Ep5
1005 คำ
เนื่องจากระยะทางที่ไกลและความเหนื่อยล้าจากเรื่องราวที่เกิดขึ้น ทำให้ยาหยีค่อยๆหลับไปในที่สุด ดินเหลือบมองคนที่นั่งข้างๆ คอพับไปเรียบร้อยใจแล้ว เขาเพิ่งมีโอกาสได้สำรวจหน้าเธอชัด เขารู้แหละ ผ่านๆ ว่าเธอเป็นคนสวย แต่ไม่คิดว่าจะสวยขนาดนี้ ริมฝีปากบาง เล็กเป็นสีแดงชาด ขนตางอนยาว ยิ่งตอนหลับตา ยิ่งแผ่เป็นแพ คิ้วโก่งสวย จมูกโ่ด่งเล็กๆ รับกับใบหน้า ตัวขาวเนียนไปทั้งตัว มีใฝใต้ตา ที่เขาเรียก ใฝของคนเจ้าน้ำตา เขาอดมองลงต่ำไปจากลำคอ จนถึงหน้าอกเธอไม่ได้ ภายใต้เสื้อยืดธรรมดา แต่สิ่งที่ดันอยู่ข้างใต้ไม่ธรรมดาแน่นอน อย่างน้อยก็เต็มไม้เต็มมือเขาแน่ๆ เธอตัวเล็ก แต่บางอย่างไม่ได้เล็กตามตัวเลย มิน่าไอ้หมอนั่นถึงพร่ำเพ้อนัก เธอนอนท่านี้ รับรองตอนตื่น จะต้องปวดไปทั้งตัว โดยเฉพาะต้นคอ แต่ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเขาที่จะต้องจัดท่านอนให้เธอ เธอก็เป็นแค่เมียที่แถมมากับมรดก เขาไม่คิดจะใยดีอยู่แล้ว
ทันทีที่เขาไร่ เขาแกล้งพามาทางที่คดเคี้ยวและเป็นหลุมเป็นบ่อ หลังไร่ แทนที่จะเข้าทางปกติหน้าไร่อย่างทุกที เมื่อรถมีการสั่นกระแทก คนตัวเล็กที่หลับอยู่ก็ตกใจสะดุ้งตื่นทันที เธอเมมปากเบาๆ เมื่อเห็นคนข้างๆ ยิ้มมุมปากอย่างชอบใจที่ได้แกล้งเธอ คนบ้า!!! สวนส้มตั้งใหญ่โต ทำไมไม่มีปัญญาสร้างทางให้ดีๆ นี้ลงหลุมจนอวัยวะในท้องเธอกระแทกไปมา จนจะแตกหมดแล้วมั่งป่านี้
“คุณ ขับเบาๆหน่อยได้มั๊ย รู้แล้วทางมันแย่ คุณจะลงทุกหลุมเลยรึยังไง”
“เห็นนอนหลับสบาย ใกล้ถึงแล้ว แต่ขี้เกียจปลุก เลยใช้วิธีนี้ก็แล้วกัน”
เขาแสยะยิ้มเยาะเย้ยเธอ เรียกได้ว่าทางไหนที่แกล้งเธอได้ เขาก็จะทำทุกทาง ยัยหลานรักคุณย่า
ยาหยีมีอาการพะอืดพะอมแต่ต้องเก็บไว้ ทันทีที่รถจอดหน้าบ้านหลังใหญ่โตของเขา เธอไม่ทันได้สำรวจว่าอะไรเป็นอะไร ก็ต้องรีบวิ่งลงจากรถ เพื่ออ้วก จากทางที่เขาขับ ปกติเธอไม่เคยเมารถ แต่เจอแบบนั้นไป ทั้งเวียนหัว ทั้งคลื่นไส้ ทั้งพักผ่อนน้อย เธอเลยเป็นลมวูบไปในที่สุด แต่ก่อนที่ร่างบางจะถึงพื้น ดินที่อยู่ข้างๆ พุ่งไปรับเธอเข้าไว้ในอ้อมแขนได้มัน ร่างนุ่มนิ่มที่อยู่ในอ้อมแขนเขา ทำเอาความรู้สึกแปลกๆ เข้ามาจับภายในหัวใจ ใบหน้านวลซีดเซียว แทบไม่มีสีเลือด ร่างบางอ่อนปวกเปียกไปหมด จนเขาแอบสงสารนิดๆ แค่นิดเดียวนะ
“ยัยหลานรักคุณย่า อ่อนแอชะมัด เจอไปแค่นี้ ถึงขั้นเป็นลม นี้แค่เริ่มต้นเองนะ”
ดินบ่นอย่างหัวเสีย แต่ก็อุ้มเธอเข้าไปในบ้าน เป็นจุดสนใจของคนงาน เขาอุ้มเธอพร้อมวางลงอย่างเบามือบนโซฟา ก่อนจะเรียก ป้าเพ็ญ แม่บ้านที่เข้ามาทำอาหารและทำความสะอาดบ้านให้เขา เอากะละมัง พร้อมทั้งผ้าชุบน้ำ มาเช็ดตัวให้หญิงสาว
“พ่อเลี้ยง กลับมาแล้วหรือครับ เอ๊ะ!! นั่นพาใครมาด้วย สวยเชียว”
ไอ้ทองลูกน้องคนสนิทของเขา เห็นรถของพ่อเลี้ยงจอดอยู่ก็ดีใจ รีบวิ่งเข้ามาหาเขาทันที แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นร่างคมสูง กำลังเช็ดหน้าให้หญิงสาวที่สวยจนเขาตกตะลึง ไม่ใช่คุณพลอยชมพูแฮะ แล้วคนนี้คือใคร?
“เสือก มีอะไรก็ไปทำไป กูไม่อยู่ไร่หลายวัน มึงแอบอู้งานหรอ”
“แอบอู้งานอะไรกับพ่อเลี้ยง เนี่ย ผมจะมารายงานความเป็นไปในไร่ส้มให้พ่อเลี้ยงฟัง พ่อเลี้ยงหายไปเกือบ 3 อาทิตย์ แต่ผมดูแลงานในไร่ให้เป็นอย่างดี วางใจไอ้ทองคนนี้ได้เลย”
“เออ ขอบใจ” ดินพูดปัดไปส่งๆ ก่อนจะใช้ผ้าซับบริเวณหน้าผาก กรอบหน้าให้หญิงสาว พอเขาเงยหน้าขึ้นมา ก็พบว่าไอ้ทองยังจ้องอยู่ไม่วางตา
“แล้วทำไมยังไม่ไปทำงานอีก เสนอหน้าอยู่ทำเหี้ยอะไรเนี่ย” ชายหนุ่มตวาดอย่างโมโห กับความอยากรู้ของลูกน้องเขา แต่มันก็ไม่มีท่าทีจะกลัว
“พ่อเลี้ยงครับ ตกลง คุณคนที่สวยๆ คนนี้คือใครครับ”
“น้องสาวกูเอง” เขาตอบมันไปส่งๆ
“ว๊าววววววว มีน้องสาวสวยขนาดนี้ ทำไมเพิ่งพามาที่นี้ละครับ โหหห สวยมาก สวยกว่าดาราอีก พ่อแม่เดียวกันรึเปล่าครับ”
มันซักเขายิ่งกว่าเจ้าหน้าที่ทะเบียนราษฏร์อีก
“น้องบุญธรรมกู จบเรื่องยัง รีบไปไกล ก่อนที่ตีนกูจะปลิวไปกระแทกหน้ามึง”
ชายหนุ่มกัดฟันกรอดเป็นสัญญาณว่ากำลังหมดความอดทน จนไอ้ทองที่รู้ชะตากรรมก็รีบหลบตีนพ่อเลี้ยง ออกไปดูแลคนงานในไร่ทันที
เมื่อเห็นร่างบางมีใบหน้าซีดเซียวค่อยมีเลือดฝาดขึ้นมานิดนึง เขาเลยอุ้มยาหยีเข้าไปพักในห้องนอนเขา เขาก็ไม่เข้าใจตัวเอง ปกติห้องนี้เขาค่อนข้างห่วงมาก ขนาดพลอยชมพูที่เป็นแฟนเขามานานยังไม่เคยได้เข้ามาเลย แล้วเรียกป้าเพ็ญมาฝากดูแลเธอไว้ พร้อมกำชับว่า ถ้ารู้สึกตัวแล้ว ให้จัดข้าวให้เธอกิน เพราะเขาจะรีบเข้าไปในไร่ แม้เขาเองจะไม่ได้นอนพักเนื่องจากขับรถมาทั้งคืน แต่เพราะความเป็นห่วงไร่ส้มที่มีมากกว่า เลยคิดว่าจะเข้าไปทำงานก่อน ไหนจะฟาร์มโคนมที่ต้องเข้าไปดูแลแม่วัวที่กำลังจะคลอดลูกอีก ทิ้งไร่ไปหลายวัน เขาก็พะวงเป็นห่วงงานในไร่มาก เธอคงไม่เป็นอะไรหรอก สักพักเดี๋ยวก็คงฟื้น
- ผู้เขียน
