บทที่ 6 เราจบกัน 1
863 คำ
ปรินธรรู้สึกราวกับถูกฟ้าผ่าจนหูดับไปชั่วขณะ ดวงตาเฉียบคมหรี่มองเธออย่างอันตราย เค้นเสียงถามที่ทำเอาคนฟังหายใจไม่ทั่วท้องว่า
“ท้อง! คุณท้องได้ยังไง?”
เวนิกาลอบกลืนน้ำลายลงคอ พยายามทำใจดีสู้เสือ ในเมื่อริจะโกหกแล้วก็ด้นสดต่อไปให้ตลอดรอดฝั่งจนเขาจับพิรุธไม่ได้ เธอจะลองใช้ ‘ลูก’ เป็นเครื่องเดิมพันกับเขาดูสักตั้ง เพื่อความอยู่รอดของตัวเอง ถ้าปรินธรยังมีความเป็นคนอยู่บ้าง เขาคงจะไม่บังคับให้เธอทำการผ่าตัดที่เสี่ยงอันตรายต่อเด็กในท้องแน่
“ช่วงนี้งานฉันยุ่งมาก เลยไม่มีเวลาไปฉีดยาคุมตามกำหนด แต่อาศัยทานยาตลอด จนเมื่อสองอาทิตย์ก่อนฉันไปหาคุณหมอประจำ คุณหมอตรวจร่างกายฉันแล้วพบว่าตั้งครรภ์ได้ห้าสัปดาห์ จึงไม่อนุญาตให้ฉันฉีดยาคุม”
“คุณป้องกันดีขนาดนั้น มันจะพลาดได้ยังไง” เขาถามอย่างไม่เชื่อ ในใจยุ่งเหยิงวุ่นวายจวนจะระเบิด
“คุณหมอบอกว่าการคุมกำเนิดแบบทานยาหรือสวมถุงยาง มันไม่ได้ป้องกันร้อยเปอร์เซ็นต์ มีโอกาสที่จะเกิดอุบัติเหตุท้องขึ้นมาได้ อาจจะเกิดจากถุงยางรั่วหรือยาคุมไม่ได้มาตรฐานและหมดอายุ”
เวนิกานึกขอบคุณในความรอบคอบของตัวเอง โชคดีที่เธอหาข้อมูลเรื่องพวกนี้อย่างละเอียดกันเหนียว จึงตอบคำถามของเขาได้เป็นฉากๆ อย่างสมเหตุสมผล เธอลอบสังเกตสีหน้าเขาเงียบๆ เห็นความลังเลในแววตาคู่คมก็ใจชื้นมากโข ดูท่าเธอจะเริ่มมีความหวังขึ้นมาแล้ว ต้องทำให้ปรินธรใจอ่อนลงให้ได้ คิดปุ๊บก็จับมือหนามาวางทาบบนหน้าท้องแบนราบของเธอทันที
“เรากำลังจะมีลูกด้วยกันแล้วนะคะ” หญิงสาวเอ่ยด้วยความตื้นตันยินดี เธอรู้ว่าถึงเขาจะร้าย แต่ไม่ใช่คนเหลาะแหละไร้ความผิดชอบ คำว่า ‘ลูก’ คงเขย่าหัวใจที่แข็งเป็นหินให้สะเทือนได้บ้างละน่า
ปรินธรมองมือตัวเองที่วางแนบชิดหน้าท้องเวนิกาด้วยความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก ถึงจะสัมผัสสิ่งมีชีวิตในนั้นไม่ได้ แต่ในใจก็พลันบังเกิดความรู้สึกลึกซึ้งขึ้นมา ยิ่งเห็นสีหน้าซีดเซียวของคนอุ้มท้อง ใจเขายิ่งอ่อนยวบลงอย่างไม่รู้ตัว
“ลูก...”
ได้ยินเขาพึมพำพลางลูบท้องเธอเบาๆ เวนิกาก็ลอบยิ้ม การเดิมพันครั้งนี้เธอเป็นผู้ชนะ!
ทว่าในนาทีถัดมา... เสียงภคินที่ตะโกนบอกปรินธรด้วยความตื่นเต้นก็ดับความหวังของเธอลงทันที
“ผลตรวจออกมาแล้ว”
ปรินธรชักมือกลับล้วงลงไปในกระเป๋ากางเกง เอ่ยถามอีกฝ่ายสีหน้าเรียบเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นว่า
“ว่าไงบ้าง”
ภคินมองนางเอกสาวแวบหนึ่งคล้ายมีความลำบากใจนิดๆ พอสบตาเพื่อน ปรินธรเองก็เหมือนจะเข้าใจ
“ไปคุยกันที่ห้อง”
ภคินพยักหน้าแล้วเดินไปรอที่ห้องทำงานก่อน พอปรินธรพาเวนิกาไปยังห้องพักรับรอง สั่งให้ธนัตส่งคนมาจับตาดูเธอเอาไว้ไม่ให้คลาดสายตาแล้ว จึงตรงไปหาแพทย์หนุ่ม
“มีปัญหาอะไร” เขาถามอย่างร้อนใจ อดเป็นห่วงเวนิกาไม่ได้
“ผลตรวจออกมาดีทุกอย่าง ทั้งเลือดและค่าเนื้อเยื่อ HLA เป็นปกติแข็งแรง แต่ติดแค่เรื่องเดียวคือ...คุณเวย์ตั้งครรภ์”
“เธอท้องจริงๆ เหรอ” แม้จะรู้จากปากเวนิกาแล้ว แต่เขาก็ยังสองจิตสองใจ คิดไม่ตกว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี
“ใช่” ภคินย้ำชัดพร้อมกับเตือนเขากลายๆ “ฉันยังนึกแปลกใจที่คนระดับนายดันพลาดท่าให้ผู้หญิงจับง่ายๆ แบบนื้”
ชายหนุ่มตวัดสายตาคมกริบมองคนปากไม่มีหูรูด ไม่ใช่เพราะตัวเองถูกแขวะ แต่ไม่พอใจที่ภคินดูถูกเวนิกา
เจ้าตัวพลันรู้ตัวรีบยกมือเป็นเชิงขอโทษขอโพย ในใจก็แอบขำ ดูสิ...เพื่อนเขาทำตาขวางเหมือนหมาบ้าที่พร้อมจะกัดเขาให้เลือดสาดเสียขนาดนั้น
ท่าทางคนนี้จะจริงจัง แตะไม่ได้เลย!
“แสดงว่าเวย์บริจาคไขกระดูกให้วิวไม่ได้” ชายหนุ่มทั้งโล่งอกและกลัดกลุ้มระคนกันไป ดีใจที่เขาไม่ต้องเอาชีวิตของเวนิกามาเสี่ยง แต่ก็หนักใจที่จะหาผู้บริจาคไขกระดูกได้จากที่ไหนอีก เพราะชีวิตของวรรณวรินเข้าขั้นวิกฤตเต็มทีแล้ว เขากลัวหล่อนจะรอไม่ไหวจากไปเสียก่อนจะทันได้รักษา ถ้าเป็นอย่างนั้นเขาคงจะรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต
“ถ้าเป็นในเคสปกติละก็ใช่ แต่เคสนี้ต่างออกไป ฉันยังพอจะหาวิธีให้คุณเวย์สามารถบริจาคไขกระดูกได้อยู่”
“หมายความว่ายังไง”
“คุณเวย์ท้องก็จริง แต่จากผลตรวจดูเหมือนเธอจะได้รับการกระทบอย่างรุนแรงจนแท้งไปแล้ว ถ้ารักษาดีๆ ก็ยังบริจาคไขกระดูกได้”
“แท้ง!” ปรินธรชาดิกไปทั้งตัวจนไร้ความรู้สึก
- ผู้เขียน
