กรณ์ยังคงรัวใส่ร่างบางจนร่างบางโยกคลอนไปตามจังหวะอารมณ์ของเขา เพียงไม่นานมิลินทร์ก็ล่องลอยไปถึงฝั่งฝัน เธอเกาะไหล่กรณ์ไว้แน่น ราวกับต้องการที่ยึดเหนี่ยว ยิ่งเห็นมิลินทร์สุขสมเขายิ่งเร่งจังหวะเข้าใส่ร่างบาง ทำให้มิลินทร์แทบสำลักลมหายใจของตนเอง ก่อนที่ก่อนจะปล่อยเมล็ดพันธ์แห่งความรักเข้าไปอยู่เต็มช่องทางรัก แล้วเขาจึงบรรจงจูบซับลงไปที่หน้าผากมนที่เปียกชื้นไปด้วยเหงื่อเม็ดเล็กๆ
"ลินทร์ขออาบน้ำก่อนนะคะ" มิลินทร์เอ่ยขึ้น เพราะเธอกลัวว่าความปรารถนาของกรณ์จะก่อตัวขึ้นอีกจนเธอไม่ได้ออกไปจากห้องน้ำกันพอดี
"เดี๋ยวฉันอาบให้" กรณ์เอ่ยออกมาเสียงนุ่ม
"อย่าเลยค่ะ ลินทร์อาบเองได้" มิลินทร์แย้งออกไปด้วยความเขินอายหน้าแดงกล่ำ
"จะอายทำไม ฉันเห็นหมดทุกซอกทุกมุมแล้ว" กรณ์โน้มหน้าลงมากระซิบที่ข้างหูมิลินทร์ มันทำให้มิลินทร์ยิ่งอายมากกว่าเดิม
"คุณกรณ์!!" มิลินทร์ทุบเข้าไปที่ไหล่หนา ด้วยความเขินอายกับคำพูดข
