Ep.3
1696 คำ
Ep.3
Traffic talk.
"พี่ถึงแล้วนะกำลังจะเดินขึ้นไป"
[ถึงไวจังเลยค่ะ ให้มิวเดินลงไปรับมั้ยคะ]
"ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวพี่เดินขึ้นไปเอง น้องมิวจะได้ไม่เหนื่อย เก็บแรงไว้ทำอย่างอื่นกับพี่ดีกว่า"
[พี่ทราฟอะ พูดอะไรก็ไม่รู้ พูดแบบนี้มิวเขินแย่เลย]
"น้องมิวอยู่ห้องไหนครับ? เดี๋ยวพี่จะรีบขึ้นไปคิดถึงน้องมิวใจจะขาดอยู่แล้ว" ผมหัวเราะในลำคอหน่อยๆ ก่อนจะถามออกไป น้องมิวนี่คือเด็กในสต็อกของผมเอง เราเจอกันที่ผับเมื่อเดือนที่แล้ว เธอถูกใจผมมากแถมยังเด็ดสุดๆ ผมกับเธอก็เลยนัดเจอกันอยู่บ่อยๆ จริงๆ วันนี้ที่ผับผมก็จัดไปแล้วหนึ่งรอบกับผู้หญิงที่เจอที่ผับนั่นแหละ คุยกันไม่ถึงสามประโยคก็เป็นอันรู้กันว่าต้องการอะไร พอเสร็จแล้วก็แยกย้าย
แต่กับน้องมิวเนี่ย เธอเด็ดจริงๆ ผมเลยสานต่อกับเธอมากกว่าคนอื่นๆ แต่ไม่ใช่สานต่อแบบจริงจังหรอกนะ เราตกลงกันชัดเจนว่าจะไม่ผูกมัดและเรียกร้องอะไรทั้งนั้น
[ห้อง504ค่ะพี่ทราฟ] จริงๆ แล้วผมไม่เคยมาที่นี่หรอกครับ ส่วนมากเราจะนัดเจอกันที่โรงแรมมากกว่า แต่วันนี้น้องเขาสะดวกแบบนี้ผมก็ไม่ขัดเหมือนกัน ที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่คอนโดของผม แค่นี้ผมก็โอเคแล้วครับ
และในจังหวะที่ผมกำลังยืนรอลิฟต์อยู่นั้น ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์พร้อมกับเดินออกจากลิฟต์มาโดยไม่ได้เงยหน้ามองผม ทำให้เธอชนเข้ากับผมอย่างจัง!
พลั่ก!!
"อุ๊ย!! ขอโทษค่ะ...!!!" เธอรีบเงยหน้าขึ้นมาขอโทษผมทันทีหลังจากที่เธอชนผม แต่เดี๋ยวนะ!...ผมขอถอนคำพูดที่บอกว่าเธอเป็นผู้หญิง เพราะเสียงที่เธอพูดมามันไม่ใช่เสียงของผู้หญิง!
"!?" ผมมองหน้าเธออย่างสำรวจทันที ผมรู้สึกเหมือนผมเคยเจอเธอที่ไหน ซึ่งเธอเองก็เหมือนจะตกใจที่เห็นหน้าผม ก่อนที่เธอจะพูดออกมาด้วยท่าทีตื่นเต้น
"พี่ทราฟฟิค!"
"!!?" ชื่อของผมที่ดังออกจากปากเธอทำให้ผมขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างสงสัย เธอรู้จักผม...งั้นเหรอ
"นี่แอร์ไงคะ หนูแอรี่เอง จำหนูไม่ได้เหรอคะ" และเธอก็รีบแนะนำตัวกับผมทันทีเมื่อเห็นผมยังมองเธออย่างงงๆ แอรี่งั้นเหรอ และก็ไม่ใช่ผู้หญิงแท้ๆด้วย...งั้นก็คงเป็น...
"อ๋อ น้องแอรี่ พี่จำได้ละ สวยขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย เอาซะพี่จำไม่ได้เลย" เธอสวยขึ้นเยอะจริงๆ ครับ นี่ถ้าไม่พูดผมคงคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงจริงๆ ไปแล้ว อ้อ! แล้วที่ผมรู้จักกับน้องแอรี่เนี่ย ก็เพราะว่าเมื่อก่อนน้องเขาไปเที่ยวที่ผับบ่อยๆ แล้วเพื่อนน้องเขา ณ ตอนนั้นก็มีแต่คนสวยๆ ผมเลยเข้าไปทำความรู้จักเอาไว้ และจากนั้นก็ทำให้ผมสนิทกับน้องแอรี่ไปโดยปริยาย
"เป็นไงคะ พอแอรี่สวยขึ้นแบบนี้แล้ว เริ่มมีความคิดที่จะหันมาสนใจเพศแบบแอรี่บ้างหรือยัง" แอรี่มถามพร้อมกับหมุนตัวโชว์ความสวยให้ผมดู ก่อนจะหันมาถามผมพร้อมกับส่งสายตาแพรวพราวมาให้ผมทันที และผมก็ชินแล้วละที่โดนแอรี่ถามแบบนี้ เพราะเมื่อก่อนเวลาเธอแต่งตัวด้วยชุดสวยๆ เธอก็มักจะถามผมแบบนี้ทุกครั้งนั่นแหละ
"ฮ่าๆๆๆ สวยครับ สวยขึ้นมาก สวยจนพี่คิดว่าเราเป็นผู้หญิงไปแล้วจริงๆ" เมื่อก่อนเธอก็สวยอยู่แล้วนะครับ แต่ก็ยังไม่ขนาดนี้ สงสัยระหว่างที่ไปเรียนเธอก็คงจะศัลยกรรมมาพอสมควร ถึงได้ดูสวยขึ้นจากเดิมมากขนาดนี้
"ก็คิดว่าแอรี่เป็นผู้หญิงจริงๆ สักทีสิคะ แล้วก็กินแอรี่สักที" เธอพูดพร้อมกับทำเสียงงอนๆ ใส่ผม อย่างที่ชอบทำใส่เป็นประจำ
"เอ่อ...พี่ว่าคงมีคนอยากกินแอรี่มากกว่าพี่อยู่แล้วละ อีกอย่างถ้าพี่ได้กินครั้งหนึ่งแล้วพี่กลัวว่าพี่ติดใจเอาน่ะ" ผมพูดไปอย่างหยอกล้อพร้อมกับยิ้มให้เธออย่างเอ็นดู
"พี่ทราฟก็ เอ่อ..ว่าแต่พี่มาทำอะไรที่นี่เหรอคะ" แอรี่ทำที่เป็นบิดตัวเขินกับคำพูดของผม ก่อนจะเปลี่ยนมาถามผมอย่างสงสัยแทน
"พี่มาหาเพื่อนน่ะ" ผมตอบพร้อมกับยักคิ้วให้แอรี่แบบกวนๆ อย่างรู้กัน
"แน่ะๆ มาหาเพื่อนหรือมาหาสาวกันแน่คะ"
"ฮ่าๆๆ ก็ตามนั้นแหละครับ...ว่าแต่เราเถอะมาทำอะไรที่นี่" ผมตอบเธอไปแล้วถามเธอกลับ ไม่มีเหตุผลอะไรที่ผมจะต้องปิดบังว่าผมมาหาใคร เพราะทุกคนรู้ดีว่าผมเป็นยังไง ถึงโกหกไปเธอก็ไม่เชื่อผมอยู่ดี
"อ๋อ แอรี่มาส่งเพื่อนน่ะค่ะ พอดีเพื่อนเมา"
"แล้วนี่เราจะกลับเลยเหรอ"
"ใช่ค่ะ แอรี่ง่วงมาก"
"เฮ้ย! ง่วงแล้วขับรถไหวเปล่า ให้พี่ไปส่งมั้ย?" ถึงผมจะมีความต้องการมาก แต่เรื่องความปลอดภัยของคนรอบตัวผมก็ละเลยไม่ได้เหมือนกัน
"จะดีเหรอคะ แอรี่เกรงใจจัง เอ๊ะ!...ว่าแต่ห้องเด็กของพี่ทราฟนี่อยู่ห้องไหนเหรอคะ" แอรี่ถามผมเหมือนเธอเพิ่งนึกอะไรบางอย่างออก พอเธอถามจบเธอก็มองหน้าผมอย่างรอคำตอบทันที
ว่าแต่...น้องมิวอยู่ห้องไหนวะเนี่ย!? จำได้แค่ว่าอะไรศูนย์ๆ อยู่ตรงกลางนี่แหละ
"พี่จำไม่ได้น่ะ แต่แอรี่ไม่น่าจะรู้จักหรอก"
"มีรูปมั้ยคะ ?" แอรี่จี้ถามและมองผมอย่างไม่ไว้ใจทันทีที่ผมตอบคำถามเธอไม่ได้
"ไม่มีครับ แต่เธอชื่อมิวน่าจะอายุพอๆ กับแอรี่เนี่ยแหละ" ที่ผมยอมบอกแอรี่ไปไม่ใช่ว่าผมไม่รู้นะครับว่ามันคือการประจานน้องมิว แต่สายตาที่แอรี่มองผม ทำให้ผมรู้สึกว่าเธอต้องกำลังคิดระแวงอะไรอยู่ในใจแน่ๆ ผมก็เลยยอมบอกชื่อน้องมิวกับแอรี่ไป
"อ๋อค่ะ" ซึ่งแอรี่ก็มีสีหน้าโล่งอกโล่งใจทันทีที่ผมบอกชื่อไป
"!?" กลับกลายเป็นว่าผมต้องเป็นฝ่ายมองแอรี่อย่างสงสัยแทน แต่เหมือนแอรี่จะรู้ทันผมเธอก็เลยพูดขึ้น...
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แอรี่ก็แค่ถามไปงั้นๆ แต่เดี๋ยวแอรี่ขอตัวกลับก่อนนะคะ แอรี่ง่วงมากๆ เลย" เธอพูดพร้อมกับปิดปากหาววอดๆ ให้ผมดู เพื่อจะบอกว่าเธอง่วงมากแล้วจริงๆ
"ไม่ให้พี่ไปสงแน่นะ ?" ผมถามย้ำอีกทีเพื่อความมั่นใจ
"ไม่เป็นไรค่า แอรี่มีผู้ชายไปส่ง นู้น จอดรถรออยู่ตรงนู้นน" เธอชี้ออกไปที่หน้าอพาร์ตเมนต์เพื่อให้ผมดูว่ามีคนมารอรับเธอจริงๆ
"ร้ายจริงๆ เลยนะเรา"
"มันก็ต้องมีบ้างแหละค่า ไว้เจอกันใหม่นะ แอรี่ไปก่อน" แอรี่พูดพร้อมกับโบกมือให้ผม
"ครับ" และพอแอรี่เดินออกไป ผมก็เดินเข้าไปในลิฟต์ทันที พร้อมกับพิมพ์ไลน์ถามน้องมิวอีกทีว่าเธออยู่ห้องไหน แต่แล้วเธอก็ไม่ตอบผม ผมเลยลองสุ่มดูโดยการกดไปที่ชั้น4 ผมจำได้ตอนที่น้องมิวบอก มี4กับ0 ถ้าให้เดาน่าจะเป็น 405 นะ
ก็อกๆๆๆ ก็อกๆๆๆ
ผมตัดสินใจเคาะประตูห้อง405 หลังจากที่ผมยืมรอน้องมิวตอบไลน์อยู่หน้าประตูมาสักพักแล้ว ผมโทรไปเธอก็ไม่รับ สงสัยจะอาบน้ำอยู่
ก็อกๆๆๆ ก็อกๆๆๆ
ผมเคาะย้ำอีกทีเมื่อไม่มีวี่แววว่าจะมีคนมาเปิดประตูให้ผมเลย ผมก้มลงมองโทรศัพท์ของตัวเองอีกครั้ง เพื่อที่จะตามน้องมิว นี่ถ้าอีกห้านาทีไม่มาเปิดประตูให้ผม ผมจะกลับแล้วนะ!
แกร็ก! แอดดดด~
และขณะที่ผมกำลังพิมพ์ข้อความอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงเปิดประตูดังเข้ามาซะก่อน ผมเลยรีบกดลบข้อความที่กำลังพิมพ์และเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกง จากนั้นผมก็พูดพร้อมกับค่อยๆ เงยหน้าขึ้นไปมองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า
"ทำอะไรอยู่ เปิดประตูช้าจัง...!!!?" และพอผมเห็นคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า ร่างกายผมก็นิ่งไปชั่วขณะ ผมมองผู้หญิงที่ใส่ชุดนอนหลายหมี สภาพผมเปียกหมาดเหมือนเธอเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ ผมมองเธอด้วยความรู้สึกที่มันหลากหลาย เราทั้งคู่สบตากันอยู่อย่างนั้นโดยไม่มีใครยอมพูดอะไรออกมา ส่วนตัวผมก็ยังคงนิ่งและอึ้งอยู่ เพราะคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมตอนนี้...เธอคือคนที่ผมไม่คิดไม่ฝันว่าผมจะได้เจอเธออีก
"ขอโทษนะคะ คุณน่าจะเคาะผิดห้อง" แต่เหมือนว่าเธอจะตั้งสติได้ก่อน เธอจึงรีบพูดขึ้นพร้อมกับเตรียมจะปิดประตูหนีผมทันที
ผลั่ก!! หมับ!
แต่ผมก็ไวกว่า เพราะก่อนที่เธอจะได้ปิดประตู ผมก็รีบดันประตูไว้พร้อมกับแทรกตัวเข้าไปแล้วคว้าเอวเธอเข้ามากอดไว้แนบตัว ก่อนจะพูดออกไปพร้อมกับยิ้มให้เธอ
"ไม่เจอกันนานเลยนะครับ...ปลานิล"
ใครจะไปคิดวะ...ว่าการจำเลขห้องผิดจะทำให้ผมโชคดีถึงขั้นได้มาเจออะไรดีๆ แบบนี้! หึๆๆ
- ผู้เขียน
