บทที่ 25
สงคราม
“อื้อ!”
คราแรกย่อมสร้างความเจ็บปวดให้กับอิสตรีเสมอ มันผ่านเข้ามาได้แค่ส่วนปลายหัว ร่างบอบบางก็เกร็งไปทั้งตัว บุรุษดูดกลีบปากอวบจนมันห่อเข้าหากันแล้วดึงจนเกิดเสียงน่าอาย ซุกใบหน้าเข้าที่ลำคอระหงก่อนจะเอ่ยกระซิบเสียงแผ่วเบา
“โอบกอดข้า…”
สองแขนเรียวเล็กยกขึ้นโอบรอบลำคอแกร่งอย่างว่าง่าย แอบสั่นเล็กน้อยด้วยความหวาดหวั่น เนื่องจากเริ่มแรกมักสร้างความเจ็บปวดให้นางเสมอ
ลมหายใจเริ่มหอบขึ้นจากการความตื่นตัวกับสัมผัสของบุรุษ ริมฝีปากอวบอิ่มแตะลำคอแกร่งของบุรุษเบาๆ ลมหายใจอุ่นๆ ทำเอาหัวใจแกร่งดั่งหินผาอ่อนระทวย อันเนี่ยนเจินเอ่ยกระซิบเสียงกระเส่าอีกคราว่า…
“ผ่อนคลายเสีย มิเช่นนั้นเจ้าจะเจ็บ”
กัดฟันกรอดอย่างระงับอารมณ์ ยามนี้อันเนี่ยนเจินแทบคลั่งอยู่แล้ว แต่ตำต้องอดทน มิเช่นนั้นคงได้ถาโถมตัวตนใส่นางไม่ยั้ง กลัวว่านางจะหวาดผวาจนไม่กล้ามีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับตนอีก
กึด!
จนในที่สุดก็
