู่ทะเลลึก
…
ทั้งคืนนั้น คุณการนอนไม่หลับ ชายหนุ่มพยายามหัดห้ามความรู้สึกลึกๆ ภายในจิตใจตัวเองว่าอย่าเป็นห่วงทาสเชลยเพศยา ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้มีค่าอะไรสำหรับเขาสักนิด อดีตก็คืออดีต เขาไม่มีวันโง่หวนกลับไปกินของเก่าซ้ำซาก!
จนกระทั่งรุ่งเช้า ฟ้ายังไม่สาง คุณการออกมาจากกระท่อมดูสภาพทาสรับใช้ของเขาว่านอนอยู่ในน้ำทะเลทั้งคืนจะเป็นอย่างไร
และแล้วภาพตรงหน้าหญิงสาวนอนมัดมือติดกับเสาจมน้ำทะเลลึกไร้สติ พลอยทำเอาใจแกร่งกระตุกวูบลงไปในตาตุ่มทันทีทันใด ความเป็นห่วงเกาะกินสู่หัวใจแข็งแกร่ง
“แข!”
- ผู้เขียน
