บทที่ 41
ชีวิตใหม่
“อดทนรออีกหน่อยนะครับ เดี๋ยวพ่อก็ไปช่วยแม่แล้ว”
ลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องเดิมๆ โดยที่มีประโยชน์อันก้องอยู่ในหัว เมื่อเหลือบสายตามองด้านข้างก็เพราะว่าดีกำลังนั่งจ้องหน้าของเธออยู่
“ฆ่าลลิตเถอะ”
“เธอพูดออกมาแบบนั้น ทั้งๆ ที่รู้ความรู้สึกของพี่อย่างนั้นเหรอ?”
“พี่ก็ทำแบบนี้ทั้งๆ ที่รู้ความรู้สึกของพี่ฉันเหมือนกันนี่… ถ้าไม่ยอมปล่อยลลิตไป ก็ฆ่าลลิตเถอะนะ”
“อย่าคิดอะไรแบบนี้อีก พี่ไม่มีทางฆ่าลลิต แล้วจะไม่ยอมให้เธอเป็นอะไรไปด้วย ไม่ต้องห่วง… วิญญาณพวกนั้นทำอะไรลลิตไม่ได้หรอก”
ตลอดเวลาหลายวันที่ผ่านมาที่ลลิตต้องทรมานจากหลอกหลอนของดวงวิญญาณดวงนั้น เธอคิดมาเสมอว่าดรีมรู้ แต่ก็ไม่เคยได้รับการยืนยันจนกระทั่งวันนี้ เขารู้จริงๆ ว่าทุกค่ำคืนเธอต้องพบเจอกับอะไร แต่เขาก็ยัง… ไม่คิดที่จะยื่นมือมาช่วยเลย ทั้งๆ ที่รู้ว่าเธอเป็นคนขี้กลัวมากขนาดไหน
และแล้ววันต่อมาก็มาเยือน ลลิตถูกปลุกแ
