ไม่ได้อยากเป็นน้องสาว
1174 คำ
ตอนที่ 3
ไม่ได้อยากเป็นน้องสาว
“ออมไม่ได้อยากเป็นน้องสาวสักหน่อย ..ออมอยากเป็นแฟนพี่คราม” เธอเอ่ยเบาๆ ก่อนจะโน้มหน้าเขาลงมา และประทับจูบยังริมผีปากหนาของเขาและบดขยี้จูบอย่างไม่ประสีประสา โดยไม่แหย่ปลายลิ้นออกมา
แต่นั่นก็ทำให้ คราม ปวดเกร็งไปทั่วร่าง จนเส้นความอดทนขาดสะบั้นลง
“อะ”
เธอถอนริมผีปากออก เมื่อต้นแขนถูกบีบอย่างแรงจนรู้สึกเจ็บ และมองหน้าหล่อเหลาที่เหมือนจะขุ่นเคืองเต็มทน
“ออม อย่ามาทำแบบนี้กับพี่อีก ..รู้มั้ยพี่เป็นผู้ชายและไม่ใช่พระอิฐพระปูน”
เขาบอกเสียงเข้ม แต่มือยังกดตัวเธอไว้แน่น
“ทำไมคะ พี่ครามจะทำอะไรออม”
คำถามเหมือนไร้เดียงสา แต่ก็ยั่วยนเขาเต็มทน มือหนาจึงกดท้ายทอยเข้ามาใกล้
“อยากจะจูบพี่ รู้มั้ยว่าเค้าจูบกันยังไง”
ริมผีปากหนากระซิบถาม ลมหายใจอุ่นร้อนรวยรดริน จนอรวรรณ ใจเต้นระส่ำ
“ก็ออมอยากให้พี่จูบ ..”
ไม่ทันเอ่ยจบประโยคเขาก็ประกบปากบดขยี้จูบอย่างหนักหน่วง มือหนากดหน้าเธอไว้แน่น และดูดเม้มรุนแรงทั้งปากจิ้มลิ้มทั้งบนและล่างอย่างจวบจ้วง จนเธอต้องเผยอริมผีปากออกให้เรียวลิ้นสากร้อนเข้าตวัดรัดลิ้นเรียวเล็กและดูดรัดอย่างดูดดื่ม
เขาจูบและแลกลิ้นเธออย่างเอาแต่ใจ เหมือนสูบเอาลมหายใจเธอออกไปด้วย
“รู้มั้ยผู้ชายเวลามันมีอารมณ์ มันไม่สนทั้งนั้นแหละ”
มือหนาสอดล้วงเข้าด้านใน บีบเคล้นเต้าอวบอิ่มที่เขามองมาแสนเนิ่นนาน ยามเธอใส่เสื้อผ้ารัดรูป
“อะ..อ๊ายส์”
เธอส่งเสียงหวานครางกระเส่า รู้สึกร้อนวูบวาบบริเวณท้องน้อยและเนินเนื้อส่วนล่าง ก่อนที่ความเสียวซ่านจะแผ่กระจายไปทั่วร่าง
“เป็นไง กลัวพี่รึยัง”
เขาผลักเธอออกอย่างแรงจนร่างบางเซถลาเล็กน้อย เมื่อเริ่มรู้สึกว่าตัวเองไปไกลแล้ว
“มะ ..ไม่กลัว”
อรวรรณ ตอบหน้าแดงก่ำเหยียดกายขึ้น โดยไม่ดึงเสื้อยืดที่ร่นไปถึงคอลง สองเต้าเต่งตึงขาวสล้างที่มีรอยนิ้วมือเขาจึงประจักษ์ต่อหน้าเพียงคืบ
ความจริงเธอกลัวเล็กน้อย ..แต่อยากเอาชนะมากกว่า
“ออมไม่กลัว ...รีว่าพี่ครามกลัว”
เธอชอบเขามากและอยากจะให้เขาสัมผัสแบบเมื่อกี้อีก จะเกิดอะไรขึ้นจากนี้เธอจะทำใจยอมรับมันให้ได้
“โธ่โว้ย!!!”
ครามตะโกนลั่น กระชากร่างบางตรงหน้าอย่างแรง และผลักให้ล้มยังโซฟาใหญ่มุมห้อง ก่อนจะโน้มตัวลงมาคร่อมทับและระดมจูบทั่วร่างทั้งแก้ม ปาก ซอกคอขาวเนียนและเต้าอวบ
“อะ”
ความเจ็บแปลบบังเกิดขึ้น เมื่อฟันขาวของเขาไล่ดูดเม้มเนินเนื้อทีละจุดและฝากรอยสีกุหลาบไว้ทั่วร่าง
“จะบอกให้พี่หยุดมั้ย”
“...”
เธอกัดฟันแน่น จิกเท้าเกร็งกับโซฟา เมื่อกางเกงขาสั้นถูกถอดออกไปกองที่ปลายเท้า และหน้าหล่อเหลาของเขาก็ซุกลงระหว่างเขาเธอทันที
“จะหยุดมั้ย”
เขาถามเสียงเข้ม แต่ตาลุกวาวเมื่อหน้าประทะกับเนินเนื้อที่มีไหมบางปกคลุมเล็กน้อย กลีบเกสรงามที่ปิดสนิท แทบมองไม่เห็นปุ่มกระสันต์ จนเขาต้องใช้นิ้วคลี่รอยแยกอย่างเบามือ
“อ๊ายส์”
เธอครางเสียงหวาน เมื่อปลายลิ้นสากร้อนแหย่แหวกกลีบชมพู และไล่ดูดเน้นปุ่มน้ำหวานให้คลายออกมา และเขาก็ดูดเลียกินอย่างหื่นกระหาย
“อ่า ออมหวานจัง”
เขาชมไม่หยุดปาก จากที่คิดจะให้เธอพูดคำว่าหยุด ตอนนี้เขาคงต้องบอกตัวเองแล้ว เพราะร่างกายส่วนล่างเริ่มจะแข็งดันจนเขาอยากจะจับเธอกระแทกเสียให้ได้
ตะขอกางเกงถูกปลดออกอย่างรวดเร็ว ท่อนมังกรใหญ่ดีดผึงออกจากมาชี้โด่ตรงหน้า อรวรรณ ปรือตามองเล็กน้อยก่อนจะสะดุ้งลุกขึ้นมา
“ยะ..อย่าๆ หยุดๆๆ ออมไม่เอา”
ไม่แน่ใจว่าเพราะอะไร เธอถึงร้องให้ออกมาจนน้ำตาไหลนรินอาบแก้ม เมื่อเห็นมังกรลำใหญ่ของเขา ทั้งที่ก่อนหน้านี้เธออยากจะให้เค้าสัมผัสและเล้าโลมมาก
คราม ชะงักเล็กน้อยอย่างงุ่นง่าน เมื่อเห็นกริยาของเธอ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ เขาต้องการให้เธอหยุด
แต่นาทีนี้ เขาไม่ได้ต้องการจะหยุด
“ฮือๆๆ”
เธอลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและรีบใส่กางเกง ก่อนจะวิ่งออกจากห้องโดยไม่มองหน้าของ คราม แม้แต่น้อย
“ถ้ากลัว วันหลังก็ไม่ต้องมายั่วอีก ..ต่อไปเธอเป็นแค่น้องสาวเท่านั้น”
เขาตะโกนไล่หลังมา
อรวรรณ รู้สึกหวั่นไหวกับถ้อยคำนั้น แต่เธอเลือกที่จะวิ่งออกมาด้านนอก ก่อนจะได้ยินเสียงเขาคุยโทรศัพท์อยู่ในบ้าน ขณะจะใส่รองเท้า
“ว่าไงปิ่น ..ครับ พี่ขอโทษนะ”
ไม่รู้ว่าเขาคุยอะไรกับแฟนสาวของเขา แต่ อรวรรณ เดาว่าเขาน่าจะปรับความเข้าใจกัน และเหมือนนัดแนะเพื่อจะไปต่างจังหวัดด้วยกัน
หญิงสาวกัดฟันแน่น รีบวิ่งผ่าสายฝนกลับบ้าน
ถูกของเขาแล้ว ...เธอกับเขาควรเป็นแค่พี่น้องกันดีกว่า
.
.
“ออมๆ ทำอะไรอยู่”
เสียงพี่ชายตะโกนเรียกจากด้านหลัง ดึงสติของเธอจากภวังค์ เมื่อคิดถึงเหตุการณ์เมื่อเดือนก่อน
ที่นับจากนั้นเธอก็ไม่ได้เจอเขาอีกเลย
เขาไปทำงานต่างจังหวัดไม่ได้ติดต่อมา และเธอก็กำลังจะเริ่มทำงานในบริษัทที่สมัครไว้นานแล้ว รวมทั้งกำลังตัดสินใจจะเริ่มสัมพันธ์แบบแฟน กับคนที่กำลังคุยๆกันอยู่ เพื่อจะได้ตัดใจจากเขาเสียที
หนึ่งเดือนที่ผ่านมาเธอคิดถึงสัมผัสเขาตลอด
แต่เขาคงลืมเลือนไปหมดแล้ว ถึงไม่ได้ติดต่อเธอมาเลยในระยะเวลาที่ผ่านมา
“คะ พี่อัฐ”
“เอาบาร์บีคิวมาเติมที่เตาให้หน่อย”
อัฐกรตะโกนบอก ทำให้เธอจำต้องหยิบถาดบาร์บีคิวที่เสียบไม้ไว้แล้วเดินออกไปยังหลังบ้าน
ความจริงเธอเตรียมของไว้แล้ว และกะว่าจะขึ้นไปนอนพักข้างบนแล้ว ด้วยไม่อยากจะเห็นหน้าของใครบางคนให้เจ็บปวดหัวใจอีก
“ออมสวยขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย”
เจตน์แซว เมื่อมองร่างบางยกถาดบาร์บีคิวมาวางและหยิบไม้เรียงบนเตาทีละไม้
“พี่เจตน์ก็หล่อค่า”
เธอแซวกลับ โดยไม่สบตาคมเข้มที่แหล่มองอย่างลุ่มลึกของ คราม ที่นั่งอยู่ข้างๆ พี่ชายของเธอ
“แล้วตกลงมีแฟนแล้วจริงเหรอ” เพื่อนพี่ชายอีกคนถามมา เหมือนจะแกล้งเบรค เจตน์ ให้เงียบ และคำถามนั้นทำให้ มือหนาที่ถือแก้วน้ำสีทองของ คราม เกร็งแน่นจนเห็นเส้นเลือดปูด
“จริงซิคะ...ออมมีแฟนแล้ว”
- ผู้เขียน
