ลิขิตฟ้ามนตราแห่งรัก

เป็นแฟนกันนะ

หลังจากวันนั้นภูผาก็กลายเป็นแขกประจำของที่บ้าน ยายพิมต้อนรับชายหนุ่มเป็นอย่างดี ในขณะที่พิชชาก็เริ่มทำใจที่จะต้องตอบแทนเขาตามที่เขาต้องการ ร่างกายของหญิงสาวค่อยๆ ดีขึ้นเรื่อยๆ โชคดีตอนที่เธอหยุดเรียนไปเพื่อนๆ ก็นำการบ้านมาส่งที่บ้าน และอาจารย์ก็เข้าใจเธอเป็นอย่างดี ทำให้อีกไม่ถึงเดือนหญิงสาวก็จะสำเร็จการศึกษาในระดับอนุปริญญา ซึ่งสร้างความภูมิใจให้กับนางพิมเป็นอย่างมาก

“ถ้าเรียนจบแล้วอย่าเพิ่งไปหางานนะลูก รอให้หายดีกว่านี้ก่อน ระหว่างนี้ก็ช่วยยายขายของนะ” นางพิมกล่าวกับหลานสาวขณะที่นั่งรับประทานอาหารอยู่ด้วยกันสามคน

“ขวัญอยากทำให้ยายสบาย ให้ขวัญรีบหางานทำเถอะนะยาย” พิชชาเอ่ยเสียงอ่อน

“หนูยังไม่หายดีนะลูก ไว้อีกสักสองสามเดือนค่อยหาก็ยังทัน” นางพิมกล่าวด้วยความเป็นห่วง

“เอางี้มั้ยครับ ไม่ต้องหางานหรอก ถ้าขวัญหายดีแล้วก็ไปทำงานที่บริษัทผมได้เลยครับคุณยาย” ภูผากล่าวจริงจัง ทำให้นางพิมตาโตด้วยความสนใจในข้อเสนอของชายหนุ่ม ในขณะที่ผู้เป็นหลานได้แต่ส่ายหน้ากับความเจ้ากี้เจ้าการของชายหนุ่ม

“ก็ดีสิ ยายจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงยายขวัญ” นางพิมกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ไม่ดีหรอกยาย เขาจะหาว่าหนูใช้เส้นสายเพื่อให้ได้งาน” พิชชารีบแย้งทันที เธอไม่ต้องการที่จะใกล้ชิดชายหนุ่มไปมากกว่านี้

“ไม่เป็นไรหรอกขวัญ ไม่ต้องเกรงใจ ทำตามที่ยายต้องการเถอะ ยายจะได้สบายใจ” ภูผาบีบบังคับหญิงสาวทางอ้อม

“พูดเหมือนจะดีเลยเนอะ” หญิงสาวประชดชายหนุ่มด้วยความหมั่นไส้

“ก็หวังดีนี่ครับขวัญ เอาน่าทำให้ยายสบายใจ ไปทำงานกับผม” ชายหนุ่มย้ำหญิงสาวอีกรอบ ซึ่งมันเท่ากับว่าเขากำลังบีบบังคับเธอกลายๆ

“จะให้ขวัญว่ายังไงได้ล่ะ เพราะทั้งคุณและยายกดดันขวัญอยู่แบบนี้” พิชชาก้มหน้ารับชะตากรรมที่เธอไม่ได้เป็นผู้เลือกเลยสักนิด

“ดีแค่ไหนแล้วลูกที่มีงานมารอ คนอื่นเขาตั้งหน้าตั้งตาเดินหน้าหางาน แต่ขวัญของยายมีเทพบุตรรูปงามเอางานมาให้ถึงที่” นางพิมกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ค่ะ ยาย” หญิงสาวยุติการโต้เถียง เพราะไม่ว่าอย่างไรหัวเดียวกระเทียมลีบอย่างเธอก็ไม่มีวันชนะคนเจ้ากี้เจ้าการอย่างเขาไปได้

หลังจากนั้นหนึ่งเดือนหญิงสาวก็ได้เข้าไปทำงานที่บริษัทโลจิสติคส์ของชายหนุ่มในตำแหน่งผู้ช่วยเลขาของเขา หลายสายตาจ้องมองเธอ เพราะข่าวที่เธอเป็นเด็กเส้นของภูผามันกระจายไปอย่างรวดเร็ว แต่หญิงสาวก็ไม่ได้สนใจ ในเมื่อเธอเลือกที่จะทำงานที่นี่เธอก็จะทำให้ดีที่สุดเพื่อลบคำสบประมาทเกี่ยวกับตัวเธอ

“ขวัญ พักเที่ยงแล้วออกไปกินข้าวกัน” ภูผาเดินมาหาเธอที่หน้าห้องของเขา

“ไม่เอาล่ะค่ะ ขวัญไม่อยากเป็นขี้ปากใคร” พิชชารีบปฏิเสธ เพราะแค่นี้หญิงสาวก็ลำบากใจเป็นอย่างมากแล้ว

“แล้วจะแคร์ทำไมล่ะ เราก็แค่ไปกินข้าว” ชายหนุ่มกล่าวอย่างไม่ยี่หระ