มีแฟนแล้วจริงเหรอ
1211 คำ
ตอนที่ 4
มีแฟนแล้วจริงเหรอ
“จริงซิคะ...ออมมีแฟนแล้ว”
อรววณ ตะโกนข้ามเตาบาร์บีคิว เพื่อบอก เจตน์ แต่สายตาดันไปสบกับ คราม ที่มองมาด้วยความขุ่นเคือง
จะทำหน้ายักษ์ทำไม ..ทีตัวเองยังมีแฟนแล้ว
“โห อยากจะเห็นหน้าว่าที่น้องเขยมึงเลยว่ะอัฐ”
เจตน์ หันไปคุย กับอัฐกร และหัวเราะร่วน โดยคนข้างๆนั้นไม่ได้รู้สึกขำด้วยเลยแม้แต่น้อย
“ไว้วันหลังจะพามาแนะนำ ให้พวกพี่รู้จักค่ะ”
เธอบอกเสียงหวาน ยกจานบาร์บีคิวที่สุกแล้วมาวางไว้บนโต๊ะ ก่อนจะหันกลับมาย่างบาร์บีคิวต่อ
“รีบๆหน่อยละกัน ช่วงนี้พวกพี่รวมด้วยกันง่าย เดี๋ยวไอ้ครามก็หนีไปทำงานต่างจังหวัดอีก”
“กูไม่ได้หนี”
เธอเพิ่งจะได้ยินเสียงของเขา ตั้งแต่ออกมาปิ้งบาร์บีคิวให้
“พี่ชอบแบบเกรียมๆไหม้ๆหน่อยนะออม”
หน้าหล่อเหลาโน้มมาใกล้ และยืนชิดอยู่ข้างตัว ตั้งแต่เมื่อไหร่ อรวรรณ ไม่แน่ใจแต่เขาเอากายบังร่างเธอจากเพื่อนๆที่โต๊ะ มืออีกข้างโอบเอวเธอไว้แน่น
“พี่ครามไปรอที่โต๊ะค่ะ เดี๋ยวออมยกไปให้”
เธอบอกเขาเสียงสั่น หยิกมือหนาที่โลมไล้บั้นท้ายเพื่อให้ปล่อย แต่เหมือนอีกฝ่ายจะไม่สนใจ กลับเบียดเข้ามาใกล้เมื่อเห็นว่ากลุ่มเพื่อนๆ สนใจกับจอโน้ตบุ๊คเหมือนจะเปิดดูอะไรสักอย่าง
“ห่างจากพี่ไม่เท่าไหร่ มีแฟนแล้วเหรอเนี่ย”
เขาถามเสียงเข้ม โน้มสูดกลิ่นหอมอ่อนๆจากคนข้างกาย อีกมือก็ขยำบั้นท้ายงามงอนไปด้วย
“มันสิทธิ์ของออมนี่คะ”
“ไม่ชอบพี่แล้วเหรอ”
“มะ..ไม่ค่ะ ก็พี่บอกให้เราเป็นพี่น้องกันนี่คะ”
เธอตอบเสียงสั่นเบี่ยงตัวออกจากเขา “อีกอย่าง วัฒน์เขาเป็นคนดีและรักออมมาก เขาชัดเจนและเข้ามาหาพี่อัฐแล้ว”
“กล้าชมผู้ชายคนอื่นต่อหน้าพี่”
“ไม่ใช่ผู้ชายคนอื่นค่ะ ..เขาเป็นแฟนออม”
บอกไปอย่างนั้น แต่ใจก็สั่นไหนแปลกๆ ที่ผ่านมาเขาไม่เคยพูดลักษณะกับเธอ แต่การกลับมาคราวนี้เขาดูแปลกไป
...แต่ไม่เป็นไร เขาคงแค่หยอดๆเท่านั้น
เพราะตอนนี้เธอตั้งใจจะตัดเขาออกจากความรู้สึก และเดินหน้าสร้างความสัมพันธ์ไป จะได้เลิกเอาใจไปพะวงกับเขาเหมือนเช่นที่ผ่านมา
“มีอะไรกับเขารึยัง”
คราม ขยับเข้ามาใกล้แววตาคู่สีถ่านนั้นลุ่มลึกยิ่ง
“แล้วเกี่ยวอะไรกับพี่” คำถามของเขาทำให้เธอหน้าแดงก่ำ ทำไมเขาถึงกล้าถามคำถามที่รุกเร้าแบบนี้
ตู๊ดๆๆ
สักพักมือถือในกระเป๋ากางเกง ของ คราม ดังขึ้น เขาล้วงออกมา ก่อนจะหรี่ตาลงเล็กน้อย และเธอก็ชำเลืองมองอยู่ไกลๆ เห็นชื่อคนโทรเข้าได้อย่างชัดเจน
สายเรียกเข้า Pin
“ว่าไง”
คราม กดรับสายแล้วเดินออกไปด้านหน้าตัวบ้าน เพื่อคุยโทรศัพท์ อรวรรณ มองตามหลังหนานั้นเพียงครู่ ก่อนจะหันกลับมาสนใจบาร์บีคิวบนเตา
“เดี๋ยว ออมขึ้นไปพักข้างบนก่อนนะคะ”
เธอบอกพี่ชาย เมื่อจัดการปิ้งบาร์บีคิวให้จนหมดแล้ว อัฐกร พยักหน้ารับทราบ
“อือๆๆ ไปเหอะๆ”
“แล้วไอ้ครามไปไหนวะเนี่ย”
“สงสัยแฟนโทรมา เห็นเดินออกไปคุยหน้าบ้าน”
“อ้าวตกลงมันยังไม่เลิกกันอีกเหรอวะ เห็นทะเลาะกันไม่รู้กี่รอบ กูนึกว่าไอ้ครามมันหาคนใหม่แล้ว”
อรวรรณ ไม่อยากจะฟังต่อจึงเดินกลับเข้าบ้าน เพื่อเดินขึ้นไปยังห้องนอนชั้นสองของตัวเอง
แม้ปากจะบอกว่าไม่สนใจ แต่เธอก็อดชะโงกมองไปหน้าบ้านไม่ได้ เห็นร่างสูงโปร่งนั้นยังคงยืนคุยโทรศัพท์อยู่หน้าบ้าน
เราเป็นแค่พี่น้องกันดีแล้ว อย่าคิดอะไรมากไปกว่านี้
พลันเธอนึกคำพูดของเขาที่ตอกย้ำอยู่บ่อยๆ ในเวลาที่ผ่านมา แต่กริยาที่เขารุ่มร่ามกับเธอในวันนี้ ...มันคืออะไร?
อย่าคิดให้ปวดหัวดีกว่า ขึ้นห้องอาบน้ำจะได้นอน
.
Part คราม
คราม คุยโทรศัพท์นานพอควรก่อนจะวางสาย ความสัมพันธ์ของเขากับปิ่น ค่อนข้างจะซับซ้อน และยากที่จะอธิบายให้ใครเข้าใจได้
เหมือนจะคบกัน แต่ความรู้สึกวาบหวามไม่มีแล้ว
เขายังหนุ่มยังแน่น แต่ความอยากในอารมณ์นั้น
ครั้งสุดท้ายคงจะเป็นตอนนั้น ในคืนฝนตกพรำ ที่เขากำลงเตรียมของจะไปต่างจังหวัด
วันที่ ร่างขาวในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้น ของน้องสาวเพื่อนมาที่บ้าน หลังจากที่เขาขอจบความสัมพันธ์กับปิ่น
และวันนั้นปลายลิ้นของเขาก็ได้สัมผัสกับผิวนุ่มราวอาบน้ำนมของเธอ แค่คิดใจเขาก็เต้นระส่ำยามเมื่อสัมผัสกับกลีบเกสรงามแรกแย้มแสนหวานนั้น
..แต่เธอดันร้องให้ และขอให้เขาหยุดกลางคัน
แถมยังมองเขาเหมือนเป็นปีศาจร้าย ที่พร้อมจะขย้ำเธอ ทั้งๆที่ผ่านมา ก็เธอนั่นแหละมาหยอดมายั่วให้เขาตะบะแทบแตกทุกวัน
โดยก่อนหน้านั้น วันที่เธอจะเอาเอสดีการ์ดมาให้
เธอแวะเอาเค้กกล้วยหอมมาให้ ขณะที่เขานอนเอกเขนกอยู่บนเตียงนอนที่ห้อง โดยมีผ้าห่มปิดทับร่างส่วนล่างไว้
“แม่ให้เอาเค้กกล้วยหอมมาให้ค่ะ”
เธอเปิดประตูพรวดเข้ามาโดยไม่ได้เคาะ ในขณะที่เขากำลังกุมท่อนเอ็นไว้แน่น
“อะ ออมเข้ามาได้ไงทำไมไม่เคาะ”
หน้าหล่อบิดเหยเก รีบชันเข่าขึ้นไม่ให้เธอเห็นว่าท่อนลำใหญ่กำลังแข็งชุชัน เพราะเขากำลังช่วยตัวเอง
“ก็ออมเห็นประตูเปิดไว้ ข้างล่างก็ไม่มีใครสงสัยคุณป้าไปทำงานแล้ว เลยเดินขึ้นมา” เธอมายืนอยู่ข้างเตียง และโน้มหน้าลงมาใกล้เขา
“พี่ครามไม่สบายเหรอเปล่าหน้าตาดูไม่ดีเลย”
เธอถามต่ออย่างห่วงใย อังมือขาวยังหน้าผากร้อนของเขาที่ชื้นไปด้วยเหงื่อชุ่ม
“อะ..ออม ออกไปก่อน”
เขากัดฟันกรอดแน่น มือกำท่อนเอ็นของตัวเองภายใต้ผ้าห่มไว้แน่น เมื่อสัมผัสถึงกลิ่นแชมพูอ่อนจากตัวเธอ
“ออกไปๆๆ พี่บอกให้ออกไป”
คราม ตวาดดังลั่น ไม่สังเกตเห็นน้ำใสจากดวงตาคู่สวยที่เบิกโพลง ด้วยความผิดหวัง
เขาไล่เธอตลอด รวมถึงวันนี้ที่ตวาดใส่อย่างไม่ใยดี
“ฮือๆพี่ครามไล่ออม”
ประตูถูกปิดดังปังหลังร่างบางหอมกรุ่นก้าวเท้าออกไป พร้อมเสียงสะอื้นให้ของเธอ
“โธ่เว้ยๆๆ”
ครามตวัดผ้าห่มออกจากตัว รีบสาวมือรัวเร็วกับท่อนเอ็นที่แข็งเต็มมือ มโนภาพถึงผิวกายขาวอมชมพูเนียนละเอียด และสะโพกกลมกลึง อกอวบอิ่มน่าบีบเคล้นของน้องสาวเพื่อน
“อ่าส์ ออมๆๆ”
เขาครางเรียกชื่อเธออยู่ซ้ำๆ มือสาวท่อนของตัวเองถี่เร็ว
*********************
- ผู้เขียน
