บทที่ 30 ให้โอกาส
อาการของคุณยายศรีจันทร์ดีวันดีคืน ผ่านไปราวสองเดือนกว่าก็กลับมาเดินได้ตามปกติ ทว่าจิณณ์ซึ่งเป็นหมอเจ้าของไข้แนะนำให้คุณยายใช้ไม้เท้าสี่ขาทุกครั้งที่เดิน ถึงแม้จะเดินได้แล้ว แต่ร่างกายก็ไม่ได้แข็งแรงเท่าคนหนุ่มสาว มีไม้เท้าประคองน่าจะปลอดภัยและอุ่นใจมากกว่า
“ทวดกินแคลเซียมหรือยังครับ”
“ทวด กิงยางง” เด็กน้อยส่งเสียงถามตามผู้เป็นพ่อซึ่งมักถามเตือนผู้สูงวัยทุกวัน จิณณ์รู้ว่าพยาบาลพิเศษคงจัดเตรียมให้แล้ว เขาแค่รีเช็กอีกรอบเพราะอยากให้กินอย่างสม่ำเสมอ เพื่อจะได้ช่วยเสริมสร้างกระดูกให้แข็งแรงและใช้งานได้อีกยาว ๆ
“ทวดกินแล้ว” ทวดศรีจันทร์ตอบยัยหนูที่มายืนเกาะขอบเตียง พร้อมยกมือเหี่ยวย่นขึ้นมาวางบนศีรษะของแก ทอดสายตามองด้วยความรักใคร่
“ป้อจิน ทวดกิงแล้วค่า” เด็กหญิงหันมารายงานผู้เป็นพ่อ
“ถามคุณยายด้วย คุณยายกินหรือยัง” จิณณ์บอกลูกสาวให้ถามผู้เป็นยายซึ่งนั่งอยู่บนเตียงอีกมุม
