บอมกับนิดาหลับฟุบไปกับโต๊ะ เดิมทีมือบอมกุมมือนิดาอยู่ ติณภพแยกมือเธอมากุมไว้ สูดดมกลิ่นหอมบนผมม้าของเธอแล้วยิ้มออกมา กลิ่นเด็กสาวหอมหวานยั่วยวน ไม่แปลกใจที่ทำไมคนแก่ต้องหลงเด็ก อาจเป็นเพราะกลิ่นฟีโรโมน กลิ่นสาบสาว กลิ่นความบริสุทธิ์ ผสมกับกลิ่นผิวเนื้อของนิดา ทำให้คุณอาอารมณ์พลุ่งพล่าน
ตัวเองก็เมาไม่น้อย แต่หลังจากไปฝากทุกอย่างที่อยู่ในท้องลงในชักโครก ติณภพก็ตาสว่างสร่างเมาขึ้นมาทันที
เขาตั้งใจมาทำหน้าที่ผู้พิทักษ์ ไม่ใช่ผู้ทำลาย
เสียงถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ในที่สุดความดีก็ชนะความเสี้ยน (ซึ่งหมายถึงความชั่ว)
ไม่ใช่เรื่องผิดที่เธอจะมีอะไรกับแฟน คนที่ผิดคือเขาต่างหากที่เข้าไปขัดขวาง รู้ทั้งรู้ว่าไม่ใช่เรื่องของตัวเอง ก็ยังจะสาระแนยื่นหน้าเข้ามาสอดแทรกความสัมพันธ์ของเด็กวัยเรียน
หวง
ห่วง
หึง
สามคำมันวนซ้ำเหมือนกดวนลูปรีเพลย์ จะทำอย่างไรได้ก็เพราะใจสั่งมา ใจไวเท่าขาสองข้าง กว่าจะรู้ตัว
