Ep6
1090 คำ
ยาหยีลืมตาขึ้นมา เธอมองดูเพดานที่ไม่คุ้นตาเลย พร้อมทั้งกวาดตามมองไปรอบๆ ก็ยังไม่คุ้นตาอยู่ดี จึงพยายามลุกขึ้นนั่ง ก็ต้องพบว่ามีความเวียนหัวจนต้องร้องออกมาเบา
“อ๊ะ!!”
“อ้าว คุณตื่นแล้วหรือค่ะ”
คุณป้าท่าทางใจดี เดินเข้ามาทักทายเธอ ยาหยีมองอย่างงงๆ เธออยู่ที่ไหน ห้องใคร แล้วคนตรงหน้าเป็นใคร จำได้แค่ พอลงจากรถเธอวิ่งไปอ้วกแล้วก็สลบไปเลย
ดวงตากลมโตมองคนตรงหน้าอย่างสับสน แต่คุณป้าก็ยิ้มให้เธออย่างใจดี จนเธออดคิดถึงคนเก่าคนแก่ที่บ้านคุณย่าไม่ได้
“ป้าชื่อเพ็ญนะคะ พอดีพ่อเลี้ยงให้มาดูแลคุณ คุณลุกไหวมั๊ยค่ะ ลุกมาทานข้าวทานยาก่อน”
“ไหวค่ะ” ยาหยีพยายามลุกจากที่นอนเพราะไม่อยากจะเป็นภาระใคร
“เอ่อ คุณเป็นน้องบุญธรรมของพ่อเลี้ยงใช่มั๊ยค่ะ พอดีป้าได้ยินพ่อเลียงบอกเจ้าทองมัน”
“ค่ะ” เธอรับคำเบาๆ ยังจำคำสั่งได้ เขาบอกให้เธอห้ามบอกใคร ว่าทั้งสองคนแต่งงานเป็นสามี ภรรยากันแล้ว เธอสอดสายตาหาเจ้าของบ้าน พ่อเลี้ยงเขาไปไหน แล้วนี้เธอมาอยู่ห้องใครกัน เขานะหรอ จะเตรียมห้องให้เธออยู่อย่างสบาย
ป้าเพ็ญเหมือนจะอ่านใจเธอได้ เลยบอกเธอว่า
“พ่อเลี้ยงไปเข้าไร่ค่ะ สงสัยคงเป็นห่วงทิ้งไปหลายวัน ปกติแทบจะไม่ไปไหนเลย วันๆขลุกอยู่แต่ที่ไร่”
“ค่ะ แล้วนี้ ห้องใครหรอค่ะ”
“ห้องพ่อเลี้ยงค่ะ แต่เดี๋ยวรอพ่อเลี้ยงกลับมาก่อน จะถามพอดี ว่าจะจัดห้องให้คุณอยู่ห้องไหน งั้นคุณมาทานข้าวก่อนนะคะ”
ยาหยีพยักหน้าพร้อมทั้งรับคำอย่างเบาๆ “ค่ะ”
เธอกินข้าวไปเสร็จแล้วก็กินยาแล้วนอนพักไปสักพักเมื่อรู้สึกดีขึ้น ก็เลยลุกขึ้นเดินสำรวจบ้านที่เธอกำลังอยู่ตอนนี้ บ้านของชายหนุ่มตั้งตระหง่าน โอบล้อมอยู่ในไร่ส้มที่กว้างไกลสุดลูกหูลูกตา บ้านทำจากไม้สักทั้งหลังที่ตกแต่งสวยงาม ราวกับเป็นรีสอร์ตที่พักตากอากาศสวยๆ ที่อยู่กลางไร่ ห้องของชายหนุ่มตกแต่งเป็นสีเข้มตามประสาผู้ชาย หัวเตียงเขา มีรูปถ่ายของเขากับหญิงสาวหน้าตาสะสวยคนหนึ่ง ที่เธอคาดว่า คงจะเป็นแฟนเขาที่เขาเคยบอกย้ำๆ ซ้ำๆ เธอเสมอ ว่าเขามีคนรักอยู่แล้ว ร่างบางมองแล้วถอนหายใจเล็กน้อย เธอกำลังทำผิดศีลธรรมอยู่รึเปล่า ก้าวเข้ามาเป็นมือที่สาม เขามีคนรักอยู่แล้ว แต่ต้องโดนบังคับให้แต่งงานกับเธอด้วยความจำยอม เธออยู่จนครบกำหนด ครบเมื่อไหร่ เธอก็จะไปทันที เธอคิดในใจก่อนเอาสายตาหนีไปทางอื่น
หลังจากที่จัดการตัวเองเรียบร้อยแล้ว ยาหยีก็เดินลงด้านล่าง เธอพบป้าเพ็ญคนที่นำข้าวและยามาให้เธอทานกำลังง่วนอยู่กับการทำกับข้าว เตรียมอาหารเย็นให้พ่อเลี้ยงหนุ่ม
“สวัสดีค่ะ เอ่อ ป้า?”
“ป้าเพ็ญค่ะ ป้าชื่อเพ็ญ ส่วนคุณชื่อ?”
“หนูชื่อ ยาหยีค่ะ”
หลังจากที่มีสติได้ทักทายพูดคุยอย่างเป็นทางการ ยาหยีก็อาสาช่วยป้าเพ็ญทำอาหาร เพราะคุณย่าของพ่อเลี้ยงดิน ถือว่าเป็นคนทีฝีมือในการทำอาหาร ทั้งคาวและหวาน รวมทั้งคนเก่าคนแก่ แน่นอนว่า ความรู้ความสามารถเหล่านั้น เธอเป็นเด็กในบ้าน ย่อมได้รับการถ่ายทอดมาอย่างครบถ้วน สมบูรณ์ นอกจากรสชาติจะดีแล้ว หน้าตาก็ต้องสวยงามอีกด้วย
ป้าเพ็ญนึกชื่นชอบหญิงสาวในใจเป็นอย่างมาก เพราะเธอเรียบร้อย และดูท่าเป็นแม่บ้านแม่เรือน อาหารที่เธอทำก็ดูน่ากิน ปกติป้าจะทำแต่อาหารเหนือให้เจ้านายหนุ่มกิน แม้รู้ว่าเขาไม่ค่อยชอบ แต่ก็ไม่เคยบ่น ถ้าได้หญิงสาวมาทำแบบนี้ทุกมื้อ คงจะเจริญอาหารน่าดู
“คุณทำกับข้าวเก่งมากเลยค่ะ ตกแต่งจานก็สวย น่าทานมากเลยค่ะ”
“ขอบคุณมากค่ะป้าเพ็ญ เอ่อ มีคนร่วมโต๊ะกับพ่อเลี้ยงกี่คนหรอค่ะ” เธอถามเพราะจะได้จัดเตรียมโต๊ะกินข้าวถูก
“ปกติจะมีแค่พ่อเลี้ยงกับเจ้าทองค่ะ แต่วันนี้มีหมออาร์มด้วย เขาเข้ามาดูม้าให้พ่อเลี้ยงนะคะ คงจะทานที่นี้ด้วย”
“แค่ 3 คนเองหรือค่ะ”
เธอแอบย่นจมูกเบาๆ เพราะทำตั้งเยอะ กลัวจะเหลือเสียดายของ
“หยีทำซะเยอะเลยค่ะ ถ้ายังไง ป้าสามารถตักทานหรือแบ่งให้คนงานได้เลยนะคะ” เธอพูดพลางยกกับข้าวไปจัดโต๊ะรอพ่อเลี้ยงกลับมา เธอไม่อยากอยู่เฉยๆ เดี๋ยวโดนเขาบ่นอีก หาว่าไม่ทำงานทำการ เพราะคนแบบเขาจ้องจะหาเรื่องเธออยู่แล้ว
“โห ไอ้ดิน เดี๋ยวนี้ป้าเพ็ญไปเรียนทำอาหารจัดจานมาจากไหนวะ ทำไมแต่งโต๊ะอาหารซะหรูหราจนฉันไม่กล้ากินเลย”
หมออาร์มที่เดินเข้ามาเตรียมตัวจะนั่งลงกินข้าว ก็ต้องตกใจกับอาหารตรงหน้า
“นั่นซิครับ ปกติ ป้าเพ็ญ ทำเป็นแต่อาหารเหนือ หน้าผมจะเหมือนน้ำพริกหนุ่มอยู่แล้ว” ทองมองอาหารตรงหน้าอย่างตกตะตึงเพราะมันน่ากินมาก และจัดแต่งราวกับอาหารโรงแรมดังซะอีก
ดินได้แต่คิ้วขมวดไม่ใช่ฝีมือป้าเพ็ญแน่ แต่เขาไม่อยากพูดมากให้ไอ้หมอรู้ว่าบ้านนี้มีใครเข้ามาอยู่ใหม่ขี้เกียจตอบคำถามมัน เลยเงียบๆไว้ และอาหารตรงหน้าก็คุ้นตาซะเหลือเกิน เมนูที่คุณย่าทำให้เขากินตอนเด็ก
ทั้งสามลงมือทานอาหารอย่างหิวโหย แต่พอคำแรกลงถึงท้อง ไอ้ทองก็โหยหวนออกมา
“อะ อร่อยยยมากกกก พ่อเลี้ยง แอบส่งป้าเพ็ญไปเรียนทำอาหารที่ไหนรึเปล่า ทำไมอร่อยแบบนี้ น้ำตาจะไหล”
“เว่อร์ ไอ้นี้ เพราะความหิวรึเปล่า” ชายหนุ่มสวนกลับ เพราะท่าทีที่น่าหมั่นไส้ของลูกน้อง
“กูว่าไอ้ทองไม่ได้เว่อร์ เพราะอร่อยจริงๆ อร่อยโคตรๆ”
หมออาร์มก็ชมขึ้นมา ทั้งสามคนกินอย่างเอร็ดอร่อย จนข้าวจานที่หนึ่งหมดไปอย่างรวดเร็ว ไอ้ทองเลยเรียกป้าเพ็ญมาเติมข้าวให้หน่อย เพราะความอร่อยตรงหน้า เขาแทบจะรอไม่ได้
- ผู้เขียน
