บทที่ 26
คืนนี้ข้าคาดหวังได้หรือไม่
“ถวายบังคมเพคะ องค์หญิงสาม”
นางก้มหน้า ยอบกายคำนับ ทว่าอีกฝ่ายกลับนิ่งเฉย ฟางจื่อลู่จึงมิอาจเงยหน้าขึ้นได้ เช่นนั้นนับว่าเป็นการเสียมารยาท!
“เจ้าคุยอันใดกับท่านพ่อ”
ถ้อยคำถาม หากแต่น้ำเสียงมิได้เป็นคำถาม คล้ายกับข่มขู่เสียมากกว่า ฟางจื่อลู่พึมพำเสียงเบาราวกับเสียงกระซิบ ในเมื่ออีกฝ่ายเสียมารยาท ใข้อำนาจในทางที่มิชอบ เหตุใดนางต้องไว้หน้าด้วย แม้อีกฝ่ายจะเป็นถึงองค์หญิง หากแต่ฟางจื่อลู่ก็มีวิธีกลั่นแกล้งชนชั้นสูงในแบบของตนเช่นกัน
“ข้าถามว่าเจ้าคุยอันใดกับท่านพ่อ!”
ครานี้องค์หญิงสามขึ้นเสียงดังด้วยความไม่พอใจ ฟางจื่อลู่ซึ่งก้มหน้าอยู่เผยรอยยิ้มสะใจ ริมฝีปากซึ่งคลี่ยิ้มบางเบานั้น ทำให้องค์หญิงสามหยัดกายลุกขึ้นแล้วเดินมาหานาง
“เจ้าคิดจะลองดีกับข้าหรือ ลูกพ่อค้าต่ำต้อยเช่นเจ้า กล้าดีเช่นไร!?”
…เฮ้อ ข้าเมื่อยคอแล้วหนา จะให้ก้มหน้าอีกนานเพียงใดกัน?...
