สะดุดรักมาเฟียร้าย

รู้สึกแปลกๆ

กวินออกจากห้องน้ำมาก็พบว่าม่านฟ้าหลับไปแล้ว

กวินล้มตัวลงนอนข้างๆเธอ เขานอนมอง เพดานห้องในหัวมีเรื่องที่เขาคิดไม่ตก

เกี่ยวกับคนตัวเล็กที่นอนอยู่ข้างเขานี้เอง ม่านฟ้าที่นอนหลับ อยู่ๆเธอก็กลิ่งตัวเข้ามาหาเขา กวินรีบอ้าเเขนออกเพื่อให้เธอได้มานอนมุดอยู่กับอกเขา อย่างที่เธอนอนอยู่ทุกวัน เขาอดยิ้มออกมาไม่ได้

แล้วเขาก็หยุดทุกอย่างในสมองตอนนี้ เขาขยับกอดเธอให้เข้าที่และก็หลับไปในที่สุด

"รถพร้อมแล้วครับคุณฟ้า"

โตมรเข้ามารายงาน

"เดี๋ยวฟ้าออกไปนะคะ"

"ครับ"

"ฟ้าไปก่อนนะคะ"

ม่านฟ้าบอกกวินที่นั้งจิบกาแฟกับไอแพดคู่ใจ

"ครับ"

กวินมองตามเธอจนเธอขึ้นรถออกไป

(ไลน์)

เสียงข้อความดังขึ้นม่านฟ้าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แล้วต้องขมวดคิ้ว

มีมียอดเงินโอนเข้ามา

จำนวนห้าหมื่นบาท เธอเขาไปเช็คดูที่มาของเงิน

"คุณกวิน"

พอรู้แล้วเธอก็เก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋า

ไม่นานก็มาถึงมหาลัย

"ขอบคุณนะคะพี่โต"

"ไม่เป็นไรครับคุณฟ้า เดี๋ยวผมจอดรถรอเเถวนี้นะครับ"

"พี่โตกลับก่อนได้เลยค่ะ ฟ้าเสร็จธุระแล้วฟ้ากลับเองได้ค่ะ"

"คงไม่ได้หรอกครับคุณฟ้า นายสั่งว่าให้รอรับคุณฟ้ากลับด้วย"

"งั้นก็ได้ค่ะ ฟ้าไปนะคะ"

เธอส่งยิ้มให้มือขวาของกวิน โตมรยืนมองตามหลังม่านฟ้าไปจนรับตา เขาอยู่กับกวินมานานทำไมเขาจะไม่รู้ว่านายเขาคิดยังไงกับเธอ ปกติกวินจะไม่เอาเวลามาใส่ใจกับผู้หญิงคนไหนให้เสียเวลา ผู้หญิงที่จะได้เงินจากกวินก็คือคู่นอนของเขาเท่านั้น เสร็จแล้วจ่ายจบแยกย้ายต่างจากเธอคนนี้

วันนี้ม่านฟ้ามาจัดการเรื่องเรียนต่อให้เสร็จ

ใช่เวลาครึ่งวันก็เสร็จ อีกสองอาทิตย์ก็จะเปิดภาคเรียนแล้ว

"ไปกันค่ะพีโต"

"เชิญครับคุณฟ้า"

"คุณอีกเเล้ว เรียกฟ้าเฉยๆคะ"

"เอ้ออ..."

โตมรไม่รู้จะบอกเธอยังไง

"เดี๋ยวนายว่าเอา"

เธอพูดต่อให้

"ใช่ครับ"

โตมรบอก

"เขาไม่ว่าหรอกคะ ฟ้าไม่ได้เป็นเจ้านายพี่สักหน่อย"

"อย่าเสี่ยงดีกว่าครับ"

"เฮ้อออ..ฟ้าไม่คุยด้วยแล้ว"

"คุณฟ้าอยากแวะที่ไหนก่อนไหมครับ"

"อืมม...ฟ้าขอแวะซื้อของหน่อยก็ดีค่ะ เป็นห้างที่เป็นทางผ่านกลับบ้านก็ได้ค่ะ"

"ครับ"

ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง...

"พี่โตอยากได้อะไรไหมคะ"

"ไม่ครับคุณฟ้า"

"งั้นรอฟ้าแปบนะคะ"

"เชิญคุณฟ้าตามสบายเลยครับ"

ม่านฟ้าเดินเข้ามาด้านในเธอตรงไปที่ ซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้อของสดไปไว้ติดตู้เย็นนิดหน่อย แล้วก็ไปซื้อของใช้อีกนิดหน่อย

"ขอบคุณกวินมากนะคะที่ อุตส่าห์มาเป็นเพื่อนนิสา"

ระหว่างที่ม่านฟ้ากำลังจะเดินไปที่แผนกของใช้เธอก็เห็นชายหญิงคู่หนึ่งกำลังเดินออกมาจากร้านจิวเวลรี่ชื่อดัง

ม่านฟ้าหยุดชะงักทันที เธอมองหญิงสาวแสนสวยที่กอดเเขนเข้าไว้อย่างสนิทสนม

เธอใส่ชุดเดรสเกาะอกสีแดงดูแล้วทั้งสวยทั้งเซ็กซี่ ม่านฟ้าอดก้มมองดูตัวเองไม่ได้ใส่ กางเกงยีนส์เสื้อยืดรองเท้าผ้าใบ

กวินเองก็ชะงักไปเหมือนกันที่เห็นม่านฟ้ายืนอยู่ตรงนั้น

"เดี๋ยวเราไปหาอะไรทานกันก่อนดีกว่านะคะ"

หญิงสาวคนสวยพูดกับกวิน

ม่านฟ้าก้มหน้าแล้วรีบเดินออกไปจากตรงนั้นทันที กวินมองตามไปจนสุดสายตา

"คุณอย่ากทานอะไรดีค่ะ"

"อะไรก็ได้ครับ"

เข้าบอกหญิงสาวที่ยืนเกาะแขนเขาไว้แน่นไม่มีทีท่าว่าจะปล่อย

"งั้นเราทานร้านนี้ก็ได้ค่ะ"

นิสาลากกวินเข้าไปในร้าาอาหาร

"ซื้อของเสร็จแล้วหรอครับคุณฟ้า"

โตรีบไปรับถุงที่มีของมาจากมือม่านฟ้า

"ค่ะ"

เธอตอบสั้นและขึ้นไปนั้งบนรถ ไม่พูดไม่จาอะไรอีกเลย โตมรเริ่มรู้ถึงความผิดปกติ เพราะมานฟ้าจะชวนเขาคุยอยู่ตลอด

"คุณฟ้าจะแวะที่ไหนอีกไหมครับ"

"ไม่แล้วค่ะกลับบ้านเลย"

"ครับ"

โตมรรับคำสั่งแต่ก็อด เหลือบตามองเธอผ่านกระจกส่องหลังไม่ได้

ม่านฟ้านั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง

เธอรู้สึกแปลกๆที่เห็นกวินอยู่กับผู้หญิงอื่นแบบนี้สินะที่เขาชอบ สวย เซ็กซี่ แบบนี้สินะถึงจะถูกใจเขา

(เรามันก็แค่เด็กคนหนึ่งที่ไม่ปะสีปะสาอะไร)

เธอคิดน้อยใจอยู่คนเดียว

ไม่นานรถก็มาจอดที่หน้าบ้าน

ม่านฟ้าสลัดความคิดตอนนี้ทิ้งไป เธอก็แค่ผู้หญิงที่เขาใช่เงินชื้อ เธอไม่ได้มีสิทธิ์

อะไรในตัวเขา

"ผมช่วยขนของนะครับ"

โตมรบอก

"ขอบคุณค่ะพี่โต"

ม่านฟ้าเดินเขามาในบ้าน เธอจัดของให้เข้าที่ เสร็จแล้วเธอหยิบหนังสือที่เธอซื้อมาขึ้นมาอ่านเป็นหนังสือที่เธอจะต้องเรียนในเทอมนี้

จนเวลาป่านไปฟ้าข้างนอกเริ่มมืดแล้ว แต่กวินก็ยังไม่กลับมา

ม่านฟ้าเดินออกมาข้างนอกเห็นเห็นบอลกับลังวิ่งออกกำลังกายอยู่

"คุณฟ้า มาออกกำลังกายหรอครับ"

บอลถามขึ้น

"เปล่าค่ะ เห็นพี่โตไหมค่ะ"

"หลังจากมาส่งคุณฟ้า นายก็ให้พี่โตออกไปช่วยงานเลยครับ คุณฟ้าอยากได้อะไรหรือเปล่าครับเดี๋ยวผมจัดการให้"

เธอแค่อยากถามโตมรว่ากวินจะกลับมาทานข้าวเย็นที่บ้านไม

"เออ...ไม่ค่ะฟ้าไม่ได้อยากได้อะไร วันนี้ดูเงียบๆนะคะ"

"เป็นปกติครับวันนี้วันจันทร์งานจะเยอะหน่อยกว่าจะกลับกันเข้ามาก็คงมืดๆหน่อยครับ"

"ค่ะ งั้นฟ้าไม่รบกวนแล้วค่ะ"

"ครับ"

แล้วบอลก็วิ่งออกกำลังกายต่อไป

ม่านฟ้าเดินกลับเข้ามาในบ้าน มองดูนาฬิกาบอกเวลาหนึ่งทุ่มแล้ว เธอเดินเข้าครัวหยิบ บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปออกมากดน้ำร้อนใส่ไว้ ระหว่างรอบะหมี่สุกเธอก็นังอ่านหนังสือต่อ

พอกินเสร็จเธอก็เดินเข้าห้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก็ไม่มีข้อความจากเขา

"นี้เธอหวังอะไรอยู่ม่านฟ้า"

เธอพูดกับตัวเอง ก่อนที่จะลุกไปอาบน้ำ

กวินกลับเข้ามาบ้านก็ดึกจนเป็นเวลาของอีกวันไปแล้ว เข้าเปิดประตู้เข้ามา เห็นว่าม่านฟ้าหลับอยู่ใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ไหนจะหมอนข้างที่ทั้งกอดไว้ทั้งเอาทับตัวเองไว้จนแทบจะมองไม่เห็นคนที่นอนอยู่ โผล่ออกมาเเค่จมูกกับหัว

กวินส่ายหน้าแล้วก็อดยิ้มออกมาไม่ได้

แรกๆเขาก็กลัวเธอจะหายใจไม่ออกแต่หลังๆมาก็เริ่มชินกับการนอนของเธอแล้ว

เขาเข้าไปอาบน้ำแล้วก็มานอนลงที่เดิมเขาค่อยๆสอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มและค่อยดึงหมอนข้างที่ทับตัวเธอออก แล้วเป็นอย่างที่เขาคิด พอเอาหมอนข้างออกสักพักเธอจะกลิ่งตัวเข้ามาหาเขา

กวินอ่าเเขนรับอยางเต็มใจ เขาดึงผ้าห่มมาคุมเธอไว้ ในอ้อมกอดของเขา

"เป็นเด็กขาดความอบอุ่นหรือไง"

เขาจุ๊บลงไปเบาๆที่หน้าผากของเธอ และก็หลับไป

เช้าวันต่อมา...

ม่านฟ้าตื่นมาในอ้อมกอดของเขาเหมือนปกติในทุกเช้า เข้ากลับมาตอนไหนเธอไม่รู้เลยแต่รู้ว่าเขาน่าจะพึ่งได้นอนไม่นานนี้เอง เธอค่อยขยับตัวลุกขึ้นไปทำธุระส่วนตัวก่อนจะเดินออกไปข้างนอก

ม่านฟ้าออกมาเดินออกกำลังกายกับบรรดาลูกน้องของกวิน เขามีเครื่องออกกำลังไว้ให้ลูกน้อง มี ลู่วิ่งรอบสนาม สนามฟุตบอล ม่านฟ้าเองก็ชอบออกกำลังกายแต่ช่วงหลังๆมาเธอที่เธอไม่มีเวลาที่จะได้ออกกำลังกายเลย แค่เวลานอนก็แทบจะไม่มีอยู่แล้ว

"คุณฟ้า"

เสียงเรียกดังขึ้นม่านฟ้ากันไปตามเสียง

"ชมพู่...มีอะไรหรือป่าว"

"ไม่มีอะไรค่ะชมพู่อยากขอบคุณที่คุณฟ้าช่วยพี่โชคไว้เมื่อวันก่อนถ้าไม่มีคุณฟ้าไม่รู้เลยว่าพี่โชคจะเป็นยังไง"

"ไม่เป็นไรฟ้าก็ทำตามขั้นตอนที่ฟ้าพอจะรู้แล้วตอนนี้พี่โชคเป็นไงบ้าง"

"นอนอยู่ในห้องจ้ะ หมอให้กลับมาตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็น"

"ดีแล้ว ยังก็ให้เขาขยับตัวออกกำลังกายได้เเต่อย่าเล่นหนักเกินไป"

"ขอบคุณคะคุณฟ้า"

"จ้ะ..งั้นฟ้าขอตัวนะ"

ม่านฟ้าไปวิ่งรอบสนาม คุยกับคนนั้นคนนี้ไปเรื่อย จนเธอได้เหงื่อพอสมควรจึงเดินเข้าบ้านมาเพื่อเตียมอาหารเช้าไว้ให้กวิน

แต่พอเข้าบ้านมาก็เจอกวินยืนมองออกไปข้างนอกที่เธอพึ่งเดินเข้ามาผ่านกระจกใส่

"ตื่นแล้วหรอค่ะ รอแปบหนึ่งนะคะ เดี๋ยวฟ้าเตียมอาหารเช้าให้ "

"ไปไหนมา"

เขาถามทั้งๆที่ก็เห็นอยู่ว่าเธอไปออกกำลังกายมา

ม่านฟ้าก้มมองตัวเองสภาพเธอแบบนี้เขาไม่รู้จริงหรอ

"ไปออกกำลังกายมาค่ะ"

เธอมองหน้าเขาอย่างสงสัย

"ผมมีห้องออกกำลังกายคุณไม่รู้หรอ"

"รู้ค่ะ แต่ฟ้าก็อยากออกไปเดินเล่นได้พูดคุยกับพวกพี่ๆเขาก็สนุกดีด้วย"

"หึ...สนุกมากเลยสินะ"

"เช้านี้คุณอยากกินอะไรดีคะ"

ม่านฟ้าเปลี่ยนเรื่อง เพราะรู้แล้วว่าบรรยากาศเริ่มไม่ดีเท่าไหร่

"อะไรก็ได้"

"งั้นฟ้าไปเตียมอาหารเช้าให้นะคะ"

พูดเสร็จเธอก็เดินเข้าครัวไป ไม่นานก็มีกลิ่นหอมลอยออกมาจากครัว