@ 1 สัปดาห์ต่อมา > สวนทฤษฎีใหม่คณะวิศวะ
"โอ๊ยยย.....ทำไมกูต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย... : ใบม่อน
เสียงใบม่อนโอดครวญดังลั่น ท่าทางหงุดหงิด มือเท้าเอวเหวี่ยงจอบไปมาด้วยความเบื่อหน่าย หน้าบึ้งตึงจนแทบจะบานเหมือนดอกทานตะวันหงายเงิบ
"นั่นดิ..โคตรเหนื่อย ขากูลากหมดแล้วเนี้ย...มือก็เจ็บ ร้อนก็ร้อน.. : น้ำชา
น้ำชาบ่นตามบ้างพร้อมกับยกมือปาดเหงื่อที่ไหลซึมเต็มหน้าผาก ใบหน้าขึ้นสีแดดแดงระเรื่อ ริมฝีปากเบะคล้ายจะร้องไห้ ขณะที่ก้มมองมือที่เริ่มเป็นรอยแดงจากการใช้จอบพรวนดินอย่างทุลักทุเล
"บ่นกันจัง..รีบๆทำเข้าเถอะ...จะได้เสร็จเร็วๆ
ฉันตะโกนเตือนเสียงแข็งในขณะย่อตัวลงพรวนดินต่อ มือเปื้อนดินเลอะเทอะแต่แววตายังตั้งใจมุ่งมั่น ลมหายใจถี่รัวจากความเหนื่อยผสมกับไอร้อนจากแดดเปรี้ยงๆ เหงื่อเม็ดโตเกาะเต็มขมับ
"กูเรียนวิศวะนะ..ไม่ได้เรียนเกษตร....ปลูกผัก...ปลูกพืชอะไรก่อน : ใบม่อนกลอกตาไปมาอย่างกับว่าโลกทั้ง
