พลุดอกไม้ไฟชุดสุดท้ายทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ความงดงามตระการตาดึงดูดสายตาของใครต่อใครหลายคนได้ แต่ไม่ใช่กับโจเซฟ หยาง เขาขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิดตอนที่ใช้กล้องส่องทางไกลมองไปทางเรือของจ้าวไป่เฟิง
“ทำไมเรือของมันถึงยังไม่ระเบิดอีก” โจเซฟถามลูกน้องด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดหากแต่สายตาของเขายังไม่ได้ละสายตาไปจากเรือของจ้าวไป่เฟิง
“เอ่อ สงสัยว่า…”
“เอามานี่”
ลูกน้องยังไม่ทันได้ตอบคำถามเสร็จโจเซฟก็คว้าเอารีโมทจากมือของคนเป็นลูกน้องไป แววตาของโจเซฟฉายแววความเหี้ยมเกรียม มือที่ถือรีโมทค่อยๆ ยกขึ้นสูง
“ยินดีต้อนรับสู่นรก หมดเวลายุคเรืองอำนาจของตระกูลจ้าวแล้ว”
โจเซฟกระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะกดปุ่มบนรีโมท ชั่วเสี้ยวนาทีต่อมาเสียงระเบิดก็ดังกึกก้องไปทั่วท้องทะเล พร้อมๆ กับพลุดอกไม้ไฟชุดสุดท้ายที่ค่อยๆ เลือนหายไปจากท้องฟ้า
หากแต่เรือที่ระเบิดไม่ใช่เรือของจ้าวไป่เฟิง แต่เป็นเรือของโจเซฟ หยางเอง
“เดี๋ยวนะดิ
