อย่าร้างไกล

ตอนที่ไบทที่ 5 สุขสันต์วันหย่า5/3ม่มีชื่อ

เช้านี้ระเบิดขีปนาวุธมีชีวิตระเบิดลงกลางตึกพลัส กรุ๊ปแบบจังๆ พนักงานที่ทำงานคร่ำเคร่งอยู่แล้ววันนี้ยิ่งเครียดจัด ไม่รู้ท่านประธานใหญ่ของพวกเขาเกิดเฮี้ยนอะไรขึ้นมา ปกติก็เย็นชาอยู่แล้ว แต่วันนี้บรรยากาศรอบตัวเขาชวนให้หนาวสั่น หลายคนเข้าหน้าไม่ติด แถมยังหายใจไม่ทั่วท้อง เมื่อแทนชนม์อารมณ์เสียหนัก เจอหน้าใครก็ซัดแบบไม่เลี้ยง ผู้บริหารและพนักงานระดับสูงหลายคนพากันกระเจิง คอตก หน้าเหี่ยวเป็นมะเขือเผาไปตามๆ กัน

ทนจนถึงช่วงสายๆ ทุกคนจึงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เมื่อบอสหนุ่มปรี่ออกไปจากห้องทำงานราวกับพายุ เขาไปโดยไม่มีคนรถติดตามเหมือนเคยและไม่มีใครกล้าทักท้วง เพราะไม่อยากเสี่ยงจะโดนระเบิดตาย จึงได้แต่ลอบมองด้วยความสงสัยใครรู้เท่านั้น

แทนชนม์รู้ดีว่าเขากำลังพาล!

ไม่ใช่นิสัยที่ดีของผู้บริหารเลย เขาควรแยกแยะเรื่องส่วนตัวให้มากกว่านี้ แต่ครั้นจะให้นั่งนิ่งเหมือนหุ่นขี้ผึ้งที่ไม่รู้สึกรู้สมอะไรเลย เขาก็ทำไม่ได้ เขาไม่อาจข่มใจให้เย็นลงได้เลยตั้งแต่ออกมาจากเรือนหอ มีแต่จะยิ่งหงุดหงิดมากขึ้นกว่าเดิม ก่อนที่เขาจะพังพลัส กรุ๊ปให้ราบเป็นหน้ากลองอย่างที่หลายคนกังวล ทางที่ดีเขาควรออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ไปที่ไหนก็ได้ที่จะทำให้ความร้อนรุ่มที่รุมสุมหัวใจอยู่ตอนนี้เบาบางลงบ้าง

แทนชนม์ไม่รู้ว่าเขาควรจะขับรถไปที่ไหน รู้ตัวอีกทีก็หยุดอยู่หน้าเรือนหอเสียแล้ว เขาพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ แล้วก้าวขาลงมาเดินตรงเข้าไปภายในบ้าน สายตามองหาภรรยาไปทั่ว ก่อนจะพบเจ้าตัวนั่งเล่นอยู่ที่ท่าน้ำริมทะเลสาบ ชายหนุ่มล้วงมือลงกระเป๋ากางเกง สองตาจ้องเขม็งพลางกัดฟันกรอดๆ ท่าทางเธอดูสดชื่นเสียเต็มประดา กำลังทานข้าวไปฟังเพลงจากสมาร์ตโฟนไปอย่างอารมณ์ดี

คงจะดีใจมากล่ะสิที่ได้หย่ากับเขา!

“จะหย่าก็รีบไป ผมมีเวลาให้คุณไม่เกินสิบนาที” เขาพูดโพล่งเสียงห้วน สีหน้าขุ่นมัวเหมือนโดนหมึกดำละเลงเต็มใบหน้า เมื่อเหลือบเห็นแผงยาเล็กสองเม็ดวางอยู่บนโต๊ะ เม็ดหนึ่งถูกแกะแล้ว ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นยาอะไร

แสนคะนึงหันมามองเขา เห็นสีหน้าเย็นชาที่มาพร้อมกับรังสีความเย็นยะเยือก จึงรีบยัดข้าวสองคำที่เหลือเข้าปากแทบไม่เคี้ยว แล้วกลืนยาดื่มน้ำลงคอตาม ก่อนจะวิ่งตามหลังคนที่เดินนำหน้าท่าทีฟึดฟัดราวกับกลัวว่าเขาจะเปลี่ยนใจ ส่งยิ้มนิดๆ ให้ว่าที่อดีตสามี แม้จะเห็นอยู่ว่าเขาตีหน้ายักษ์ใส่เธอก็ตาม

หึๆ คิดว่าฉันจะเคลิ้มจนหลงกลคุณรึไง ฉันไม่ยอมให้คุณจับหรอกนะคะคุณว่าที่อดีตสามี!

หญิงสาวคิดอย่างสะใจ ขณะขึ้นรถตามเข้าไปติดๆ ทันทีที่ก้นแตะเบาะ รถซูปเปอร์คาร์ก็พุ่งทะยานไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูง

“แว้กกกก!!!” แสนคะนึงเซถลาไปทั้งตัวจนหัวเกือบจะโขกกับคอนโซลรถ หากไม่มีมือหนาเอื้อมมากดตัวเธอไว้ให้ติดกับตัวเบาะเสียก่อน ไม่รู้ว่าเป็นการเอาคืนของเขารึเปล่า แต่เธอรีบลนลานคาดเข็มขัดนิรภัยด่วนจี๋ ก่อนจะนั่งหลับตาปี๋มาตลอดทาง มือกำเข็มขัดแน่นจนชื้นเหงื่อ

ไม่รู้ว่าแทนชนม์จะโกรธทำไมนักหนา?

เธอทำเพื่อพวกเราแท้ๆ แต่เขาไม่เพียงไม่สำนึก ซ้ำยังจะพาเธอไปตายอีก!

แสนคะนึงกลืนน้ำลายไปหลายฮึก เมื่อคนขับไม่มีทีท่าจะลดความเร็วลงเลยสักขีดไมล์ มือเธอเย็นเฉียบ ใจเต้นตุ๊มๆ ต้อมๆ เฝ้าสวดภาวนาถึงพ่อแก้วแม่แก้วว่าขอให้มีชีวิตรอดไปจนถึงสำนักงานเขตด้วยเถิด พอถึงที่หมายตอนที่ลงจากรถเธอแข้งขาสั่นแทบจะทรุดอยู่ตรงนั้น ในใจนึกแช่งชักตัวการที่ชำเลืองมองมาแล้วยิ้มเยาะด้วยความสะใจ ก่อนจะเดินตัวปลิวเข้าไปข้างในโดยไม่ไยดีกันเลย

แสนคะนึงมองไปรอบๆ แล้วนึกชมแทนชนม์ที่เลือกวันดี เพราะเป็นวันกลางสัปดาห์คนที่ติดต่อจึงบางตา แค่กดบัตรคิวเจ้าหน้าที่ก็ขานเรียกคู่ของเธอไปนั่งประจำหน้าเคาน์เตอร์อย่างรวดเร็วทันใจ

“กรุณกรอกแบบฟอร์มคำร้องขอหย่าให้เรียบร้อยค่ะ”

แสนคะนึงรับเอกสารมาแล้วกรอกตามที่เจ้าหน้าที่แนะนำอย่างตั้งใจ ผิดกับแทนชนม์ที่เอาแต่นั่งนิ่ง ตาจ้องแผ่นกระดาษเขม็ง มือหมุนแหวนแต่งงานเล่นแทนที่จะหยิบปากกาขึ้นมากรอกให้เสร็จๆ ก็ไม่รู้หรอกนะว่าเขาอารมณ์เสียด้วยสาเหตุใด แต่กลิ่นอายความเย็นชาที่แผ่ออกมาจากตัวเขารุนแรงยิ่งกว่าเมื่อครู่นี้อีก

บางทีเขาอาจจะรู้สึกว่าขั้นตอนพวกนี้ยุ่งยากเกินไปล่ะมั้ง...

คนระดับผู้บริหารอย่างเขาคงจะหงุดหงิดที่ต้องมาทำอะไรหยุมหยิมพรรค์นี้ เพราะปกติจะมีเลขาคอยจัดการให้ทุกอย่าง

“ถ้าคุณกรอกไม่ถูก เอาแบบฟอร์มของฉันไปดูเป็นตัวอย่างก็ได้ค่ะ” เธอเอ่ยกับเขาอย่างมีน้ำใจ พร้อมกับยื่นเอกสารที่กรอกเสร็จแล้วไปตรงหน้าเขา