วันเกิด
1781 คำ
@วันเสาร์ > คอนโดมิวนิค
"🎶 🎶 วู้ 🎶 🎶
เสียงร้องเพลงเบาๆ ดังลอดออกมาจากห้องนอนพร้อมจังหวะก้าวเท้าเบาๆ ที่สื่อถึงอารมณ์แจ่มใสสุดขีด เสียงเปิดตู้เสื้อผ้าติดๆ กัน สลับกับเสียงไม้แขวนกระทบกันเบาๆ เหมือนกำลังอยู่ในโชว์รูมส่วนตัว
"อารมณ์ดีอะไรแต่เช้าค้าคุณเพื่อน : เอวา
เสียงแซวจากเพื่อนสาวดังขึ้นทันทีที่โผล่หน้าเข้ามาในห้อง ก่อนจะชะงักไปนิดเมื่อเห็นสภาพบนเตียงที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้าแขวนระโยงระยางราวกับกำลังเตรียมจัดแฟชั่นโชว์
"มึงมาพอดี มาช่วยกูเลือกชุดสวยๆหน่อย
มิวนิคเงยหน้าขึ้นจากกองเสื้อผ้าด้วยใบหน้าสดใส ดวงตากลมเป็นประกายวาววับ ริมฝีปากอมยิ้มเหมือนคนเพิ่งถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง
"มึงขนออกมาอะไรเยอะแยะขนาดนี้เนี้ย...จะเอาไปขายเหรอ : เอวา
เอวายืนกอดอกส่ายหน้าเบาๆ มองภาพเพื่อนตัวเล็กที่ลุยเลือกเสื้อผ้าแบบเอาเป็นเอาตายด้วยสีหน้าทึ่งปนขำ
"ขายเขยอะไรกัน กูแค่เอาออกมาลอง...
มือเรียวหยิบชุดแล้วชุดเล่าขึ้นมาทาบกับตัว หน้าตาจริงจังเหมือนนางแบบก่อนขึ้นรันเวย์
"....ชุดนี้โอเคป่ะ..
มิวนิคหยิบชุดเดรสสีชมพูเปิดไหล่ออกมาเทียบกับตัว คนตัวเล็กส่องกระจกไปมาไม่หยุด หมุนตัวดูมุมหน้า มุมหลัง พร้อมย่นจมูกใส่ตัวเองเบาๆ
"คนสวยอย่างมึงอ่ะ ใส่อะไรก็สวย ไม่ต้องเลือกให้ยากเลย
เอวาเดินเข้ามายืนข้างๆ มองเพื่อนด้วยแววตาเอ็นดู ปลายเสียงขี้เล่นแต่อบอุ่นจริงใจ
"ไม่ได้ดิมึง เย็นนี้กูมีนัด...
น้ำเสียงของมิวนิคแผ่วลงเล็กน้อย แต่ดวงตากลับทอประกายระยิบราวกับดวงดาว
"นัด..?..นัดกับใครอ่ะ
"กับคนพิเศษ :)
เธออมยิ้ม หัวเราะในลำคอเล็กๆ พร้อมปรายตามองเพื่อนแบบเขินๆ
"อย่าบอกนะ ว่ามึงนัดกับพี่สายฟ้า ???
เอวาเบิกตากว้างจนแทบถลน ยกมือทาบอกเหมือนจะเป็นลม
"...:)))))...
มิวนิคไม่ได้ตอบอะไรนอกจากรอยยิ้มสดใสที่ฉีกเต็มแก้ม จนเอวาถึงกับร้องลั่น
"อีมิว...มึงยิ้มแบบนี้ แปลว่าพี่สายฟ้ายอมไปเดตกับมึงแล้วเหรอ
"ก็ไม่เชิงคำว่าเดตนะมึง ก็แค่พี่เขายอมมาทานข้าวฉลองวันเกิดกับกูอ่ะ
เสียงที่พูดออกมานั้นแฝงความปลื้มปริ่มจนไม่อาจปิดบังได้
"แหม....ขิงใหญ่เลยนะ...แค่ผู้ชายยอมมาฉลองด้วยเนี้ย...
เอวาแกล้งตีแขนเพื่อนเบาๆ พลางกลอกตาใส่
"มึงเลิกล้อกูได้แล้ว...มาช่วยกูเลือกชุดดีกว่า...กูเลือกไม่ถูก..มึงว่าพี่สายฟ้าจะชอบผู้หญิงสไตส์ไหนวะ สวยแซ่บ หรือใสๆน่ารักใสๆ...กูใส่ชุดแวกอกสีแดงดีป่ะ
มิวนิคพูดไปพลางยกชุดแซ่บขึ้นมาทาบ แล้วทำหน้าจริงจังราวกับกำลังพิจารณาเสื้อผ้าในละครพีเรียด
"มึงจะบ้าเหรอ...มึงเคยใส่แบบนั้นรึไง
เอวาหัวเราะพรืด พร้อมดึงชุดแดงออกจากมือเพื่อน แล้วมองเธอด้วยสายตาขำปนห่วง
"5555 กูล้อเล่น..ใครจะใส่แบบนั้นกันล่ะ...ก็กูไม่รู้นี่น่าว่าพี่เขาชอบแบบไหน เดทแรกทั้งทีกูแค่อยากให้พี่เขาประทับใจ
มิวนิคถอนหายใจเบาๆ ดวงตาไหววูบด้วยความกังวลปนตื่นเต้น มือขยี้ผมตัวเองเล็กน้อย
"แต่งเหมือนที่มึงเคยแต่งนั่นแหละ มึงไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนอะไรเผื่อใครเลยเว้ย เป็นตัวของตัวเองดีที่สุด ถ้าเขาจะประทับใจ..แต่งแบบไหนเขาก็ประทับใจทั้งนั้นแหละ
เอวาพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น จริงใจ ดวงตาคมกริบสบตาเพื่อนแน่นิ่ง
"มึงพูดดีมีหลักการก็วันนี้แหละเอวา งั้นกูใส่ชุดเดรสสีดำ ชุดนี้น่ะ ดูเป็นกูดี...
มิวนิคหัวเราะร่วนในลำคอ ก่อนจะหยิบชุดเดรสผ้าซาตินสีดำขลับขึ้นมา หมุนตัวหน้ากระจกด้วยแววตามั่นใจ
"อืม....สวยมั่น สดใสน่ารัก เหมาะกับมึงที่สุดแล้ว....
เอวาพยักหน้าให้แบบไม่มีข้อกังขา ดวงตาสื่อความชื่นชม
"น่ารักที่สุดเลยเพื่อนกู :)
เสียงหัวเราะของทั้งสองคนดังคลอไปกับกลิ่นหอมอ่อนๆ จากโลชั่นและผลิตภัณฑ์ดูแลผิวบนโต๊ะเครื่องแป้ง ทั้งคู่ผลัดกันม้วนผม มาสก์หน้า แต่งหน้าเบาๆ ไปพร้อมเสียงเพลงเพราะๆ ที่เปิดคลออยู่ในห้องบรรยากาศอบอวลไปด้วยมิตรภาพ ความสุข และความหวังเล็กๆ ของหญิงสาวที่กำลังเตรียมตัวสำหรับ "วันสำคัญ" ที่เธอเฝ้ารอ
@17.30 น.
ห้องพักของมิวนิคอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมอ่อนๆ จากน้ำหอมกลิ่นฟลอรัล เสียงเพลงเบาๆ ดังคลอเคล้าไปกับเสียงหัวเราะของสองสาว
"สวยมากค่าเพื่อน....สวยที่สุด...
เอวายืนกอดอกมองเพื่อนรักในชุดเดรสสีดำสนิทที่รับกับรูปร่างได้อย่างพอดิบพอดี ผมยาวลอนนุ่มสยายลงมาถึงกลางหลัง พร้อมเครื่องหน้าแต่งพองามจนดูน่าหลงใหล
"ฝีมือมึงนี่ไม่มีตกเลยนะ...มึงไม่ไปเอาดีทางด้านเสริมสวย มาเรียนวิศวะเพื่อ ?
มิวนิคหันมาทำหน้ามุ่ยใส่เพื่อนนิดๆ มือเท้าเอวแบบหยอกล้อ แต่ในใจรู้สึกอิ่มเอมกับคำชม
"ก็เพราะมึงนั่นแหละ ลากกูมาวิศวะ...แล้วอีกอย่างตอนนั้นกูยังหาตัวตนของตัวเองไม่เจอ เลยสมัครเรียนตามมึงเนี้ย
เธอว่าไปก็หัวเราะไปเบาๆ สายตาเหลือบมองตัวเองในกระจกอีกครั้งด้วยความพอใจ
"ไม่เป็นไรหรอกเพื่อน มีเงินซะอย่าง ลงทุนเปิดร้านเสริมสวยดีๆสักแห่ง รับรองลูกค้าเพียบ...
เอวาวางมือบนไหล่เพื่อนแล้วบีบเบาๆ ให้กำลังใจอย่างจริงใจ
"มึงอ่ะ..อวยกูตลอด :)
"แล้วนี่พี่เขาจะมารับหรือมึงขับรถไปเอง
"กูนัดพี่เขาเจอกันที่ร้าน ก็คงจะขับไปเองแหละ
"อืม...โชคดีนะมึง แล้วอย่าใจง่ายวิ่งเข้าโรงแรมตามเขาล่ะ
"โห...เอวานั่นปากมึงเหรอ มึงเห็นกูเป็นคนแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่...ถ้าพี่เขาไม่ชวนกูก็ไม่ไปหรอก 5555
ทั้งคู่หัวเราะพร้อมกัน เสียงหัวเราะที่เจือทั้งความสนิทสนมและความห่วงใยของเพื่อนแท้
"มึงนี่นะ...5555
"กูไปนะ เก็บของให้กูด้วย แล้วอย่าลืมล็อกห้องให้กูล่ะ
"ค่าาาา..รับทราบค่ะเจ้านาย
เอวาโบกมือส่งเพื่อนพลางยิ้มกว้าง ดวงตาเต็มไปด้วยกำลังใจ ขณะที่มิวนิคเดินออกไปด้วยท่าทีมั่นใจแต่หัวใจเต้นรัว มือกำพวงกุญแจแน่นอย่างตื่นเต้น
เอวายิ้มให้เพื่อนรัก ก่อนจะจัดการเก็บอุปกรณ์ที่พึ่งจะขนออกมาทำสวยให้กับมิวนิค ตอนขนก็ขนช่วยกันอยู่หรอก แต่พอถึงตอนเก็บต้องเก็บคนเดียวซะงั้น
@ร้านอาหาร 18.30 น.
บรรยากาศร้านอาหารหรูหราที่ตกแต่งด้วยไฟแชนเดอเลียนวลๆ โต๊ะไม้สีเข้มกับผ้าปูสีขาวเรียบหรู เสียงเพลงแจ๊สคลอเบาๆ เพิ่มความละมุนให้ช่วงเย็น
มิวนิคมองวิวข้างหน้าต่างอย่างเพลินตา ลมเย็นๆ จากเครื่องปรับอากาศปะทะผิวเบาๆ เธอหยิบมือถือขึ้นมากดไลน์ด้วยหัวใจเต้นแรง
💬 ตัวแสบ : มาถึงแล้วนะคะ โต๊ะ G07 อยู่ติดริมหน้าต่าง
💬 พี่รหัสสุดหล่อ : อืม...กำลังไป
💬 ตัวแสบ : ค่า :)
ดวงตาคู่หวานของมิวนิคเปล่งประกายเมื่ออ่านข้อความตอบกลับ เธอยิ้มบางๆ กัดริมฝีปากล่างเล็กน้อยด้วยความดีใจ
เธอนั่งตัวตรง กระชับสายกระเป๋าให้เรียบร้อย หยิบกระจกขึ้นมาส่องตรวจความเรียบร้อยอีกครั้ง ความตื่นเต้นค่อยๆ เปลี่ยนเป็นความอิ่มใจในหัวใจของคนที่เฝ้ารอ
เวลาผ่านไปนานนับชั่วโมง เข็มนาฬิกาบอกเวลาสองทุ่มตรง คนตัวเล็กชะเง้อมองไปที่ประตูอยู่หลายหน แต่ไม่มีวี่แววของคนเป็นพี่ รอแล้วรอเล่า กดส่งไลน์ไปหาเขาอยู่หลายครั้งแต่เขาไม่ยอมตอบ
💬 ตัวแสบ : พี่สายฟ้าถึงไหนแล้วคะ
💬 พี่รหัสสุดหล่อ : ...อ่านแล้ว...
💬 ตัวแสบ : หนูรออยู่น้า...
💬 พี่รหัสสุดหล่อ : ...อ่านแล้ว...
แววตาที่เคยเปล่งประกายเริ่มหม่นแสงลงทีละนิด หัวใจที่เคยพองโตหดเล็กลงเรื่อยๆ มือที่ถือโทรศัพท์เริ่มเย็นเฉียบ
สองชั่วโมงผ่านไป คนที่รอก็ยังไม่มา ไลน์ไปก็ไม่ยอมตอบ เขาเป็นแบบนี้ประจำ ที่เธอมีไลน์เขาเพราะเป็นสายรหัสเดียวกัน ถามว่าเคยคุยกันไหม มีแต่เธอที่แชทคุยกับเขา แต่ตัวเขาไม่เคยตอบกลับเธอเลยสักครั้ง เพียงแค่อ่านแล้วเมินเฉยไปก็เท่านั้น
~ สามทุ่ม
~ สี่ทุ่ม
~ ห้าทุ่ม
บรรยากาศร้านเริ่มเงียบลงทีละนิด แสงไฟเริ่มลดความสว่าง เหลือเพียงแสงอบอุ่นสลัวๆ จากโคมไฟ
"คุณลูกค้าคะ...ห้าทุ่มครึ่งร้านจะปิดแล้วนะคะ...เค้กที่ฝากเอาไว้..ให้เอาออกมาตอนไหนคะ : พนักงานในร้าน
"เอามาตอนนี้ก็ได้ค่ะ..
เสียงตอบเบาราวกระซิบ มิวนิคก้มหน้าลงเล็กน้อยก่อนจะส่งยิ้มบางๆ ให้พนักงานทั้งที่ใจในตอนนี้แทบจะพังลงมาทีละเสี้ยว
มิวนิคนั่งหน้าซึม เมื่อพนักงานในร้านถือเค้กวันเกิดมาวางไว้ตรงหน้า คนตัวเล็กถึงกับน้ำตาตกใน ที่เขารับปากเพราะอยากแกล้งเธอใช่ไหม อย่างเช่นทุกครั้งที่เขาชอบทำ เธอน่าจะคิดได้ตั้งแต่แรกแล้ว ระดับคิงวิศวะอย่างเขาที่ไม่เคยสนใจในตัวเธอเลยสักนิด อยู่ๆจะมารับปากฉลองวันเกิดกับเธอง่ายๆได้ยังไง ยิ่งนึกถึงคำพูดของเขายิ่งหน่วงหัวใจเธอไม่หยุด ได้แต่ปลอบใจตัวเอง ก็แค่วันเกิด เป่าเค้กคนเดียวอีกสักปีจะเป็นอะไรไป
มิวนิคหลับตาอธิษฐาน มือเล็กยกขึ้นประสานกันก่อนจะตั้งกล้องมือถือถ่ายภาพตัวเองตอนเป่าเค้ก
" Happy birthday นะมิวนิค
เสียงเป่าเค้กแผ่วเบา แต่แฝงไว้ด้วยความเศร้าที่แทรกอยู่ในรอยยิ้มฝืนๆ
@แอฟฟ้า
โพสต์ : "Happy birthday To me..ขอให้พรุ่งนี้เป็นวันที่ดีสำหรับฉัน"
👍ถูกใจ 34,657 คน (ปิดคอมเมนต์)
ภาพรอยยิ้มที่แนบมากับโพสต์คือรอยยิ้มที่ไม่มีใครมองออกเลย ว่าเบื้องหลังของมันคือความหวังที่โดนเท ท่ามกลางแสงเทียนบนหน้าเค้กเล่มเล็ก ความเงียบในใจของเธอกำลังดังกว่าเสียงเพลงใดๆ ในร้านนี้...
- ผู้เขียน
