คำสัญญา
1207 คำ
@เช้าวันต่อมา
พลอยใสตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่หนักอื้อ..ทั้งปวดหัวทั้งปวดตามเนื้อตัวไปหมด จำได้ว่าเมื่อคืนร้องไห้หนักมาก และสิงหาก็เข้ามาจากนั้นก็ทะเลาะกัน สุดท้ายก็มาจบลงที่เตียง เธอไม่ชอบเลยกับการกระทำของเขา...ใช่ว่าเธอจะยอม แต่เขาแรงมากกว่าเธอเป็นไหนๆ...ความรู้สึกที่มันทั้งเจ็บปวด เสียใจถาโถมประดากันเข้ามาในคราเดียวกัน เขาคงจะคิดว่าทำแบบนี้แล้วเธอจะยอมให้อภัย ทุกอย่างที่เขาทำมันเหมือนดั่งคนเห็นแก่ตัว ทุกครั้งที่ทำผิดเขามักจะขอโทษและบอกว่าจะไม่ทำมันอีก ฉันเองก็เหมือนดั่งคนโง่ เมื่อรักใครมากๆต่อให้อาหารเม็ดหรือหญ้าเป็นกระสอบก็มักจะยอมรับประทานมันแทนข้าวเสมอ..
"พลอยครับ...พี่ขอโทษที่ดื้อไปหน่อย...แต่พี่ยืนยันได้นะว่าพี่ไม่เคยมีอะไรกับใคร ถึงพี่จะคุยเล่นๆกับใครต่อใครแต่ไม่เคยมีสักครั้งที่พี่จะคิดนอกใจหรือนอกกายพลอยนะ...
"........(พลอยเงียบในขณะที่นอนหันหลังให้สิงหา)
"พลอย...ต่อไปนี้พี่สัญญานะว่าพี่จะไม่คุยกับใครแบบนี้อีกแล้ว จะไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนไหนอีก ถ้าพลอยไม่สบายใจพี่จะไม่ทำอีก..ขอแค่พลอยอย่าเลิกกับพี่....พี่สัญญาว่าพี่จะไม่ละเลยพลอยอีก...พลอยให้โอกาสพี่อีกสักครั้งได้ไหม
"..............(พลอยยังคงเงียบก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆอย่างกับว่าเบื่อที่จะฟังคำพูดสวยหรูพวกนี้เต็มทน)
"พี่ขอโอกาสได้ไหมพลอย แค่ครั้งนี้ครั้งเดียว..นะครับ...
"ครั้งนี้ครั้งเดียวใช่ไหมคะ...
"ครับ...พี่สัญญาว่าพี่จะไม่ทำให้พลอยเสียใจอีก..
"ก็ได้ค่ะ..พลอยจะให้โอกาสพี่สิงอีกครั้ง แค่ครั้งนี้ครั้งเดียว และครั้งสุดท้ายที่พลอยจะให้ได้ แต่พี่สิงต้องสัญญาว่าถ้าพี่ทำให้พลอยเสียใจ ครั้งหน้าพี่ต้องยอมปล่อยพลอย...และจะไม่ยื้อพลอยไว้แบบนี้อีก...
"เออ.........
"พี่ทำได้ไหมคะ...ถ้าพี่สัญญาพลอยก็พร้อมจะให้โอกาสและเริ่มต้นใหม่กับพี่อีกครั้ง...แต่ถ้าไม่..เราก็จบกันไว้ตรงนี้..
"ครับ..พี่สัญญา...ต่อไปพี่จะเป็นแฟนที่ดี ไม่ทำให้พลอยต้องเหนื่อยแบบนี้อีกแล้ว....
"พี่รักพลอยนะครับ...ฟอด..! สิงหาหอมแก้มพลอยใสเบาๆ ก่อนจะจุ๊บลงไปที่หน้าผากเล็ก
"ขอให้พี่จำคำที่พี่พูดเอาไว้ให้ดีนะคะ..วันไหนที่พี่ผิดสัญญา วันนั้นเราจะเป็นแค่คนเคยรู้จักกัน...อย่าทำให้พลอยหมดศรัทธาในความรัก...เพราะถ้าวันนั้นมาถึง พลอยจะหันหลังให้มันโดยที่ไม่สนใจอดีตหรือความทรงจำที่เคยมี...
"ครับ...พี่จะจำให้ขึ้นใจ....
สิงหากอดพลอยใสไว้แน่น ทั้งกอดทั้งหอมไม่หยุดเขาคิดในใจครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะทำให้เธอเสียใจ ต่อไปจะไม่ทำให้เธอต้องเหนื่อยหน่ายหัวใจอีกแล้ว จะรักและดูแลเอาใจใส่เธอให้มากขึ้น จะพยายามรักษาความรักครั้งนี้ไว้ให้ได้ตลอดไป...
@มหาวิทยาลัย > หนึ่งเดือนต่อมา
"ไงได้ข่าวว่าคืนดีกับพี่สิงแล้ว : น้ำชา
"อืม...ก็ลองให้โอกาสพี่เขาดู ให้โอกาสตัวเองด้วย
"หญ้ามันหวานหรืออาหารเม็ดมันอร่อยว่ะ..ทำไมมึงชอบกินมันจัง...เจ็บแล้วไม่รู้จักจำ : ใบม่อนถอนหายใจยาวพรืด สีหน้าของมันเซ็งสุดๆ คงจะเหนื่อยหน่ายกับฉันที่ยอมโง่เป็นควายอีกครั้ง..
"มึงก็พูดเกินไป...มันตัดสินใจแล้ว เราก็คงมีหน้าที่แค่คอยปลอบใจมัน... : น้ำชาเองมันก็คงจะคิดเหมือนกันกับใบม่อนเพียงแต่ไม่พูดออกมาเท่านั้น..
"กูขอบใจพวกมึงนะ กูรู้ว่าที่พวกมึงพูดเพราะมึงหวังดี ที่กูให้โอกาสเขาก็เพราะอยากจะให้โอกาสตัวเองด้วย กูก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าหัวใจกูมันจะเจ็บจนด้านชาไปเลยไหม ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายที่กูจะให้เขา...
"มึงก็พูดแบบนี้ทุกที.....พอเกิดขึ้นอีก สุดท้ายคนเจ็บก็เป็นมึง...กูไม่เคยไอ้พี่สิงมันจะทุกข์ร้อนทุรนทุรายสักครั้ง มีแต่มึงที่ร้องไห้เสียใจอยู่คนเดียว.... : ใบม่อนมันพูดด้วยอารมณ์เคืองๆฉันเล็กน้อย
"บ่นแล้วได้อะไรวะ...โน่นพี่สิงเดินมาโน่นแล้ว : น้ำชาส่งสัญญาณให้ฉันกับใบม่อนรู้ถึงการมาของพี่สิงหา..
"พลอยเลิกเที่ยงนี้เราไปทานข้าวกันนะ.. : สิงหา
"ค่ะ..แล้วพี่สิงไม่มีเรียนเหรอคะ ปกติวันนี้เรียนคาบเกี่ยวเที่ยงไปบ่ายนิ..
"อาจารย์งดคราสน่ะ..พวกไอ้ปืนกับไอ้มีน มันพากันกลับกันหมด พี่อยู่ว่างๆกลับคอนโดก็ไม่มีเพื่อนคุย เลยแวะมารับพลอยไปทานข้าวด้วยกันดีกว่า...คิดถึงจะแย่...
"แหม.....ทีแบบนี้คิดถึงแฟนมากเหลือเกินนะคะคุณพี่ : ใบม่อน
"พี่รักพี่หลงพลอยจะตาย..ห่างกันแค่นิดเดียวก็คิดถึงจะแย่แล้ว 😊
"กูว่าสงสัยพี่สิงไม่สบาย กินยาลืมเขย่าขวดว่ะ..ดีผิดหูผิดตาอย่างกับคนละคน... : ใบม่อน
"มึงก็จ้องจะจับผิดพี่เขานะ...เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วไม่ใช่หรือไง : น้ำชาหัวเราะเบาๆออกมากับความแอนตี้พี่สิงของใบม่อน...
"เอาล่ะๆๆ....พวกมึงเลิกเถียงกันได้แล้ว งั้นเดียวกูไปก่อนนะ บ่ายเจอกัน...
ฉันลุกจากเก้าอี้ก่อนจะเก็บของโดยมีพี่สิงยื่นมือมารับกระเป๋าและหนังสือจากฉัน ก่อนที่เราจะเดินตรงไปที่โรงจอดรถหน้าคณะ...
"วันนี้อยากทานอะไรครับ.. พี่สิงยิ้มหวานมาให้ฉัน อันที่จริงก็รู้สึกดีนะ แต่มันยังไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์อ่ะ
"แล้วแต่พี่สิงเลยค่ะ..พลอยทานอะไรก็ได้...
"งั้นเราไปทานอาหารญี่ปุ่นที่พลอยชอบกันเนาะ...ไปร้านประจำของเรากันดีกว่า ไม่ได้ไปนานแหละ..
"ยังจำได้อยู่เหรอคะ..พลอยนึกว่าพี่ลืมไปแล้ว...
"จำได้สิครับ...ร้านนั้นพลอยชอบมาก...พี่ยังจำได้เลยว่าพลอยบอกว่าแซลมอนร้านนั้นอร่อยมาก กินแล้วละลายในปาก พลอยชมไม่หยุด...5555
"ก็ยังดีที่จำได้...ถือว่าผ่าน...
สิงหายิ้มกว้างออกมากับท่าทีน่ารักของพลอยใส คนตาแป๋วที่แววตาสุกสกาวทุกครั้งที่จะได้ทานอาหารจานโปรด เขาจำได้ดีทุกเรื่องเกี่ยวกับเธอ อันที่จริงก็ใส่ใจเธอมาก เพียงแต่พักหลังๆที่เข้าเรียนมหาลัยทั้งเรียนทั้งกิจกรรมมันเยอะไปหมด เลยไม่ค่อยมีเวลาที่จะเอาใจใส่เธอเท่าไหร่...แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่เคยลืมทุกเรื่องราวเกี่ยวกับเธอ เพียงแต่ไม่ค่อยแสดงออกให้อีกคนรับรู้ก็เท่านั้น
- ผู้เขียน
