ลิขิตฟ้ามนตราแห่งรัก

เป็นแฟนกันนะ...2

“ไม่เป็นไรหรอกขวัญ แค่คุณอยู่ข้างๆ ผมผมก็มีความสุขแล้ว แต่มีอย่างหนึ่งที่ผมอยากจะขอ คุณให้ผมได้มั้ย” ภูผากล่าวจริงจัง

“อะไรล่ะคะ ถ้ามันไม่ลำบากเกินไปขวัญก็จะทำให้คุณค่ะ” พิชชากล่าวเสียงอ่อน

“เป็นแฟนกับผมนะขวัญ” ภูผากล่าวด้วยแววตาจริงจัง เมื่อได้ยินว่าสิ่งที่ชายหนุ่มขอเธอ ก็คือให้เธอเป็นแฟนกับเขานั่นทำให้พิชชาถึงกับตาโตด้วยความตกใจ เธอไม่คิดว่าเขาจะมาขอเธอเป็นแฟน

“เอ่อ...คุณภูผาแน่ใจแล้วเหรอคะ” หญิงสาวถามย้ำเพื่อความแน่ใจ

“ก็ถ้าไม่แน่ใจคงไม่พูดออกมาหรอก เป็นแฟนกับผมนะขวัญ” ชายหนุ่มเอ่ยถามย้ำอีกรอบ

“ค่ะ” พิชชารับคำทันที เพราะที่ผ่านมาเธอมีความสุขเมื่อมีชายหนุ่มอยู่ข้างๆ เธอไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ แต่มารู้อีกทีก็พบว่าภูผาเข้ามาอยู่ในหัวใจเธอเรียบร้อยแล้ว

จมูกคมสันของภูผารีบโฉบเข้ามาหานวลแก้มหอมของหญิงสาว ก่อนที่เขาจะกดจมูกคมสันลงหนักๆ ที่แก้มของเธอ พิชชาตาโตด้วยความตกใจ ก่อนที่เธอจะหยิกเข้าที่ต้นแขนของชายหนุ่ม

“นี่แนะ ใครเขาให้ฉวยโอกาส” หญิงสาวส่งสายตาเอาเรื่องชายหนุ่ม.

“ก็นิดหน่อย ฉลองที่เราสองคนเป็นแฟนกันไงครับ” ภูผากล่าวด้วยแววตาหวานเยิ้ม

“ไม่น่าตกลงเป็นแฟนเลย ถ้ารู้ว่ามือไวใจเร็วแบบนี้” หญิงสาวบ่นอย่างไม่จริงจังนัก และระหว่างที่เธอเผลอ ชายหนุ่มก็โฉบเข้ามาหอมแก้มนวลสวยอีกครั้ง

“คุณภูผา นี่แหน่ะ นี่แหน่ะ ว่าแล้วยังไม่ยอมสลดอีก” พิชชาฟาดไปที่แขนของชายหนุ่ม เขาก็ได้แต่ยิ้มน่าเป็นให้เธอ เมื่อทำอะไรเขาไม่ได้ หญิงสาวก็ได้แต่นั่งหน้ามุ่ย ภูผาก็พยายามเย้าแหย่เธอ จนหญิงสาวหลุดหัวเราะออกมา เพราะเธอไม่ได้โกรธเขาอย่างที่พยายามแสดงออก

ความสุขเกิดขึ้นเมื่อหัวใจสองดวงตรงกัน ทั้งสองเข้าไปเลือกซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตในห้างอย่างมีความสุข ก่อนที่จะตรงกับบ้านหลังน้อยของหญิงสาว เพื่อแจ้งข่าวดีกับยายพิม ซึ่งพิชชาเชื่อว่ายายของเธอคงดีใจเป็นอย่างมาก เพราะรู้สึกว่ายายของเธอพยายามทำตัวเป็นแม่สื่ออยู่ตลอดเวลานั่นเอง แค่คิดถึงยายพิม หญิงสาวก็ยิ้มอย่างมีความสุข และอะไรที่ทำให้ยายพิมมีความสุข หญิงสาวก็พร้อมที่จะทำ