Ep7
1095 คำ
“ป้าเพ็ญ ทำไมวันนี้ทำกับข้าวอร่อยจัง แถมยังจัดจานน่ากินมาก ไม่ใช่น้ำพริกหนุ่มเหมือนทุกวัน” ไอ้ทองเอ่ยทักขึ้นมา ขณะที่ป้าเอาข้าวมาเติมให้
“ไม่ใช่ป้าทำหรอก คุณยาหยีต่างหาก”
ป้าเพ็ญพูดพลางยิ้มๆ แต่หมออาร์มกับไอ้ทองงงๆ ว่าคุณยาหยีคือใคร
“ใครหรือครับ ยาหยี พนักงานมาใหม่หรอ”
หมออาร์มที่ค่อนข้างคุ้นเคยกับไร่ของพ่อเลี้ยงดินถามขึ้นมา คงเป็นคนมาใหม่ เพราะเขาไม่เคยได้ยินชื่อเลย
“น้องสาวของพ่อเลี้ยงนะคะ เธอกำลังทำของหวานอยู่ในครัว”
“ไอ้ดิน มึงมีน้องสาวด้วยหรอวะ”
ดินไม่ทันได้อ้าปากตอบ ไอ้ทองดันชิงตอบหมออาร์มซะก่อน
“มีครับหมออาร์ม พ่อเลี้ยงบอกว่า น้องสาวบุญธรรม แต่สวยมากกกก ออร่าเหมือนนางฟ้าเลยครับ”
“โห ถ้าสวยมาก แนะนำให้กูหน่อยนะ บอกว่ากูยังโสดอยู่ ชักอยากเห็นหน้าแล้วซิ”
พอหมออาร์มพูดจบ ดินก็แทบสำลักน้ำแกงทันที ที่เขากำลังซดอยู่ทันที ชายหนุ่มไม่ตอบแต่มองหมอตาขวาง
“หวงน้องสาวซะด้วย ตาขุ่นเชียวมึง”
พอหนุ่มทานอาหารคาวเสร็จก็ตามด้วยของหวานล้างปาก คราวนี้ยาหยีเป็นคนออกมาเสริฟเอง พอเห็นหน้าหญิงสาว หมออาร์มถึงขั้นตกตะลึงในความสวยของน้องสาวบุญธรรมของเพื่อน ได้แต่มองตามตาค้าง ดินเห็นท่านั้น ก็อดไม่พอใจไม่ได้
“ไอ้อาร์ม หุบปากก่อน แมลงวันจะบินเข้าไปในปากมีงแล้ว”
“โหห นี้น้องสาวมึงหรอ สะ สวยมาก เอ่อ ผม หมออาร์มนะคะ” ชายหนุ่มรีบชิงแนะนำตัวกับสาวสวยตรงหน้าก่อน ยาหยีหันไปมองสามีในนามเธอแว๊บหนึ่งเห็นเขาทำหน้าเข้มเฉยชาปกติ เขาบอกทุกคนแล้วใช่มั๊ยว่าเธอเป็นแค่น้องสาว เธอยกมือไหว้หมออาร์มเพราะคิดว่าเขาน่าจะอายุมากกว่าเธอ
“สวัสดีค่ะ ยาหยีนะคะ” พอเธอพูดจบเสียงห้าวก็ดังขึ้นมา
“หายดีแล้วหรอ ถึงลุกมาทำอาหารซะมากมาย ถ้าว่างก็ไปช่วยป้าเพ็ญเก็บของในครัวนู้นไป”
หญิงสาวได้แต่มองเขาอย่างน้อยใจ เธอไม่ได้เถียงอะไร ได้แต่หันหลังแล้วเดินกลับเข้าไปในครัว
“ไอ้ห่าดิน ทำไมต้องดุน้องขนาดนั้นว่ะ ดูซิ น้องน้อยใจแล้ว”
“ใช่ครับ นายใจร้าย คุณยาหยีเป็นน้องสาวนายนะครับ”
“หุบปากไปเลยทั้งคู่ ยัยนี้ เป็นแค่น้องบุญธรรมที่ย่ากูเก็บมาเลี้ยง ไม่ใช่น้องจริงๆสักหน่อย”
ดินพูดเสียงดัง จนยาหยีที่อยู่ในครัว ได้ยิน น้ำตาไหลอาบแก้มลงมาเม็ดนึง เธอรีบปาดทิ้งทันที ต้องไม่อ่อนแอ เพราะไม่งั้น เธอคงอยู่ที่นี้ไม่ได้
เมื่อทานอาหารเสร็จป้าเพ็ญก็ออกมาเก็บโต๊ะคนเดียว เพราะยาหยีไม่อยากออกไปเห็นหน้าเขาอีก
“ทำไมป้าเพ็ญออกมาเก็บโต๊ะคนเดียวละครับ ไปบอกยาหยีให้ออกมาช่วยเลย จะกินแรงคนแก่รึไง”
ชายหนุ่มพูดเสียงดัง จนยาหยีที่ทั้งตาและจมูกแดงก่ำ ก็ต้องออกมาช่วยเก็บจนได้ สองหนุ่มและป้าเพ็ญมองเธออย่างสงสาร ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมพ่อเลี้ยงถึงเกรี้ยวกราดกับเธอได้ขนาดนี้ ทั้งๆที่หญิงสาวก็น่าสงสาร แถมยังน่ารักน่าเอ็นดู ด้วยความที่เธอมือสั่นเลยเผลอปัดแก้วน้ำของหมออาร์มตกแตก
“ขอโทษค่ะ หยีซุ่มซ่ามเอง”
เธอพูดด้วยความตกใจก่อนก้มลงเก็บเศษแก้ว หมออาร์มก็ลุกขึ้นไปช่วยทันที ด้วยความรีบเก็บ เศษแก้วเลยปาดนิ้วยาหยี หมออาร์มเห็นก็ตกใจคว้าทิชชู่เอามาซับเลือดด้วยที่มือให้ ดินเห็นภาพที่ทั้งคู่จับมือกัน เขาก็อดไม่พอใจไม่ได้
“ซุ่มซ่ามจริงๆ ไอ้ทองไปเอากล่องปฐมพยาบาลมา” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นตำหนิเธอ ทั้งๆที่เธอเอง ก็ไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย
“เจ็บมั๊ยครับ”
หมออาร์มจับมือเธอไว้ พร้อมกดเลือดให้หยุดไหลเบาๆ
“ไม่ค่ะ ไม่เป็นไร”
ร่างบางพูดอย่างแผ่วเบา เขารับอุปกรณ์ทำแผลมา พร้อมกับทำให้หญิงสาวอย่างชำนาญ พอหมออาร์มทำแผลเสร็จ ดินก็ไล่ให้เธอเข้าไปในครัวทันที เขาขวางหูขวางตาที่เห็นเธอออดอ้อนออเซาะเพื่อนเขาอยู่ได้ ทั้งๆ ที่แผลก็นิดเดียว ไกลหัวใจ หญิงสาวเดินออกมาจากตรงนั้นทันที เธอเข้าไปนั่งในครัวเงียบๆ รอให้ป้าเพ็ญเก็บจานมา เธอจะได้ช่วยล้าง
“ไอ้ดิน ทำไมต้องอารมณ์เสียใส่น้องขนาดนั้น ปกติมึงไม่ใช่คนแบบนี้ไม่ใช่หรอ” หมออาร์มถามอย่างงงๆ เขาสงสารยาหยีมาก เหมือนเธอทำอะไรก็ผิดไปหมด
“พวกมึงกลับไปได้แล้วไป กูจะพักผ่อน” เขาไม่ยอมตอบคำถามหมออาร์ม แต่ไล่ทุกคนกลับไปแทน เพราะเขารู้สึกว่า เขามีเรื่องต้องสะสางกับยัยตัวดีที่อยู่ในครัว
“ป้าเพ็ญ ไปเรียกยาหยีมาให้ผมหน่อยนะครับ”
ป้าเพ็ญพยักหน้า ก่อนจะไปเรียกคนที่อยู่ในครัวมาให้ชายหนุ่ม
“คุณมีอะไรกับฉันอีก ฉันจะไปช่วยป้าเพ็ญล้างจาน” หญิงสาวถามเขาอย่างเคืองๆ
“มือเจ็บไม่ใช่หรอ เห็นเมื่อกี้ยังสำออยอ่อยเพื่อนฉันได้เลย” เสียงเข้มพูดอย่างเยาะๆ ยาหยีได้แต่เมมปาก เธอไม่อยากพูดอะไร พูดไปก็เขาหาเรื่องเธออีก
“หึ มาอยู่ที่นี้ เธอต้องทำงานเหมือนคนงานอื่นๆ หน้าที่ของเธอคือทำกับข้าวให้ฉันทั้งสามมื้อ ต้องตื่นก่อนฉัน เพราะฉันกินอาหารเช้าตอน 6 โมง เข้าใจมั๊ย” หญิงสาวพยักหน้าว่าเธอเข้าใจ โดยไม่พูดอะไรกับเขา
“และเธอต้องไปทำงานในไร่ส้ม เหมือนคนงานคนหนึ่ง เริ่มตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป” เธอก็พยักหน้ารับอีกนั่นแหละ แม้ในใจจะแย้งว่า ทำไมเขาใช้งานเธอหนักขนาดนี้ นอกจากทำกับข้าวแล้ว ยังต้องทำงานในไร่อีก เขาจะใจร้ายไปมั๊ย
“และที่สำคัญ อย่าลืมว่าเธอเป็นใคร ถ้าคิดจะอ่อยผู้ชาย เกรงใจทะเบียนสมรส แล้วก็ฉันที่นั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้ด้วย ฉันไม่อยากมีเขางอกบนหัว”
- ผู้เขียน
