“แล้วคุณคบมากี่คนแล้วล่ะ... ไม่เอาดีกว่า ฉันไม่อยากเจ็บหนักเพราะคุณอีก”
“แล้วถ้าฉันบอกว่า ฉันจะคบเธอแบบจริงจังล่ะ”
“ฉันไม่เชื่อหรอก คุณเจอสาวๆ สวยๆ ทั้งวี่ทั้งวัน อีกไม่นานคุณก็คงเจอคนที่ดีกว่าฉัน ทีนี้คุณก็จะเบื่อ แล้วก็ทิ้งฉันไปเหมือน...”
จิดาภาละคำว่า ‘แฟนเก่า’ เพราะไม่อยากตอกย้ำให้ยิ่งเจ็บ
“ฉันไม่เหมือนแฟนเก่าของเธอ”
“ฉันจะแน่ใจได้ยังไง”
“เธอก็ต้องลองคบฉันดูสิ”
จิดาภาสร่างเมาเป็นปลิดทิ้ง มองเจ้าพ่อหนุ่มอย่างชั่งใจ ไม่ใช่เพราะหวังให้เขามารับผิดชอบหรอกนะ เธอเองก็ยังไมได้เสียหายอะไรมากมายขนาดนั้น พูดได้ไม่เต็มปากด้วยซ้ำว่าถูกลวนลาม เป็นเธอต่างหากที่แอบแต๊ะอั๋งเขาตอนหลับ
แต่ที่สะดุดใจจนต้องคิดให้หนักๆ เป็นเพราะท่าทางจริงจังของเขานั่นแหละ มันบ่งฟ้องว่าเขาเอาจริง ไม่ได้พูดเล่นเพราะนึกสนุกหรือเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ และไม่เหมือนคนเจ้าชู้เรี่ยราดไปทั่วอย่างผู้ชายหัวงูที่เธอเคยเจอมา
“ขอ
