จ้าวเสวี่ยอี้ยืนนิ่งเมื่อเห็นภรรยาตัวน้อยของตนยังคงเสียงแข็งยืนกรานจะหย่าท่าเดียว ทั้งที่เขาประกาศฐานะนางต่อหน้าผู้คนแล้ว ทว่าเหอหลันถิงก็ยังไม่ยอมอ่อนให้แม้แต่น้อย หรือมันจะเป็นเช่นที่เขาคิดเอาไว้ในคราแรก ไม่ได้มีแค่เขาที่ได้โอกาสย้อนกลับมา….
“ข้าว่าพวกเจ้าควรกลับไปพูดคุยกันที่จวนให้จบเสีย มายืนเถียงกันไปเถียงกันมา ไม่อายผู้คนกระนั้นหรือ” ฉินอ๋องเตือนสติทั้งสองฝ่าย เมื่อเห็นถึงความวุ่นวายที่เกิดขึ้น
ทว่าจู่ ๆ สตรีสองนางที่ยืนนิ่งอยู่นานก็วิ่งเข้ามาคุกเข่าหมอบต่อหน้า จากนั้นหนึ่งคนก็เอ่ยขึ้นราวกับกลัวว่าจะมีใครขัด
“ท่านอ๋องโปรดให้ความเป็นธรรมแก่คุณหนูของเราด้วยเพคะ คุณหนูของเราเป็นสตรีกำพร้า บิดามารดาตายจากไปตั้งแต่อายุสิบสี่ จากนั้นก็อยู่ในความปกครองของสกุลจ้าว ทรัพย์สมบัติที่มีมากมายก็ถูกขายเพื่อจุนเจือสกุลนี้ ทว่าเมื่อจ้าวเสวี่ยอี้ได้เป็นขุนนาง พวกเขากลับไม่ยอมให้ค
