บทที่ 6 ผัวเลว!!!
1445 คำ
เสียงโก่งคออ๊วกในห้องน้ำ จนเป็นต่ออดสงสารไม่ได้เขายังไม่รู้ว่าชลันธรท้อง แต่คนที่อยู่ด้านในก็เรียกหา
“เป็นต่อ...ทำอะไรทำไมยังไม่เข้ามา” นาคิมตะโกนลั่น ทำให้เป็นต่อต้องเลือกเอาชีวิตรอดด้วยการเข้าไปหาเจ้านายตัวเองก่อน
“ครับบอส...อื้ม...หือ...บอส” ขนาดเป็นต่อยังไม่เข้าใกล้ สภาพบอสตอนนี้คือเต็มไปด้วยอ๊วกทั้งตัว เขาเลือกที่จะยืนชิดหน้าประตู
“นายเรียกแม่บ้านมาทำความสะอาด”
“เอ่อ...บอสไปอาบน้ำก่อนดีกว่าครับ เดี๋ยวผมไปเอาชุดให้” เขารู้ดีว่านาคิมนั้นติดเสื้อผ้าไว้ในรถเสมอเผื่อฉุกเฉินต้องค้างอ้างแรมที่อื่น
นาคิมมองสภาพตัวเองแล้วก็หงุดหงิด เขาเดินกระแทกเท้าเข้าไปในห้องน้ำ ในใจนั้นอยากเอาเรื่องแม่เมียสาวตัวดีของตัวเอง ที่ปล่อยให้ตัวเองท้องเพราะจะจับเขา
ชลันธรอ๊วกจนหมดแรง แล้วก็ออกจากห้องน้ำ ไม่ไหว จึงโทรหาอนงนาถเพื่อให้ขึ้นมารับพร้อมกับเอายาดมมาให้ด้วย
“ลูกจ๋า...ทำไมวันนี้เกเรคะ” เธอลูบท้องเบาๆ เพราะอาหารที่กินมาเมื่อเช้าออกจนหมดไส้หมดพุงเลยทีเดียว
“ธร...ธร...แกอยู่ไหน” อนงนาถรับโทรศัพท์จากเพื่อนก็รีบมาเลย แถมตะโกนด้วยความเป็นห่วง ไม่รู้ว่าเพื่อนอยู่ที่ห้องไหน
“นาถ...ฉันอยู่นี่” เสียงคล้ายจะหมดแรงเต็มทีตอบเพื่อน ทำให้เพื่อนต้องของเธอรีบวิ่งมาดู
“แก...ไหวไหม” อนงนาถเห็นสภาพเพื่อนคิดว่าไม่น่าทำงานไหว บอสทำอะไรเพื่อนเธอเนี่ยทำไมสภาพเป็นอย่างนี้
“ฉันจะเป็นลม” ชลันธรบอกกับเพื่อนสาว แข้งขาเธอไร้เรี่ยวแรงแล้วตอนนี้
“รอฉันตรงนี้ก่อนนะ” อนงนาถวิ่งออกไปที่โต๊ะคุณเลขาเป็นต่อ เพื่อต่อสายหาเตชิตหัวหน้าแผนกที่เคยอกหักเพราะชลันธรนั้นชิงจดทะเบียนไปเสียก่อน
“หัวหน้าคะ ขอแรงหน่อยค่ะ” เธอบอกไปเพียงเท่านั้นก็วางสายไป แล้วไปปฐมพยาบาลชลันธรต่อ
“ผัวลับแกรู้ไหม แกแพ้ท้องหนักขนาดนี้” อนงนาถบ่น เพราะไม่เห็นพูดถึงเขามาหลายวันแล้ว
“เขาทิ้งฉันเพราะว่าฉันท้อง” ชลันธรพูดไปตามจริง เขาทิ้งเธอไปจริงๆ เพราะว่าเขาโกรธที่เธอท้อง
“เลว!...ชาติหมา!...แม่งทีทำทำไมทำได้ พอมีลูกดันมาทิ้ง ชิงหมาเกิดแท้ๆ” อนงนาถด่ารัวไปโดยไม่รู้ว่ากำลังด่าเจ้าของบริษัท
นาคิมอาบน้ำเสร็จก็เดินออกมาเพื่อจะเอาเรื่อง ชลันธร แต่เมื่อเห็นเตชิตก็ขึ้นมาด้วย จึงไว้ตัววางมาดผู้บริหาร
“คุณมาทำอะไร”
“ธรเป็นลมเดินไม่ไหว ผมจะมาอุ้มไปที่ห้องพยาบาล” เตชิตพูดไปก็เดินไปที่ห้องน้ำหญิง จากคำบอกเล่าของอนงนาถ
สองหนุ่มเดินมาเห็นชลันธรที่นั่งกับพื้น โดยมี อนงนาถคอยปฐมพยาบาลให้อยู่ แต่เมื่อกลิ่นของนาคิม มาเตะจมูกเธออีก จากที่อ๊วกจนหมดไส้หมดพุงแล้ว ก็ตีขึ้นลำคออีก
“ฮึก...อ๊วก...อ๊วก...!”
“ธรแกเป็นหนักไปแล้วนะ ผัวแกแม่งก็เลวจริงๆ มีลูกดันทิ้งให้แกทนทรมานอยู่คนเดียว เจอหน้านะฉันจะอัดให้น่วม” อนงนาถยังแค้นผัวของเพื่อนรักไม่พอ ด่าไปอีกหลายคำ
คนที่โดนด่าก็ยืนตัวลีบหน้าเจื่อนอยู่หน้าห้องน้ำ เขาเป็นสามีเธอโดยที่คนอื่นไม่รู้ แต่หากคนอื่นรู้ก็คงด่าเขาจริงๆ แต่ว่าเขาไม่ได้อยากมีลูก แต่เธอแอบปล่อยให้ท้องจนเป็นแบบนี้เอง เขาผิดอะไร
ชลันธรกลัวเพื่อนจะเดือนร้อน เพราะเห็นหน้าเขาเดินเข้ามาพร้อมจะเอาเรื่องทุกคน จึงดึงให้หยุดพูดก่อน เดี๋ยวจะตกงานไปด้วยอีกเรื่อง
“แกไม่ต้องห้ามฉัน...ผู้ชายเฮงซวยไร้ความรับผิดชอบแบบนั้น แกยังรักมันได้อยู่อีกเหรอวะ”
ชลันธรส่ายหน้า ความรักเหรอ...จอมปลอมทั้งนั้น
“ธรไหวไหม เดี๋ยวพี่ไปส่งที่ห้อง” เตชิตที่เป็นห่วงเธออยู่กรายๆ ยืนฟังลูกน้องสาวด่าสามีของอดีตคนเคยแอบรัก ก็อดสงสารไม่ได้
“ไปส่งก็ดีค่ะหัวหน้า ท่าทางไม่ไหวแล้วค่ะ พรุ่งนี้นาถว่าจะลา พาเพื่อนไปฝากครรภ์ด้วย” อนงนาถถือโอกาสขอลางานเสียเลย เธออ้างไปอย่างนั้นที่จริงก็แค่อยากหาเรื่องลา
เบื่องาน!
“ทำไมผู้ชายคนนั้นแย่ขนาดนี้” เตชิตบ่นบ้าง
“ไม่ใช่แค่แย่ค่ะหัวหน้า พูดแล้วจะยาวเอาสั้นๆ แล้วกัน คือธรกับเขาจดทะเบียน แต่ห้ามเปิดเผยสถานะ ทั้งไม่ให้ที่บ้านรู้ คบกันแบบลับๆ ไม่รู้ต้องการอะไร ตอนนี้เพื่อนนาถท้อง ก็เห็นบอกว่าทิ้งเพื่อนนาถไปเลย โมโหที่ปล่อยท้อง ผู้ชายแบบนี้น่าจับตอนอย่าให้สืบพันธุ์ได้อีกค่ะ”
นาคิมฟังแล้วก็เอามือกุมเป้าตัวเอง แล้วเดินออกไปทันที เขาเลวขนาดนี้เลยเหรอ แต่ว่าก็ยังไม่อยากยอมรับ ในเมื่อเธออยากท้องเอง ก็จงรับผิดชอบตัวเองให้ได้ก็แล้วกัน
เขาคิดอย่างเห็นแก่ตัว แต่ก็อดห่วงชลันธรไม่ได้เช่นกัน เมื่อเห็นหน้าเขาเธอก็เอาแต่อ๊วกใส่แบบนี้ จะให้เขาทำยังไง ตอนแรกจะเอาเรื่อง แต่ตอนนี้ต้องหลบไปก่อนดีกว่า ขืนอยู่ตรงนั้นคงได้ฟังคำก่นด่าอีกหลายคำ
เมื่อเขาไม่อยู่แล้ว ชลันธรก็ดีขึ้นเรื่อยๆ จนเลิกโก่งคออ๊วก เตชิตจึงอุ้มเธอลงไปด้านล่างแล้วให้อนงนาถไปเอากุญแจรถให้
ขณะนั่งอยู่ในรถ เตชิตมองดูชลันธรที่เอาแต่หลับตาใบหน้าซีดเซียวก็อดสงสารไม่ได้
“มีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกได้นะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ธรอยู่ได้” ลึกๆ แล้วเธอก็อยากมีคนคอยคุยคอยให้กำลังใจ คอยดูแล แต่ว่าเธอจะใช้ความสงสารที่เขามีต่อเธอมาทำให้เขาต้องผูกตัวเองติดกับเธอไม่ได้ เตชิตเป็นคนดี ควรได้พบกับคนที่ดีกว่าเธอ
คนโง่ๆ แบบเธอก็สมควรแล้วที่เจอกับคนเลวๆ
“อย่าทำเป็นเข้มแข็งทั้งที่ตัวเองไม่ไหว” ชลันธรเป็นคนเก่งและเข้มแข็งมาก ไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็น ตอนมาทำงานใหม่ๆ กดดันแค่ไหนก็ไม่เคยมีใครได้เห็นน้ำตา หากจะร้องไห้ เธอก็จะแอบไปร้องไห้คนเดียว แล้วก็เป็นเขาที่แอบไปเห็นอยู่บ่อยครั้ง
“ขอบคุณมากค่ะ แต่ธรต้องอยู่ให้ได้เพื่อลูก เขาไม่รักก็ไม่เป็นไรค่ะ ธรรักลูกมาก” เธอยิ้มบางๆ ให้กับเขา
นาคิมไม่มีสมาธิทำงาน เขาหงุดหงิดใจเรื่องชลันธร จนต้องเรียกเป็นต่อเข้าไปคุยด้วย
“เป็นต่อนายเคยมีแฟนไหม”
“เคยสิครับ” ลูกน้องหนุ่มเลิกคิ้วสงสัยเจ้านาย เหตุใดถึงถามเรื่องนี้
“ถ้านายแต่งงานลับๆ กับแฟนนาย แต่ไม่อยากให้คนอื่นรู้มันผิดมากเหรอวะ”
“เรื่องสามีคุณชลันธรใช่ไหมครับ” เป็นต่อถกแขนเสื้อลากเก้าอี้มานั่งทันที ราวกับเรื่องนี้ยาว
“ใช่”
“อืม...เรื่องนี้รู้กันทั้งบริษัทแล้วครับ คุณนาถสาธยายความเลวของไอ้ชั่วนั่นให้ฟังแล้ว ผมนี่อยากเจอจะถวายเท้าสักทีสองที คนอะไรมีเมียก็ต้องมีลูกหรือเปล่า พอมีลูกก็ทิ้งเมียและลูก เป็นผมนะ ผมว่ามันไม่น่าเกิดเป็นคน ให้เกิดเป็นหมาก็สงสารหมาเลยครับ”
นาคิมสะดุ้งทันที!
“เขาอาจจะมีเหตุผลมั้ง” เสียงชายหนุ่มค่อยๆ เบาลงที่ละนิด
“เหตุผลอะไรที่จะปิดตัวตนของเมีย สวยขนาดคุณ
ชลันธรหาดีกว่านี้อีกสิบคนยังไง เลว!” เป็นต่อขึ้นอีก พูดละอยากเจอจริงๆ
“……”“นายก็พูดไป ไม่รู้เรื่องเขาทั้งหมด” นาคิมก็ยังคงพยายามแก้ตัวให้กับสามีชลันธรจนเป็นต่อเดือดเลือดขึ้นหน้า
“นายครับ...ผู้ชายแบบนี้มันไม่ควรเป็นผู้ชาย มันไม่แมนครับ ถ้าเป็นผมเนี่ยจะโยนผ้าถุงให้นุ่งไปแล้ว”
“นายก็ใจเย็นๆ คอยดูต่อไปเถอะ”
“แน่นอนว่าทั้งบริษัทรอยำไอ้หน้าตัวเมียนี่อยู่ครับ น้องธรเป็นคนน่ารัก ใครๆ ก็สงสาร”
เมื่อได้ยินว่าทั้งบริษัทก็ทำให้นาคิมต้องหยุดแก้ตัวให้กับตัวเองทันที
“ไม่ควรใช้กำลังนะ...ควรคุยกันดีๆ”
“หงุดหงิด พูดละหมั่นมากครับ”
“ไปทำงานได้แล้ว...ฉันเรียกมาถามแค่นั้นแหละ”
- ผู้เขียน
