Ep4
1204 คำ
เขามองเธอร่ำลาคนเก่าคนแก่อย่างรำคาญ แค่ไปอยู่กับเขา ไม่ได้จะไปตายสักหน่อย ไม่เข้าใจจะโอ้โลมอะไรกันนักหนา กว่าจะพิรี้พิไรขึ้นรถมาได้ เขาถอนหายใจถอนแล้วถอนอีก เธอปาดน้ำตาพลางนั่งข้างๆเขาบนรถกระบะปิ๊กอัพ โฟร์วิล ที่ไว้ลุยเข้าในสวน ถามว่าทำไมไม่ไปเครื่องบินทั้งๆที่เร็วกว่ามาก แถมยังเหนื่อยน้อยกว่าด้วย เขาแค่อยากจะทดสอบความอดทนของเมียหมาดๆ อะไรที่ทำให้ชีวิตเธอลำบากกว่าเดิม เขาทำหมด เพราะเธอคนเดียว ชีวิตเขาถึงพังพินาศแบบนี้ แทนที่จะเข้ามารับมรดกแล้วจบ กลับไปแต่งงานกับคนที่เขารัก นี้อะไรต้องมาเป็นเจ้าบ่าวของยัยเด็กกำพร้านี้ คิดแล้วหงุดหงิดชะมัด ขับรถมาได้สักพัก เขาก็สังเกตุว่าเจ้าสาวของเขามีอาการกระสับกระส่าย นั่งยุกยิกๆ ไม่สุขจนเขาแทบไม่มีสมาธิในการขับรถ
“เป็นอะไรอีกล่ะ แม่คุณ ถึงนั่งดีๆ ไม่ได้ ขยุกขยิกอยู่นั่นแหละ” เขาแขวะเธอเสียงดังจนเธอตกใจสะดุ้ง
“ฉันปวดฉี่” เธอพูดเสียงเบา บ่นพึมพำจนเขาแทบไม่ได้ยิน
“อะไรนะ? ทำไมไม่พูดให้ดังๆ กลัวดอกพิกุลจะร่วงรึยังไง”
“ฉัน-ปวด-ฉี่” เธอตะโกนกลับไปบ้าง ใบหน้านวลแดงก่ำด้วยความอาย เธอไม่ได้หน้าหนาแบบเขานี้ ที่จะมาบอกอยากเข้าห้องน้ำต่อหน้าคนแปลกหน้า แม้จะเป็นสามีทางนิตินัยของเธอก็เถอะ
“แล้วก็อมพะนำอยู่ได้ เดี๋ยวแวะเข้าห้องน้ำให้ อยากหาไรกินก็เข้าร้านสะดวกซื้อ ไม่แวะแล้วนะหลังจากนี้” เขาไม่มีทางพาเธอไปใช้ชีวิตสุขสบายแน่ อยากกินอะไรก็ข้างทางก็แล้วกัน มากับเขา ชีวิตหลังจากนี้ เธอต้องหลาบจำไปอีกนาน
ยาหยีเข้าห้องน้ำเสร็จ เธอก็เข้าร้านสะดวกซื้อต่อ
เพราะตอนนี้ท้องเธอก็เริ่มร้องจอกๆแล้ว หลังจากที่ผ่านความวุ่นวายมาทั้งวัน เธอยังมีแก่ใจซื้อของกินเผื่อเขา เพราะไหนๆ ก็มากับเขา ถ้านั่งกินคนเดียวคงจะน่าเกลียด แต่เธอไม่รู้เขาชอบกินอะไรเลยซื้อหว่านแหมา เขานั่งสูบบุหรี่รอเธออยู่ข้างรถ เธอรีบเดินกลับเพราะทั้งเข้าน้ำ ทั้งรออุ่นของในร้านสะดวกซื้อค่อนข้างนาน เดี๋ยวเขากินหัวเธออีก คนอะไรยิ่งปากหมาอยู่ ขณะที่เธอกำลังสาวเท้าเข้าไปหาชายหนุ่ม ก็ต้องตกใจ เมื่อมีผู้ชายท่าทางน่ากลัวสองคน เดินมาดักหน้าเธอ
“น้องสาวคนสวย มาจากไหนจ๊ะ มาคนเดียวหรอ ดึกดื่นป่านนี้แล้ว”
ยาหยีมองอย่างกลัวๆ ก่อนจะชะเง้อมองหาชายหนุ่มที่เขาก็มองเธออยู่เมื่อกัน แต่ไม่มีท่าทีว่าจะเข้ามาช่วยเธอ
“ไม่ค่ะ มากับพี่ชาย นู้นค่ะ ยืนสูบบุหรี่อยู่” เธอตอบพร้อมชี้ไปทางชายหนุ่มที่ยืนมองอยู่
“อ๋อ มากับพี่ชาย งั้นพวกพี่สองคน ขอเบอร์น้องได้มั๊ย พอดีน้องสวยถูกใจพี่มากเลย” มันมองเธออย่างกระหลิ่มกระเหลี่ย เพราะเห็นพี่ชายที่มาด้วยก็ไม่ได้หวงน้องสาวแต่อย่างใด กลับยืนมองเฉยๆ
“063xxx -xxxx ค่ะ งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ เดี๋ยวพี่จะรอนาน”
เมื่อมันได้เบอร์โทรดั่งใจ ก็ยอมหลีกทางให้เธอเดินมาแต่โดยดี ทั้งๆที่ยาหยีบอกเบอร์โทรมั่วๆไป ก่อนจะรีบเดินมาที่รถ ดินมองอย่างไม่ชอบใจ เสน่ห์แรงจริงๆ เขาสูบบุหรี่เข้าปอดอีกรอบ ก่อนจะขยี้ลงบนถังขยะสำหรับทิ้งบุหรี่โดยเฉพาะ
“ฉันเป็นผัว ไม่ใช่พี่ชาย” เขาพูดอย่างเหวี่ยงๆ จนเธอนึกแปลกใจ มาโกรธอะไรเธออีก จะให้บอกว่าสามีได้ไง ในเมื่อเขาไม่ได้แสดงท่าทีหึงหวงหรือเป็นห่วงอะไรเธอเลย ในเมื่อเธอโดนคุกคามขนาดนั้น
“แต่เป็นพี่ชายก็ดีเหมือนกัน งั้นไปที่ไร่ เธอห้ามบอกใคร ว่าเราแต่งงานกันแล้ว ให้คนอื่นคิดว่าเราเป็นพี่น้องกันก็พอ เธอเป็นเด็กกำพร้าที่คุณย่าฉันเอามาเลี้ยง พอคุณย่าเสีย เธอก็ไม่มีที่ไป ต้องมาพึ่งใบบุญฉัน เพราะฉันมีคนที่ฉันรักอยู่แล้ว ไม่อยากทำให้แฟนฉันต้องเสียใจหรือเข้าใจผิด”
“รับทราบค่ะ” เธอพยักหน้ารับแต่โดยดี ไม่เถียงอะไร จนชายหนุ่มนึกพอใจ
“ดีมาก ไม่มีปากไม่มีเสียงแบบนี้แหละดี เพราะต่อไปเธอก็ต้องอยู่ในโอวาทฉัน ส่วนเรื่องลูก เดี๋ยวฉันพาเธอไปหาหมอที่เชียงราย แค่ทำให้ครบตามพินัยกรรม อย่าหวังว่าฉันจะเอาเธอ เพราะฉันไม่อยากทรยศคนที่ฉันรัก ด้วยการนอนกับเธอ”
หญิงสาวเสเมินไปทางนอกหน้าต่าง ให้เขาพล่ามไปคนเดียว เธอก็ไม่อยากนอนกับเขาเหมือนกัน อยากเก็บครั้งแรกไว้ให้คนที่เขารักเธอ
“ส่วนพอหย่ากับฉันแล้ว เธอก็ค่อยกลับไปหาผัวเก่าเธอสิ คนที่มารดน้ำสังข์ให้เธออ่ะ ชื่ออะไรนะ ภัทร หรือ?”
“ไม่ต้องมายุ่งเรื่องส่วนตัวของฉัน ไม่ต้องมาหวังดี แค่รู้ไว้ว่า ฉันเองก็ไม่มีวันเอาคุณก็พอ”
หญิงสาวเชิดหน้าขึ้นอย่างไว้ตัว
“หึ ดีแล้ว แล้วอย่าตกหลุมรักฉันก็แล้วกัน เพราะฉันไม่มีวันเอาเธอ ยัยเด็กกำพร้า”
ชายหนุ่มหันไปสนใจถนนข้างหน้า เขาพาเธอขับอ้อมไปไกลกว่าที่คิด เพราะหวังจะแกล้งหญิงสาวให้หลาบจำ แต่เธอก็ไม่บ่นสักคำ เธอเอาของออกมาจากถุงที่ซื้อในร้านสะดวกซื้อ ก่อนจะยื่นให้เขาหนึ่งถุงด้วย
“อ่ะ เอาไป เผื่อคุณจะได้หุบปากหมาๆ ได้บ้าง” เธอยื่นให้เขา เขาก็รับมางงๆ เมื่อเห็นข้างในเป็นแซนวิสกับนมสด ยาหยีกินแซนวิสกับนมอย่างหิวโหย จนมันเลอะบริเวณขอบปาก ดินหันมามองท่าทางของเธอ ทำให้เขาใจสั่นอย่างประหลาด
“กินเลอะหมดแล้ว เลอะรถฉันด้วย เดี๋ยวมดก็เข้ามาหามหรอก เช็ดปาก แล้วเช็ดเบาะให้เรียบร้อยด้วย” เขาหยิบทิชชู่จากเบาะหลังโยนให้เธอ ยาหยีรับมาอย่างอารมณ์เสีย
“ยื่นให้ดีๆ ก็ได้ ทำไมต้องโยนด้วย”
“เช็ดเสร็จแล้ว ก็แกะแซนวิสแล้วป้อนฉันด้วย” ยาหยีมองหน้าเขาอย่างงงๆ
“ทำไมต้องป้อน กินเองไม่ได้หรอ”
“ก็ฉันขับรถอยู่ จะให้ปล่อยมือมากินรึไง เดี๋ยวรถก็คว่ำ ตายคู่กันพอดี”
คำพูดเขาทำให้เธอต้องยอมแกะแซนวิสแล้วส่งป้อนเข้าปากให้เขากัด มือเล็กๆ ขาวๆ ทำให้ใจเขาสั่นไหวอย่างประหลาด แต่เธอยัดเข้าปากเขาอย่างเดียว จนเขาแทบสำลัก ราวกับอยากให้เขากินหมดเร็วๆ คนป้อนทำหน้าบึ้งอย่างไม่ชอบใจ ไหนว่าไม่ชอบเธอ แต่กลับแกล้งเธออยู่ได้ คนบ้า
- ผู้เขียน
