ความรักในความลับ : เพื่อนใหม่
616 คำ
ก๊อก ๆ
“อันนาตื่นหรือยังจะสายแล้วนะ”
พอร์ชที่อยู่ในชุดช้อปคณะวิศวะของมหาวิทยาลัยยืนเคาะประตูห้องที่เคยเป็นของตัวเองแต่ตอนนี้ยกให้เพื่อนสนิทไปแล้ว
แกร็ก!!
“มาแล้ว~ ใจเย็นสิพ่อหนุ่มฮุ ๆ ...แท่นแท้นนนน เป็นยังไงบ้างอันนาในชุดนักศึกษาสวยไหม~”
คนที่เพิ่งเปิดประตูเดินออกมาหมุนตัวโชว์เจ้าของบ้านรอบหนึ่ง ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุขมันทำให้คมมองอดยิ้มตามไม่ได้
“สวยครับสวยเจ้าหญิง ว่าแต่กระโปรงไม่สั้นไปหน่อยเหรอ”
คนที่ถูกทักว่ากระโปรงสั้นก้มหน้ามองก่อนจะขมวดคิ้วเข้าหากัน ถ้ากระโปรงที่เธอใส่เรียกว่าสั้นนักศึกษาหญิงที่เธอเห็นเมื่อวานเรียกว่าอะไร
“มันสั้นตรงไหนเนี่ย”
“โอเคไม่สั้นก็ไม่สั้น กินข้าวกันไหม” ถึงจะบอกแบบนั้นแต่ความจริงเขาอยากให้อันนาใส่ยาวลากพื้นไปเลย
“ไม่กินพวกเรารีบไปกันเถอะ ไหนพอร์ชบอกว่าจะสายแล้วไง”
“งั้นก็ไปกินที่โรงอาหารมหาลัยเอานะ อันต้องกินยาไม่กินข้าวไม่ได้”
“โอเค”
หลังจากที่ตกลงกันได้ทั้งคู่ก็รีบเดินออกจากตัวบ้านเพื่อไปขึ้นรถ ความจริงมหาวิทยาลัยก็ไม่ได้ไกลบ้านของพอร์ชมากแต่เพราะการจราจรช่วงเช้าวันทำงานมันทำให้การเดินทางลำบากขึ้น
.......
คณะบริหารธุรกิจ
“จะไม่ให้ไปส่งที่ห้องจริงๆ เหรอ”
พอร์ชถามด้วยความเป็นห่วงหลังจากที่เขากับเธอกินข้าวกันเสร็จเขาก็อาสาเดินมาอันนาหน้าคณะ
“แค่นี้เอง พอร์ชไปเรียนเถอะอันโตแล้วนะ” อันนาดันพอร์ชให้หันหลังแล้วผลักให้เดินออกไป
“โอเค ไม่ต้องผลักก็ได้แต่ถ้าหลงโทรหาพอร์ชทันทีนะ”
“ได้เลย...รับทราบ”
B1-A
อันนาหยุดยืนที่หน้าห้องเรียนตามที่ตารางห้องเรียนอาจารย์ให้ไว้เมื่อวานหลังไปรายงานตัวเสร็จ ก่อนจะเดินเข้าห้องเธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วเปิดประตูเข้าไป ตอนนี้มีนักศึกษากำลังทยอยเข้ามาในห้อง บางคนก็มองเธออาจจะเพราะเธอเข้ามากลางเทอมล่ะมั้งนักศึกษาคนอื่นเลยสงสัย เธอเลยเลือกเดินไปนั่งตรงที่ไม่มีใคร
[อย่าบอกนะว่าเธอจะไม่มีเพื่อนระหว่างเรียน]
“เรานั่งด้วยคนได้ไหม” เสียงผู้หญิงหน้าตาน่ารักพูดพร้อมกับนั่งลง อันนาเลยหันไปมองเธอในใจตอนนี้เต้นแรงด้วยความดีใจ
“ได้เลยเราไม่มีเพื่อนพอดี”
“ขอบใจเราชื่อข้าวฟ่างเธอล่ะใช่เด็กใหม่ที่เขาพูดกันว่าเข้ามากลางเทอมหรือเปล่า” ข้าวฟ่างถามด้วยความสงสัย
“ใช่...เราชื่ออันนาเรียกอันเฉยก็ได้นะ” อันนายิ้มกว้างให้ข้าวฟ่างอย่างเป็นมิตร
“งั้นอันเรียกเราว่าข้าวก็ได้ เดี๋ยวเราจะมีเพื่อนอีกสองคนตามมาทีหลังเรียนกับพวกเรา แล้วเราจะแนะนำให้รู้จัก...จริงสิขอแทนตัวเองว่าฉันได้ไหม มันดูสนิทกันเร็วดี”
“อือ ดีเลยฉันนะยิ่งกลัวว่ามาเรียนจะไม่มีเพื่อน”
“งั้นมาเรียนกันก่อนเถอะอาจารย์มาพอดี”
ระหว่างที่อาจารย์กำลังสอนเพื่อนอีกสองคนที่ข้าวฟ่างบอกก็แอบย่องเข้ามา แต่ระหว่างนั้นอันนาก็ยังไม่ได้พูดคุยกับเพื่อนใหม่ จนกระทั่งถึงช่วงพักเที่ยงพวกเธอก็พากันมาเลี้ยงต้อนรับอันนาที่เป็นเพื่อนใหม่ในโรงอาหารคณะ
- ผู้เขียน
