บทที่ 6 หึง?
1410 คำ
"ให้หนูไปด้วยจะดีเหรอคะ"
"ไหนเธอบอกว่าจะเป็นตาให้ฉัน"
"มันก็ใช่ แต่งานปาร์ตี้วันเกิดหรูๆ ไฮโซๆ อย่างนี้ หนูไม่เคยไปแล้วก็ทำตัวไม่ถูกด้วย" คิดแล้วก็อยากคืนคำชะมัด พอเธอบอกจะเป็นตาให้เขา วันต่อมาเคลวินก็ชวนเธอไปงานวันเกิดของเพื่อนเขาที่ชื่อออสติน ซึ่งจัดขึ้นที่ผับหรูใจกลางเมืองทันที
"เพื่อนฉันไม่ใช่คนขี้เหยียด"
"แต่ก็อาจจะเป็นคนอื่นไงคะ"
"ถ้าใครกล้าเหยียดเธอฉันจะซัดมันให้คว่ำ"
"ได้ข่าวว่าเมื่อเช้ามีคนเกือบสะดุดบันไดล้มหน้าคะมำ"
"แล้วใครมันเดินไม่รอฉันล่ะ"
"ง่ะ ก็คุณบอกว่าเดินเองได้นี่นา ทำไมมาโยนให้หนูเป็นคนผิดล่ะ" ใบบัวยู่ปากอย่างงอนๆ
"ซื่อบื้ออะไรขนาดนั้น ถึงฉันจะบอกว่าเดินเองได้ แต่เธอก็ไม่ควรปล่อยให้ฉันเดินคนเดียวสิ" เคลวินพึมพำ
"คุณบ่นอะไรคะ ย๊าวยาว" แต่ไม่เห็นเธอจะได้ยินสักแอะ
"ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องยังไงคืนนี้เธอก็ต้องไปกับฉัน ไม่งั้นฉันไล่เธอออกแน่"
"เอะอะคุณก็ชอบขู่หนูแบบนี้อยู่เรื่อย"
"จะไปไม่ไป"
"ไปสิคะ หนูมีทางเลือกซะที่ไหน แต่ใส่แค่เสื้อยืดกับกางเกงยีนจะเป็นอะไรไหมคะ" นอกจากเสื้อผ้าพวกนี้ เธอก็มีแค่ชุดนอนลายการ์ตูนเก่าๆ ใส่เท่านั้น ไม่ใช่ว่าไม่ชอบแต่งตัว ใบบัวก็เหมือนผู้หญิงทั่วไปที่ชอบของสวยๆ งามๆ แต่หลังเรียนจบเธอยังไม่ได้หางานทำเลยไม่มีเงินซื้อ ส่วนเงินที่แม่ของเคลวินโอนมาให้เป็นค่าจ้างล่วงหน้านั้น ฤทัยผู้เป็นป้าก็เอาไปหมดแล้ว
"เดี๋ยวฉันพาไปซื้อ"
หนึ่งชั่วโมงต่อมาเคลวินก็พาเธอมาที่ช็อปแบรนด์เนมในห้างสรรพสินค้าหรู
"โห แต่ละตัวทำไมมันแพงขนาดนี้เนี่ย" ใบบัวพลิกดูป้ายดูราคาแต่ละชุดแล้วจะเป็นลม แสนอัพทั้งนั้น ต่อให้ทำงานทั้งปี เธอยังไม่มีปัญญาซื้ชุดสวยๆ พวกนี้ใส่เลย
"ชอบตัวไหน"
"ไม่ชอบสักตัวเลยค่ะ ไม่เห็นสวยเลย เสื้อผ้าที่ประตูต้ำยังสวยกว่าตั้งเยอะ" พนักงานขายมองแรงทันทีที่ได้ยินใบบัวพูด แต่ใบบัวก็ไม่ได้รู้ตัวเลย เพราะไม่ได้สนใจคนอื่นนอกจากเคลวิน
"ยัยบ้านนอกเอ๊ย นี่มันดิออร์เชียวนะเธอเอาไปเทียบกับเสื้อผ้าประตูน้ำได้ไง" เคลวินแทบจะเอามือกุมหัว เป็นผู้หญิงคนอื่นคงดีใจกระโดดมาหอมแก้มเขาฟอดใหญ่แล้วที่พาเธอมาช็อปปิงเสื้อผ้าแบรนด์เนม
"ก็หนูไม่ชอบนี่"
"ช่วยหาเดรสสวยๆ ไปงานปาร์ตี้วันเกิดให้ผู้หญิงคนนี้ที" เคลวินแก้ปัญหาโดยยื่นบัตรเครดิตให้พนักงานจัดการ
"เอ่อ ทางนี้ค่ะ" พนักงานออกจะงงๆ นิดหน่อยที่ชายหนุ่มยื่นบัตรเครดิตไปคนละทางกับที่เธอยืนอยู่ แต่ก็ไม่ได้กล้าพูดอะไร คริสเตียนปิดข่าวที่ลูกชายประสบอุบัติเหตุเพราะกลัวจะกระทบกับหุ้นและตำแหน่งประธานบริษัทในอนาคตและวันนี้เขาก็ใส่แว่นดำมาด้วย พนักงานสาวเลยไม่รู้ว่าเขามองไม่เห็น
"นี่ค่ะ พอดีเขาเพิ่งไปทำเลสิกมา" ใบบัวรีบหยิบบัตรออกจากมือหนาแล้วยื่นให้พนักงาน รู้ตัวอีกทีใบบัวก็อยู่ในชุดเดรสสั้นสีดำน่ารัก มีสายเดี่ยวผูกเป็นโบว์ใหญ่ มายืนอยู่หน้าทางเข้าผับหรูแล้ว
"มาแล้วเหรอวะมึง" ออสตินเดินออกมารับเพื่อนอย่างไม่เชื่อสายตาที่เคลวินยอมมางานวันเกิดเขา
"เออ"
"โอ๊ะ! สาวน้อยคนนี้ใครวะ เด็กใหม่มึงเหรอ" ดวงตาสีเฮเซลสะดุดกับร่างเล็กที่ยืนคล้องแขนเพื่อนเขาอยู่ ที่ใบบัวต้องเกาะแขนเคลวินก็เพื่อที่เธอจะได้เดินนำทางเขาได้สะดวกๆ
"นี่พลอยระตี พยาบาลที่แม่กูจ้างมา"
"อ้อ สมัยนี้พยาบาลน่ารักขนาดนี้เลยเหรอวะ กูก็นึกว่าจะแก่ๆ เหี่ยวๆ ซะอีก สวัสดีครับน้องพลอยระตี พี่ชื่อออสตินนะ เรียกพี่ตินเฉยๆ ก็ได้นะ" ออสตินหันไปทักทายร่างเล็ก
"สวัสดีค่ะ พี่ติณ เรียกหนูว่าพลอยเฉยๆ ก็ได้" เดี๋ยวนี้ใบบัวเริ่มชินแล้วกับการสวมรอยเป็นพลอยระตี
"ครับน้องพลอย ยินดีที่ได้รู้จักนะ ปะ เข้าไปข้างในกันเถอะมึง" แล้วออสตินก็เดินนำเข้าไปยังโซนวีไอวีซึ่งอยู่ชั้นสองของผับ แน่นอนว่าใบบัวต้องเลือกนั่งใกล้กับเคลวินเพื่อดูแลเขา
เพื่อนของเคลวินคนอื่นๆ มองมาที่ใบบัวอย่างสนใจเพราะรู้จากออสตินว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้เป็นคนที่ทำให้เคลวินยอมออกจากบ้านมาใช้ชีวิตตามปกติ นอกจากทำงาน เมื่อก่อนเคลวินก็ชอบเที่ยวกลางคืนเป็นชีวิตจิตใจตามประสาหนุ่มโสด
"ชงวิสกี้ให้หน่อยสิ" เคลวินบอกใบบัว
"โนแอลกอฮอล์นะคืนนี้ อาทิตย์หน้าคุณก็ต้องเข้ารับการผ่าตัดแล้ว" คริสเตียนและรัมภาหาหมอตาให้เคลวินได้แล้ว แต่ตอนนี้คุณหมอไม่สามารถเดินทางมาประเทศไทยได้ทันทีเพราะต้องเคลียร์เคสที่นั่นก่อน
"มาร้านเหล้า แต่ไม่กินเหล้า แล้วเธอจะให้ฉันกินอะไร" คิ้วดขมวดขึง ตอนนี้เขาถอดแว่นกันแดดออกแล้ว
"นมไงคะ เดี๋ยวหนูสั่งให้"
"พรืดดด ฮ่าๆๆ โอ้ยไอ้ควิน น้องพลอยจะสั่งนมมาให้มึงกินวะเพื่อน ฮ่าๆๆ" ออสตินหลุดหัวเราะพรืดทันทีที่หญิงสาวเอ่ยจบประโยค
"ใครจะกิน?!" เคลวินหันขวับ
"คุณไง"
"ฉันไม่กิน" ขืนกินเขาก็เสียหน้าแย่
"ไม่งั้นหนูพากลับนะ แล้วก็จะโทร.รายงานคุณรัมภาด้วยว่าคุณทำตัวเกเร"
"กล้าเหรอ"
"กล้าสิคะ ก็หนูอยากให้คุณหายเร็วๆ นี่นา"
"มั่นใจจังนะว่าฉันจะหาย" พลอยระตีพูดมันบ่อยมากจนเขาเริ่มจะเชื่อแล้วจริงๆ ว่าจะมีโอกาสกลับมามองเห็นอีกครั้ง
"คนเราอยู่ได้ด้วยก็เพราะความหวังนี่แหละค่ะ หนูมั่นใจนะว่าคุณต้องหายแน่ๆ ก่อนนอนก็สวดมนต์ให้คุณทุกคืน เพราะงั้นวิสกี้เอาไว้ดื่มวันหลังนะคะ ตอนนี้ดื่มนมไปก่อน เดี๋ยวหนูดื่มเป็นเพื่อน"
"..."
"นะคะ น้าาคุณควินขา" ใบบัวได้ยินออสตินเรียกเขาว่าควินเลยลองเรียกดูบ้าง
"ตาย เพื่อนกูตายแน่ ยิ่งแพ้ผู้หญิงขี้อ้อนอยู่ด้วย มึงไม่รอดแน่ไอ้เพื่อนรัก"
"อืม"
"กูว่าแล้วไง!" ออสตินแทบจะตบเข่าฉาดกับความแม่นของตัวเอง ขนาดไม่เห็นหน้าเพื่อนเขายังหลงหญิงสาวขนาดนี้ ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าวันไหนมันมองเห็นขึ้นมา เธอจะได้ก้าวขาลงจากเตียงหรือเปล่า
ใบบัวสั่งนมปั่นมาสองแก้ว ก่อนจะขอตัวไปเข้าห้องน้ำ กลับมาอีกทีก็พบว่ามีผู้หญิงสวยสับมานั่งแทนที่เธอแล้วพร้อมพูดคุยหัวร้อต่อกระซิกกับเคลวินอย่างถูกคอ อีกนิดก็ดูดปากกันแล้ว ใบบัวจึงนั่งลงที่ว่างข้างๆ ออสติน แล้วยกแก้วนมปั่นดูดเงียบๆ
"ไม่สบายเหรอน้องพลอย ทำไมทำหน้าหงอยๆ หรือว่างานวันเกิดพี่ไม่สนุก" ออสตินหันมาชวนใบบัวคุย
"เปล่าค่ะ พลอยแค่ไม่รู้ว่าจะคุยกับใคร"
"คุยกับพี่ก็ได้"
"นี่อย่าบอกนะว่าคุณตาบอด" ยังไม่ทันที่ใบบัวกับออสตินจะคุยอะไรกัน จู่ๆ ผู้หญิงคนนั้นก็แหวขึ้นมา
"อืม ผมตาบอด รู้อย่างนี้แล้วคืนนี้คุณยังอยากจะไปต่อกับผมอีกไหม" เคลวินยอมรับออกมาตรงๆ อย่างไม่อาย พลันก็ต้องหลับตาลง ครั้นโดนสาดเหล้าใส่
"แม่งเอ้ย! ทำกูเสียเวลาฉิบหาย ตาบอดแล้วยังไม่เจียมตัวอีก ถึงว่าสิเวลาคุยไม่มองหน้ามองนมกูเลย มีแต่ผู้หญิงปัญญาอ่อนเท่านั้นแหละที่อยากจะเอากับคนพิการอย่างมึง!"
- ผู้เขียน
