หึง/หวง

1611 คำ

"อ้าว...มึงลืมกูแล้วเหรอสายฟ้า กูเพื่อนมึงนะ เสียงของนนกุลดังขึ้นพร้อมรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า เขาก้าวเข้ามาใกล้ สายตาทอประกายยียวนหยอกเย้าอย่างไม่สนใจท่าทีเย็นชาของเพื่อน ดวงตาของเขากลับจับจ้องไปยังใบหน้าหวานของมิวนิคแทน ไม่วางตาเลยแม้แต่นิด ".....เห้อ ~ มีอะไร ! สายฟ้าถอนหายใจยาว ดวงตาขุ่นขึ้นอย่างเห็นได้ชัด น้ำเสียงเรียบเย็นพยายามกดอารมณ์ที่เริ่มปะทุเอาไว้ "เปล่าว กูแค่อยากมาทักทายน้องมิวนิค :) นนกุลยังคงยิ้มกว้าง ขณะเอ่ยตอบทั้งที่ยังไม่ละสายตาจากใบหน้าใสๆ ของเด็กสาวตรงหน้า รอยยิ้มของเธอทำให้ใจเขาหวั่นไหวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน "ทักทายเสร็จแล้วก็ไปดิ สายฟ้าพูดเสียงขรึม ใบหน้าขึงตึงขึ้นเล็กน้อย มือกำแน่นข้างลำตัวอย่างอดกลั้น "รีบไล่กูจัง ยังไม่ทันจะได้คุยกับน้องเลย นนกุลหัวเราะเบาๆ แต่แววตากลับท้าทายไม่เบา เขาขยับมาใกล้เพื่อนอีกนิด แต่ยังจ้องมิวนิคไม่ละ "เด็กมึงมารอแล้วมั้ง...ไม่รีบไปอ่ะ ปกติไม่เคยเห็นว่างนิ สายฟ้าเลิกคิ้ว ท่าทางประชดประชันอย่างชัดเจน น้ำเสียงติดแขวะอย่างคนเริ่มหมดความอดทน "เด็กเดิกที่ไหน ไม่มี...มึงก็พูดไปเรื่อยนะสายฟ้า "น้องเหมยอะไรนั่นมึงเลิกไปแล้วเหรอ "เลิกกันตั้งแต่เดือนที่แล้ว "แล้วน้องน้ำหวานเด็กทันตะล่ะ อาทิตย์ก่อนยังเห็นพาขึ้นคอนโดอยู่เลยนิ... "..จึ..!....ไอ้สายฟ้า... นนกุลหน้าเปลี่ยนสีทันที เสียงหลุดร้องเบาๆอย่างตกใจเมื่อโดนขุดคุ้ยแบบไม่ทันตั้งตัว "พี่ขอยืมตัวสายฟ้าแปปนึงนะครับ "ตามสบายค่ะ มิวนิคพยักหน้ารับเบาๆ ด้วยสีหน้างงๆ สายตากวาดมองทั้งสองอย่างไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ท่าทีเธอสุภาพเรียบร้อยจนสัมผัสได้ถึงความระมัดระวังในทุกคำพูด "รอตรงนี้ ห้ามไปไหน : สายฟ้าหันกลับมาบอกมิวนิค คนตัวเล็กพยักหน้ารับ ก่อนที่นนกุลจะลากตัวสายฟ้าให้เดินออกห่างจากคนเป็นน้อง ใบหน้าหล่อขึงตาเขียวปัดใส่ผู้เป็นเพื่อน "ไอ้เชี้ย..! มึงจะขายกูเพื่อ ??? "กูแค่ถาม แล้วอีกอย่างที่ถามไปก็เรื่องจริงทั้งนั้น "มึงถามอะไรไม่เข้าเรื่อง ปกติไม่เคยเอาเรื่องผู้หญิงมาพูดนิวะ มึงสนใจซะที่ไหน "........ "หรือมึงหวงน้องรหัสคนสวยของมึง ถึงได้กันท่ากูขนาดนี้ สายฟ้าเบือนหน้าหนีเล็กน้อย คำถามนั้นจี้เข้าใจกลางความรู้สึก เขาเม้มริมฝีปากแน่น มือกำแน่นจนเส้นเอ็นปูด "หวงบ้า หวงบออะไร กูแค่ไม่อยากให้น้องรหัสตัวแสบโดนเสือร้ายอย่างมึงหลอก "หลอกเชี้ยอะไรวะ...กูเคยหลอกใครที่ไหนกัน "ไอ้นน ถ้ามึงยังเห็นว่ากูเป็นเพื่อน มึงอย่ายุ่งกับมิวนิค น้ำเสียงของสายฟ้าแข็งกร้าวกว่าเดิม แววตาดุดันชัดเจนกว่าทุกครั้งที่เคยเห็น "มึงหวงจริงๆด้วย แล้วที่บอกว่าน้องมีแฟน มึงโกหกกูใช่ป่ะ... "ช้าเร็วยัยนั่นก็ต้องมีแฟน "แต่ตอนนี้ยังไม่มีใช่ไหม...ไอ้เชี้ย ! มึงจะกันท่ากูทำไมเนี้ย "กำลังจะมี "ใคร ? "กูไง... "....ฮ่ะ !!! นนกุลถึงกับทำหน้าเหวอ ขยับถอยหลังนิดหนึ่งอย่างไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน "มึงสนใจน้องมิวนิคเหรอไอ้สายฟ้า ... ".......... "จริงดิ ??? "เด็กนั่นต่างหากที่สนใจกู "ไม่เกี่ยวอ่ะ ที่กูถามคือตัวมึง ไม่ใช่น้อง มึงตอบกูมา ว่ามึงสนใจน้องเขาหรือเปล่า... "........ "ไอ้สายฟ้า..ถ้าไม่ตอบกูไม่ถอยจริงๆด้วย กูบอกมึงไว้ตรงนี้เลย คนนี้กูโคตรชอบ.. "อืม "อืม...อืมคือ ??? "อืม..ก็แปลว่าสนใจ มึงเข้าใจยากตรงไหน.. เสียงสายฟ้าตอบกลับนิ่งๆ แต่แววตาแข็งกร้าวและจริงจังอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน "ไอ้เชี้ยสายฟ้า ผู้หญิงมีตั้งเยอะแยะ มึงมาชอบอะไรคนนี้วะ... "มึงต่างหาก มาชอบอะไรเด็กคนนี้ กูกับมิวนิครู้จักกันมาก่อนมึง มึงนั่นแหละทำตัวเป็นแมวขโมย "ไม่รู้อ่ะ กูชอบน้องเขาไปแล้วยังไงกูก็ไม่ถอย "ไอ้นน...ตั้งแต่เด็กจนโตกูไม่เคยขออะไรมึง กับผู้หญิงคนนี้ กูขอ..มึงอย่ายุ่งกับเธอ... สายฟ้าเสียงต่ำและหนักแน่น สายตาไม่ยอมละจากดวงตาของเพื่อน ใบหน้าเคร่งเครียดจนแทบจะสะกดกลั้นอารมณ์ไม่อยู่ "ไอ้สายฟ้า.... "มึงใช้ผู้หญิงสิ้นเปลืองอย่างกับอะไร แต่กับกูแค่คนเดียว..กูขอมึงจะไม่ให้จริงเหรอ "แม่ง..พูดมาขนาดนี้ กูทำอะไรได้บ้างวะ นอกจากทำใจ.. นนกุลถอนหายใจเสียงหนัก สีหน้าเจื่อนลงไปถนัด ดวงตาที่เคยมีแววขบขันตอนนี้เปลี่ยนเป็นแววหม่น "เข้าใจก็ดี กูไม่ได้อยากมีปัญหากับมึง "เห้อ ~ เห็นว่าเป็นมึงหรอกนะ ถ้ามึงไม่เอ่ยปาก กูไม่ยอมจริงๆด้วย "อืม เข้าใจ ก็ไปได้แล้ว อย่ามาทำตัวเป็นก้าง "เห่อะ ! ดูท่ามึงจะหวงน้องเอาเรื่องเลยนะ รีบไล่กูเชียว ไปก็ได้วะ อย่าเผลอแล้วกัน มึงเผลอเมื่อไหร่ เสร็จกูแน่ "อยากตายก็ลองดู... ทั้งสองเดินกลับมาหามิวนิค คนเป็นน้องยังคงยืนรอตามคำสั่งของคนเป็นพี่ ก็ไม่รู้จะให้เธอรอทำไม รถก็จอดอยู่ใกล้ๆ เดินไปไม่ถึงห้าสิบเมตรด้วยซ้ำ เธอกอดแฟ้มแน่นพลางมองซ้ายมองขวาอย่างรอคอยอย่างสงสัย "ไปกันเถอะ "คุยธุระเสร็จแล้วเหรอคะ "อืม.. น้ำเสียงสั้นๆ แต่แววตาอ่อนลง เมื่อหันไปสบตากับเธอ "น้องมิวครับ... : นนกุลเอ่ยเรียกชื่อคนเป็นน้อง แต่กลับเจอสายตาพิฆาตจ้องมองกลับ ทำเอาเขาถึงกับหัวเราะออกมา เป็นภาพที่ไม่ชินตาเอาซะเลย "ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ "เพื่อนพี่คนนี้มันเป็นคนดี แต่ขี้หึงขี้หวงไปหน่อย ฝากดูแลมันด้วยนะครับ "...........คะ ??? "อย่าไปฟังมันมาก รีบกลับเถอะ ค่ำมืดแล้ว ขับรถคนเดียวอันตราย สายฟ้าพูดโดยไม่มองเพื่อนอีกเลย ราวกับตัดบทสนทนาอย่างเด็ดขาด "ค่ะ...ไปก่อนนะคะพี่นน... :) "ครับ นนกุลมองตามรอยยิ้มหวาน ยิ่งมองยิ่งไม่อยากตัดใจ กว่าจะเจอคนที่ทำให้ตกหลุมรักได้ตั้งแต่ครั้งแรก ไม่ใช่เรื่องง่าย เพื่อนตัวดีดันหมายตาเอาไว้เสียก่อน นี่สินะที่เขาพูดกัน...อกหักตั้งแต่ยังไม่เริ่มจีบ มันเป็นแบบนี้นี่เอง @ระหว่างทางเดิน ระหว่างทางเดินภายใต้แสงไฟสลัวของทางเดินริมสนาม เสียงรองเท้ายางกระทบพื้นซีเมนต์เบาๆ ดังสม่ำเสมอในยามค่ำคืนอันเงียบสงบ บรรยากาศอบอุ่นปนประหม่าเล็กน้อย เมื่อทั้งคู่เดินเคียงข้างกันอย่างไม่มีใครเอ่ยอะไรขึ้นก่อน "ที่เพื่อนพี่พูด หมายถึงอะไรคะ เสียงใสๆ ของมิวนิคเอ่ยขึ้นเบาๆ พร้อมสายตาที่มองไปยังใบหน้าด้านข้างของเขาอย่างจับสังเกต "ใคร ? ไอ้นนน่ะเหรอ สายฟ้าตอบเสียงเรียบ ดวงตายังคงมองตรงไปข้างหน้า ไม่เหลียวมองเธอแม้แต่น้อย "ค่ะ ที่บอกว่าพี่ขี้หึงขี้หวง แถมฝากให้หนูดูแลพี่ พูดอย่างกับว่าหนูกับพี่เป็นแฟนกันอย่างนั้นแหละ มิวนิคหัวเราะเบาๆ พลางยักไหล่ มองหน้าเขาด้วยแววตาแฝงความขี้เล่น แต่ก็มีความหวังบางอย่างซ่อนอยู่ในน้ำเสียงนั้น "มันก็พูดไปเรื่อย...สนใจอะไร... สายฟ้าตอบพลางก้าวเดินต่อแบบไม่เปลี่ยนสีหน้า แต่จังหวะฝีเท้ากลับแผ่วลงนิดหนึ่ง "แต่จะว่าไปพี่นนกุลนี่ก็หน้าตาดีไม่แพ้พี่เลยนะคะ สาวๆคงจะเยอะน่าดู :) คำพูดนั้นทำเอาคนเป็นพี่ชะงักกึกในทันที เขาหยุดเดินกลางทาง สายตาเปลี่ยนเป็นเข้มข้น รอยยิ้มที่เคยมุมปากจางหายไปทันที "............ ชอบมันเหรอ : คนเป็นพี่หยุดชะงักฝีเท้าก่อนจะเอ่ยถามคนเป็นน้องด้วยสายตาดุดัน สองคิ้วหนาขมวดชนกัน รอฟังคำตอบจากคนตัวเล็ก น้ำเสียงทุ้มต่ำที่เปล่งออกมานั้นฟังดูนิ่งสงบ แต่แฝงไปด้วยอารมณ์ที่ถูกกลบไว้ด้วยท่าทีแข็งกระด้าง "พี่จะบ้าเหรอ หนูชอบพี่อยู่ จะไปชอบคนอื่นได้ไง...แค่บอกว่าพี่เขาหน้าตาดี ไม่ได้แปลว่าหนูเปลี่ยนใจไปชอบเขาสักหน่อย มิวนิครีบตอบแทบจะทันที ดวงตากลมเบิกกว้าง รีบส่ายหน้าแรงๆ อย่างต้องการปฏิเสธความเข้าใจผิดนั้น เธอยกมือขึ้นประสานเข้าหากันตรงอกเหมือนอ้อนวอนเล็กๆ "คิดได้แบบนั้นก็ดี...ทีหลังอย่าเอ่ยชมคนอื่นต่อหน้าฉัน เข้าใจไหม... น้ำเสียงของสายฟ้ายังเรียบนิ่ง แต่แววตานั้นมีอะไรบางอย่างเปลี่ยนไป ความหึงหวงถูกกลบไว้ไม่มิดนัก "ค่า.....ต่อไปจะชมแค่พี่คนเดียวดีไหม...พี่สายฟ้าสุดหล่อ :)))) มิวนิคยิ้มแฉ่ง ใบหน้าเปื้อนความเขิน ผสมความเอ็นดูในท่าทีของเขา ดวงตาเป็นประกายเจิดจ้าเหมือนดาวฤกษ์กลางคืน "หึ...เธอนี่มันจริงๆเลย สายฟ้าเบือนหน้าหนี ยกยิ้มมุมปากอย่างห้ามไม่ได้ พลางรีบเร่งฝีเท้าเดินนำหน้าเธอไปโดยไม่หันกลับมามอง คนตัวสูงเหมือนจะพยายามเก็บซ่อนรอยยิ้มนั้น แต่ปลายหูกลับแดงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด คนเป็นพี่รีบเดินนำหน้า ก่อนจะยิ้มมุมปากออกมา เพราะเธอทำให้เขายิ้มได้ตลอดเวลาแบบนี้ หัวใจที่เคยด้านชาถึงได้หวั่นไหวเอาได้ง่ายๆ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more