ปาฏิหาริย์ร้ายนายคู่หมั้น11 อย่าให้เธอรู้
1451 คำ
หลายวันต่อมา...
@PK university
เธอนั่งอยู่ห้องเรียนของตัวเองด้วยอาการเหนื่อยล้าหลังจากที่นอนไม่หลับติดต่อกันหลายวันเพราะคิดมากเรื่องที่จะหาเงินมาช่วยพ่อตัวเองใช้หนี้ยังไงดี
"อันวาเป็นอะไรเหรอทำไมหน้าเป็นหมองๆแบบนั้น"
"พอดีว่าเรานอนไม่หลับติดต่อกันหลายวัน"
"มีเรื่องอะไรไม่สบายใจเล่าให้เราฟังได้นะ"
"ไม่มีอะไรหรอกก็แค่นอนไม่หลับ"เธอตอบลิตาไปแบบส่งๆ
"ลิตาเราขอถามอะไรหน่อยสิ"
"อะไรหรอดาริน"
"ฉันเห็นเธอกับพี่ชายของฉันไปไหนต่อไหนกันบ่อยๆเธอรู้จักกับพี่ลูคัสด้วยหรอ"
"เรารู้จักกันกับพี่ลูคัสมานานแล้วสมัยตั้งแต่มัธยมปลายพอดีว่าเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกัน"
"ทำไมฉันไม่เคยเจอเธอเลยฉันก็เรียนโรงเรียนเดียวกันกับพี่ลูคัสเหมือนกัน อันวาเธอเคยเห็นลิตาผ่านๆบ้างไหม"
"ไม่เลย เราก็ไม่เคยเห็นลิตานะ"
"อีกอย่างฉันเพิ่งรู้ว่าเธอเคยเป็นแฟนกับพี่เอเดนด้วย ยิ่งงงไปใหญ่เลยว่าทำไมฉันไม่เคยเจอเธอทั้งที่ฉันก็ค่อนข้างอยู่กับพวกพี่เขาบ่อย"
"สงสัยเพราะว่าโรงเรียนเก่าเราคนมันเยอะ เราอาจจะเคยเจอกันบ้างแต่จำหน้ากันไม่ได้"
"คงจะเป็นแบบนั้นแหละ"
"ดาทำงานเสร็จหรือยังมันจะใกล้ถึงเวลาส่งแล้วนะ"
"ยังเลยอันดาเหลืออีกตั้งเยอะ"
"ไหนเอามานี่ ฟ้าจะช่วย"
"นี่จ๊ะ"ดารินก็ส่งชีทงานของตัวเองให้กับฟ้าใสดู ส่วนฟ้าใสก็เอามาวางอยู่ด้านหน้าตัวเอง ส่วนเธอที่ทำของตัวเองเสร็จแล้วก็ก้มอ่านของดารินช่วยฟ้าใสเพราะจะได้รีบออกจากห้องไปพร้อมกัน
หลายชั่วโมงต่อมา...
เธอกำลังนั่งอ่านหนังสือทบทวนการเรียนภายในห้องที่เงียบสงบเพราะเธอไม่อยากมีเวลาว่างเพราะเธอจะคิดมาก
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้นทำให้เธอรู้ทันทีเลยว่ามีใครมาเคาะเขาคนนั้นก็คือลูคัสเพราะชั้นนี้มีอยู่แค่สองห้อง คนอื่นไม่สามารถมาอยู่ชั้นนี้ได้นอกจากจะเป็นชั้นที่ตัวเองอยู่เพราะมีคีย์การ์ดสแกนการเปิดลิฟท์
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เธอได้ยินเสียงเคาะประตูดังอีกครั้งแต่เธอก็ยังไม่มีที่เดิมไม่ยอมลุกไปเปิด
ครืดดดด ครืดดด
เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นพอดูบนหน้าจอพบเป็นเบอร์ของพี่ลูคัสโทรมา เธอเลยตัดสินใจกดรับสาย
(มาเปิดประตู)
"พี่ลูคัสอยู่หน้าห้องเหรอคะ"
(เธอรู้อยู่แล้วจะถามทำไมรีบออกมาเปิด)
"ค่ะ"
เธอเลยจำใจลุกขึ้นเดินมาที่ประตูแล้วก็เปิดออกมา
"ชักช้า"
เปิดประตูออกก็เดินแทรกเข้ามาในห้องของเธอทันที
"พี่ลูคัสมีอะไรหรือเปล่าคะ"
"ได้ข่าวว่าจะไปติวหนังสือให้ยัยดาหรอ"
"พี่รู้ได้ยังไง"
"ยัยดาบอก"
"ใช่ค่ะยัยดาบอกให้ไปติวหนังสือให้ที่บ้านเพราะใกล้จะสอบแล้ว"
"ทำไมถึงกลับไปติวที่บ้านปกติอยู่คอนโดกันไม่ใช่เหรอ"
"อันก็ไม่รู้ค่ะยัยดาบอกว่าแบบนี้"
"....."
"มีเรื่องแค่นี้ใช่ไหมคะที่จะถาม งั้นก็รบกวนพี่ออกไปได้แล้วค่ะ"
"เธอไล่ฉันเหรอ"
"อันเปล่าไล่พี่นะคะเพียงแต่ว่าเราไม่มีเรื่องที่จะคุยกันแล้ว"
"ฉันได้ข่าวว่าบ้านเธอกำลังจะถูกยึดใช่ไหม"
"พี่คงฟังมาผิดค่ะ เชิญออกไปได้แล้ว"
"....."พี่ลูคัสไม่พูดอะไรต่อเขาเดินกลับออกไปจากห้องของเธออย่างว่าง่าย ส่วนเธอก็รีบวิ่งไปล็อกประตูหน้าห้องของตัวเองอย่างเร็ว
เขาเดินออกมาจากห้องของอันวาหลังจากที่เขาเข้าไปถามเธอถึงเรื่องที่ตัวเองได้รู้มาว่าบ้านของเธอกำลังจะล้มละลาย "ยังคงปากแข็งไม่ยอมบอกสินะ" เขาล้วงโทรศัพท์เพื่อโทรหาลูกน้องของตัวเอง ซึ่งรอสายไม่นานปลายสายก็รับ
"เรื่องที่ให้ไปสืบมาเป็นยังไงบ้าง"
(เหมือนที่คุณลูคัสคิดไว้เลยครับบ้านของคุณพิเชษฐ์ตอนนี้แย่มาก บริษัทถูกยึดไปเรียบร้อยแล้ว ส่วนบ้านเจ้าของใหม่ให้เวลาหนึ่งเดือนเพื่อย้ายของออกให้หมดครับ)
"แล้วเจ้าของใหม่สืบได้ไหมว่าเป็นใคร"
(เป็นของเสี่ยกำจรเจ้าของบ่อนคาสิโนครับ)
"แล้วตอนนี้ยังเหลือหนี้อีกเท่าไหร่"
(ประมาณร้อยกว่าล้านครับ มีอีกอย่างครับตอนนี้คุณอันวาประกาศขายคอนโดที่เธออยู่ด้วยเหมือนว่าเธอจะนำเงินมาให้พ่อตัวเอง)
"ซื้อไว้ แต่อย่าให้เธอรู้เด็ดขาดว่าฉันเป็นคนซื้อ ส่วนเรื่องบ้านก็ไปติดต่อเจ้าของใหม่ซื้อไว้เหมือนกัน"
"ได้ครับ"
พอวางสายจากลูกน้องเรียบร้อยแล้วเขาก็จะรีบเดินกลับเข้ามายังห้องของตัวเอง
วันต่อมา...
"อะไรนะคะ มีคนติดต่อมาซื้อแล้ว"
"ใช่ค่ะคุณอันวา ทางคนที่ซื้อบอกว่าเรานัดกันมาเซ็นได้เลยสะดวกตลอดเวลาค่ะ"
"งั้นเอาเป็นวันนี้ตอนเย็นได้ไหมคะ พอดีว่าตอนเช้าอันมีเรียนค่ะ"
"ได้ค่ะ เอาไว้เจอกันนะคะเดี๋ยวทางพี่จะนัดฝั่งคนซื้อให้"
"ค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะที่ช่วย"
"ไม่เป็นไรค่ะ"
พอเธอวางสายเสร็จเรียบร้อยแล้วก็รีบเปิดโทรศัพท์ดูว่ามีงานอะไรให้เธอทำไหม "ติวหนังสือเหรอก็ไม่เลวนะเราก็เรียนเก่งระดับนึง" พอคิดได้แบบนั้นแล้วเธอก็รีบหาลูกค้าทันที
เธอรีบเดินเข้ามาในคณะของตัวเอง หลังจากที่นั่งหางานจนลืมเวลาที่ต้องมาเรียน พอวิ่งเข้าไปในห้องเห็นเพื่อนๆกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะมองเธออยู่
"ทำไมวันนี้มาสายปกติเธอต้องมาก่อนพวกฉันอีกนะ"
"พอดีเราตื่นสายขอโทษที"เธอโกหกดารินไปเพราะไม่อยากบอกความจริงกับเธอเพราะกลัวว่าเพื่อนจะคิดมากเกี่ยวกับเรื่องของเธอด้วย
"งั้นก็รีบมานั่งได้แล้วอาจารย์กำลังมา"
"ได้ๆ"เธอรีบเดินลงไปนั่งบริเวณโต๊ะประจำของตัวเอง อาจารย์คนเดินเข้ามาในห้องพอดี
"นักศึกษาเราเริ่มเรียน......."
อาจารย์ก็นั่งอธิบายเกี่ยวกับวิชาเรียนไปเรื่อยๆ เธอก็นั่งฟังอย่างตั้งใจเพราะกลัวว่าตัวเองจะสอบไม่ได้ถ้าเธอไม่ฟัง
ตอนนี้เธอกำลังนั่งรอคนที่จะมาซื้อคอนโดของตัวเองเพื่อเซ็นสัญญาซื้อขาย
"สวัสดีครับใช่คุณอันวาไหมครับ"
เธอกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ดีๆมีเสียงเรียกเธอเลยเงยหน้าขึ้นดู "ใช่ค่ะ คุณใช่คนที่จะมาซื้อคอนโดใช่ไหมคะ"
"ไม่ครับแต่ผมเป็นตัวแทนมาซื้อให้เจ้านายผม"
"อ๋อ"
"เรามาเริ่มเซ็นสัญญากันเลยดีกว่าครับ"
"นี่ค่ะเอกสารเอาไปอ่านก่อนะคะ"
"ครับ"ตัวแทนของคนซื้อก็เริ่มอ่านเอกสารต่างๆเกี่ยวกับคอนโดของเธอ พออ่านเสร็จเขาก็ลงมือเซ็นสัญญาทันทีโดยไม่ถามอะไรเธอเลย "นี่ครับเป็นเช็คเงินสดยี่สิบห้าล้านบาท"
"คืออันขายแค่ยี่สิบล้านนะคะทำไมได้เงินมายี่สิบห้าล้าน"
"พอดีว่าเจ้านายของผมถูกใจห้องนี้มาก เลยอยากจะเพิ่มเงินให้เฉยๆครับ"
"มีแบบนี้ด้วยเหรอคะ อันฝากขอบคุณเจ้านายของคุณมากนะคะ"
"ครับ"
"เดี๋ยวอันจะรีบย้ายของออกให้นะคะไม่เกินสามวันค่ะ"
"พอดีว่าตอนนี้เจ้านายของผมไม่ได้อยู่ที่นี่ ท่านบอกว่าคุณสามารถอยู่ต่อได้เลยไม่ต้องย้ายออก"
"แต่อันขายไปแล้วนะคะจะให้อยู่ต่อได้ยังไง"
"ท่านบอกว่าให้คุณอยู่ต่อได้เลยเพราะนานๆทีท่านจะกลับมา พอดีท่านทำงานที่ต่างประเทศซะส่วนใหญ่"
"งั้นถ้าเจ้านายของคุณกลับมาต้องรีบแจ้งอันก่อนนะคะเพราะจะได้ย้ายของออกให้"
"ได้ครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ"
"ค่ะ เดินทางกลับปลอดภัยนะคะ"
พอตัวแทนซื้อลุกขึ้นเดินออกไปจากโต๊ะ เธอก็รีบหยิบเช็คเงินสดนั้นมาเปิดดู "หนูจะเริ่มเก็บเงินเรื่อยๆเพื่อช่วยคุณพ่อนะคะ"
- ผู้เขียน
