บทที่ 23
คำสัตย์
“ลู่เอ๋อร์”
“ว้าย!”
สตรีตัวน้อยสะดุ้งเฮือกเมื่ออยู่ดีๆ ก็มีเสียงกระซิบจากข้างหู ในขณะที่ตนเองกำลังเหม่อลอย เมื่อหันกลับไปคล้ายกับบุรุษจงใจกลั่นแกล้ง ริมฝีปากของนางสัมผัสที่ริมฝีปากหยักอย่างแผ่วเบา นางถอยห่างด้วยความตกใจ อ้อมแขนแกร่งอ้อมไปโอบกายนางเอาไว้อย่างรู้ทัน
เสียงของนางเรียกความสนใจจากเหล่าคุณหนูภายในงานเลี้ยงแห่งนี้ รวมถึง...องค์หญิงสามผู้เป็นจุดศูนย์กลางงานเลี้ยงแห่งนี้ด้วย!
“ทะ ท่าน...” นางเกือบหลุดเอ่ยว่าท่านแม่ทัพอย่างห่างเหิน ทว่าไหวตัวทันจึงกลืนถ้อยคำนั้นลงคอไป ดวงตาสบประสานดวงตาเรียวคมก่อนจะเอ่ยต่อว่า “ท่านพี่ มาได้อย่างไรเจ้าคะ?”
“ข้ามาเข้าเฝ่าฮ่องเต้ ได้ยินว่าเจ้าก็เข้าวังมาด้วย ข้าจึงอยากมาหา” มิได้ว่าเปล่า บุรุษโน้มใบหน้าคมคายไปใกล้ ก่อนจะเอ่ยต่อว่า “มิได้หรือ?”
“มะ มิใช่เจ้าค่ะ เพียงแต่...” นางเหล่สายตาไปยังองค์หญิงสาม เนื่องจากนี่เป็นงานเลี้ยงน้
