โครตไม่ตรงปก
1364 คำ
บทที่ 6
โครตไม่ตรงปก
สามหนุ่มมาคลับประจำที่เป็นหุ้นส่วนอยู่ “รับเฉพาะแขกระดับวีไอพีเท่านั้น”
พอสเชิญดาราสาวดาวรุ่งสามคนมาร่วมแจมปาร์ตี้วันนี้
“เต็มที่เลยนะคะสาวๆ วันนี้คุณเรย์เลี้ยง” พอสแกล้งแหย่
ช่วงนี้เพื่อนซี้ดูเงียบผิดปกติเหมือนครุ่นคิดอะไรในหัว ปกติก็แทบไม่คุยกับใคร ตอนนี้เหมือนจะไม่หายใจด้วยซ้ำ
“เรย์นี่ใจดีจัง….ไม่เกรงใจแล้วนะคะ” ดาราสาวส่งสายตายั่วยวนมาที่เรย์ ชายหนุ่มปรายตามอง เธอสวยใช้ได้ทีเดียวแต่ก็ไม่ได้ขนาดนั้น
“.....” ไม่มีคำตอบจากร่างสูง
“น้องเฟิร์น…ดื่มไวน์ไหม ขวดนี้อย่างดีเลยนะคะ เหมาะกับคนสวยๆ”
พอสรีบเปลี่ยนเรื่องเพื่อไม่ให้เสียบรรยากาศ
ครืดดดดดด ครืดดดดดด
มือถือของเรย์ดังขึ้น เขารีบเดินออกไปรับสายนั้นทันที
(เธอชื่อเกรซ วารินันท์ เป็นลูกสาวคนเดียวของนายนิรุตน์เจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์)
“…….”
(ตอนนี้เรียนอยู่มอหกโรงเรียนเอกชนหญิงล้วนดรุณี เป็นเพื่อนกับคุณพิมตั้งแต่มอหนึ่ง พวกเธอไปเรียนพิเศษ ทุกวันจันทร์ พุธ เสาร์ มีรถรับส่งถึงหน้าโรงเรียน เป็นเด็กบ้าเรียน ไม่เคยมีแฟนเพราะพ่อหวงมาก)
“ฮึ!!” ชายหนุ่มพ่นเสียงในลำคอ แล้วกดวางสายไป
หลังลูกน้องรายงานข้อมูล ชายหนุ่มเริ่มคิดแผนเอาคืนยัยเด็กไม่มีมารยาทคนนั้น “ไม่เคยมีแฟน พ่อหวงเหรอ”
ร่างสูงเดินเข้ามาในห้องพร้อมสีหน้าที่ดูสดชื่นผิดกับก่อนเดินออกไปอย่างเห็นได้ชัด
“ใครโทรมาวะ..” พอสถามขึ้น
“เรื่องงาน……”
“ดื่มอะไรหน่อยไหมคะ….” เฟิร์นถาม
สาวสวยยังไม่หยุดพยายามเข้าหาชายหนุ่มสุดหล่อตรงหน้า เธอย้ายตัวเองมานั่งข้างๆ เขา พร้อมยื่นแก้วไวน์ให้
เรย์รับมาดื่ม พลางจ้องมองหน้าเธอ
‘ในที่สุดเขาก็หลงเสน่ห์เธอจนได้’ หญิงสาวคิดก่อนยิ้มหวานหยดย้อยให้ชายหนุ่มตรงหน้า
“หนุ่มปีสองนี่ดูโตกันจังเลยนะคะ ตอนเฟิร์นอยู่ปีสองน่าจะดูเด็กกว่านี้ แล้วก็ยัง…ไร้เดียงสา” เธอพูดพลางมองไล่ตั้งแต่หน้าลงมาที่…
“โตจัง…..” เธอส่งสายตามีเลสนัยให้เขา
“เฟิร์นขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” ว่าแล้วเธอก็เดินออกไป ไม่ทันไรชายหนุ่มก็ลุกตาม
พอสส่งยิ้มให้เทมป์เป็นนัยว่า “ได้เอาตัวท็อปอีกละ”
เรย์เดินเข้ามาในห้องน้ำที่มีเฟิร์นยืนรออยู่ที่หน้ากระจก เขาล็อกประตูห้องน้ำแล้วเดินตรงเข้าไปหาสาวสวยตรงหน้า
เขาเดินเข้าไปจูบเธออย่างดุดัน หญิงสาวจูบกลับอย่างหิวกระหาย มือเรียวค่อยๆ ลูบไล้ชายหนุ่มไปเรื่อยๆ จนถึงเข็มขัดนักศึกษาเส้นนั้น เธอจัดการปลดมันออก
แต่ทว่า….
“เรย์!!!!! ทำไมคะ” หญิงสาวโวย
“เอามือเธอออกไปให้พ้น” เขาสะบัดมือเธอออก แล้วเดินพรวดพราดไปจากห้องน้ำ ทิ้งให้หญิงสาวงงงวยกับท่าที
มันน่าโมโหหนัก ทำไมหน้ายัยเด็กไม่มีมารยาทถึงลอยเข้ามา…..หน้าตาที่ดูโกรธปึงปัง….สายตาที่มองเขาอย่างหยามเหยียด….ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครมองเขาด้วยสายตาแบบนั้นมาก่อน…..เรย์หัวเสียอย่างหนัก
เฟิร์นเดินเข้าไปในห้องหยิบกระเป๋าด้วยท่าทีโมโห
“น้องเฟิร์นจะไปไหนคะ” พอสร้องทัก
“ไม่อยู่แล้วค่ะ เพื่อนพี่อ่ะเป็นอะไรมากป่าว”
“ไม่อยากอยู่….ก็รีบไสหัวไปจากตรงนี้เดี๋ยวนี้….” เรย์พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่ท่าทีหัวเสียสุดๆ เขาเดินตามหลังหญิงสาวเข้ามา เฟิร์นรีบเดินออกไปโดยไม่กล้าแม้แต่มองหน้าชายหนุ่ม เพื่อนสาวทั้งสองรีบลุกตามหลังออกไป
“เฮ้ยเรย์ นี่มันอะไรกันวะ” พอสถามเพื่อน “ช่วงนี้มึงเป็นอะไร ทำตัวแปลกๆ”
เรย์เดินเข้ามาทิ้งตัวบนโซฟาโดยมีเพื่อนรอฟังอย่างตั้งใจ
“กูมีเรื่องต้องจัดการ”
“เรื่องอะไร” เทมป์ถามด้วยความสงสัย
“แก้แค้น” เรย์พูดด้วยเสียงเยือกเย็น
“เฮ้ยยยยยย ใครมันบังอาจมามีเรื่องกับมึงวะ บอกกูมา” พอสรีบถาม เขาเป็นลูกชายมาเฟียใหญ่ พ่อมีลูกน้องมากมาย หลายครั้งที่พวกเขาส่งลูกน้องไปกำราบพวกอยากลองดี
……….เรย์นิ่งไปสักพัก…ช่างใจ…..
“เพื่อนยัยพิม….”
“อะไรนะยัยพิม น้องเลี้ยงแกน่ะเหรอ เด็กมัธยมน่ะนะ” ว่าแล้วพอสก็หัวเราะออกมา
“ถามจริงเพื่อน พวกเธอทำอะไรให้มึงแค้นหล่ะ”
“ตบหน้า” ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบ ทำเอาพอสหยุดหัวเราะทันที ไม่เคยมีใครได้สัมผัสเรย์ถ้าไม่ได้รับอนุญาต
“ทำไมเค้าต้องตบหน้ามึงด้วยหล่ะ” เทมป์ถามชายหนุ่ม
“มีเรื่องกันนิดหน่อย”
“แล้วมึงจะทำยังไง” เทมป์ถามต่อ
“จะให้พวกมึงไปจัดการ”
“เฮ้ยยยย กูไม่ตีผู้หญิงโว้ยยยยย พ่อรู้พ่อฆ่ากูแน่”
“กูด้วย” เทมป์รับ
“กูไม่ได้จะให้พวกมึงไปทำร้ายยัยนั่น…..”
“พวกเด็กเรียน….ไม่เคยมีแฟน….ถ้ามีแฟนแล้วอกหักขึ้นมาจะเป็นยังไง” เรย์เปรยออกมา
พอสยิ้มอย่างรู้ทัน
“แรงไปป่าววะเรย์ พวกเธอยังเด็กอยู่เลยอย่าไปถือสา พวกเราไม่เคยรังแกคนที่อ่อนแอกว่า” เทมป์เอ่ย
“อ่อนแอ…..มึงต้องเห็นหน้ายัยนั่นตอนตบหน้ากู ตาถลนแบบจะหลุดออกจากเบ้า ไม่กลัวเลยสักนิด”
“ฮ่าๆๆๆๆ ชักอยากจะเห็นหน้าซะแล้ว ไหนวะเอามาดูหน่อยดิ” พอสรบเร้า
เรย์ยื่นมือถือที่มีรูปบัตรนักเรียนของเกรซให้ดู
“เฮ้ยยยยย หลุดมาจากที่ไหนเนี่ย เนิร์ดสุดๆ กูไม่เอาหรอก” พอสปฏิเสธ
“แล้วเธอเป็นใครมาจากไหน” เทมป์ถาม
“เธอชื่อเกรซ วารินันท์”
“เดี๋ยวนะ!!! นามสกุลเธอคุ้นๆ แฮะ” พอสโพล่งออกมา “นั่นมันนามสกุลของเจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์คนนั้นนิ….ถามจริงดิ”
“ลูกสาวคนเดียว พ่อหวงมาก….เรียนหญิงล้วนมาทั้งชีวิต”
“ข้าขอบายยย ยาวๆๆๆ” พอสถอนตัว
“ถ้ามึงทำได้ กูจะให้ฮาร์เลย์ เดวิสัน คันที่จอดในโรงรถ” เรย์รีบเสนอ
พอสถึงกับอึ้งเพราะนั่นเป็นคันที่เขาขอซื้อตั้งนาน แต่เรย์ไม่แม้แต่เก็บไปพิจารณา
“ได้!!” พอสตอบรับ
“ให้ทำอะไรว่ามา”
“เสาร์นี้ก็รู้ มึงเตรียมตัวไว้ละกัน”
…………………………………
“ให้ตายเห่อะ มึงให้พวกกูแหกขี้ตาตื่นตอนเจ็ดโมงเช้าเนี่ยนะ” พอสพูดเสียงขุ่น
พวกเขาทั้งสามอยู่บนรถของเทมป์ เมื่อคืนปาร์ตี้จนถึงตีสอง พอสนั่งแฮงค์อยู่เบาะหลัง เรย์ไม่ต่างกัน เขาใส่แว่นดำกันแสงแดดยามเช้าแยงตา คนที่พอจะมีสติดีสุดน่าจะเป็นเทมป์เพราะดื่มน้อยสุด
“ว่ามา…ให้ทำอะไร” พอสถาม
“รอดูก่อน…”
สักพักมีรถเคลื่อนมาจอดหน้าสถาบันกวดวิชาชื่อดัง เด็กสาวในชุดเดรสสีฟ้าลงจากรถ พิมนั่นเอง เธอกำลังยืนรอเพื่อนๆ พลางมองนาฬิกาในข้อมือ
“นั่นน้องแกใช่ไหมวะ” เทมป์ถามเรย์
“ไม่ใช่…” เรย์ไม่เคยยอมรับ
“เฮ้ยยยยยยยย น่ารักเป็นบ้าเลยว่ะ จีบคนนี้ได้ป่ะวะ” พอสพูดขึ้น
เทมป์มองเด็กสาวไม่ละสายตา
สักพักรถตู้อีกคันก็มาจอด “พวกยัยเด็กตัวแสบ” วิเวียนเดินลงมาสมทบกับพิม
และแล้วรถตู้อีกคันก็มาถึง เด็กสาวในเสื้อเชิ้ตสีขาวโอเวอร์ไซร้ ปลดกระดุมหลวมๆ อวดไหล่ขาว ใส่กระโปรงยีนต์สั้นเข้าชุดกัน ผมยาวสลวยปลิวไวตามสายลม เรย์แทบจำเธอไม่ได้ เขาถอดแว่นตาออกมองดูให้ชัดๆ “ถอดแว่นออกเรอะ เฮอะ! ก็ยังน่าเกลียดเหมือนเดิม”
“เฮ้ยยยยยยย!!!!!!!!!!!! คนนั้นใช่ป่ะ” พอสตะโกนขึ้น
“.................” เรย์เงียบ
“โ ค ร ต ไ ม่ ต ร ง ป ก” พอสพูด เขาถอดแว่นนั่งจ้องเขม่งไปที่สาวน้อยเบื้องหน้า
“แม่งโคตรน่ารักเป็นบ้า”
---------------------------------------------------------
P.S. I love you
- ผู้เขียน
