บทที่ 30
ให้โอกาส
“ใส่ให้หน่อยได้ไหม”
เธอสบตากับคนตัวสูงซึ่งตีสีหน้าเรียบนิ่ง หากเธอรู้ทันว่าแฝงไปด้วยความร้ายลึก แค่มือโดนน้ำล้างผัก เช็ดไม่กี่ทีก็แห้งแล้วกระมัง
หญิงสาวถอนหายใจเบา ๆ พลางส่ายหน้าระอา แม้จะรู้ทันเล่ห์เหลี่ยมคนหน้านิ่ง หากเธอก็ยอมใส่ให้เขาแต่โดยดี มือบางยกสายชุดเอี๊ยมขึ้นไปคล้องลำคอแกร่ง ก่อนจะจับปลายเชือกทั้งสองข้างสอดรอบเอวสอบ
เมื่อจับปลายเชือกอีกฝั่งได้แล้วก็เตรียมจะเดินอ้อมไปข้างหลัง ทว่าคนตัวสูงกลับใช้วงแขนกักร่างเธอเอาไว้ กลายเป็นว่าตอนนี้เราสองคนกำลังโอบกอดกันแบบกลาย ๆ
ใบหน้าเกลี้ยงเกลาแหงนขึ้นไปมอง พลันหัวใจสั่นไหวเมื่อเห็นว่าเขามองลงมาอยู่ก่อนแล้ว
“ระ...รักจะผูกปมข้างหลังให้ค่ะ”
“ผูกแบบนี้ก็ได้”
“คุณตัวใหญ่ รักผูกไม่ถนัด”
“ผมเชื่อว่าคุณทำได้” นอกจากจะไม่ลดระดับแขนลง เขายังขยับเข้ามาใกล้จนได้กลิ่นกายของกันและกัน ที่สำคัญสายตาของเขาไม่ละไปจากใบหน้าของเ
