ความรักในความลับ : ศัตรู
538 คำ
สนามฟุตบอลคณะบริหาร
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร คนที่มากับไอ้พอร์ชนะ”
เคนมองรถสปอร์ตสีดำเงาขับมาจอดหน้าคณะ ไม่นานก็มีหญิงสาวที่เขาไม่เคยเห็นเดินลงมาโดยเจ้าของรถก็เดินตามไปส่งถึงทางขึ้น แววตาของเคนตอนนี้มองชายหนุ่มรุ่นน้องต่างคณะด้วยแรงอาฆาตบางอย่าง
“กูไม่รู้ว่ะ แต่รู้สึกว่าจะมาและก็กลับกับไอ้พอร์ชแบบนี้ทุกวัน ว่าแต่มึงถามทำไมว่ะเคนอย่าบอกนะว่ามึงจะแย่งผู้หญิงคนนั้นมาจากไอ้พอร์ชอีก”
“ยศมึงคิดว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนสำคัญของไอ้พอร์ชหรือเปล่า” เคนมองคนตัวเล็กที่เดินมากับพอร์ชด้วยความสงสัยและนึกสนุกอยากทำบางอย่างขึ้นมา
“ไม่รู้ว่ะ มึงก็รู้ไอ้พอร์ชมันเคยมองใครสำคัญที่ไหนขนาดเด็กที่มันควงด้วยโดนมึงฉกมามันยังไม่สนใจ”
ยศพูดถึงเรื่องราวความบาดหมางระหว่างเพื่อนสนิทกับรุ่นน้องต่างคณะ เมื่อตอนปีสองที่แฟนของเคนที่คบกันมาตั้งแต่มัธยมไปนอนกับพอร์ช แล้วเคนจับได้จนกลายเป็นเรื่องใหญ่โต ตั้งแต่นั้นมาเคนก็คอยตามแย่งคนของพอร์ชคืนแต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่มีท่าทีเจ็บปวดหรือโกรธเลยแม้แต่น้อย แถมยังไม่สนใจราวกับว่าเป็นเรื่องเล็ก
“ไปสืบให้กูหน่อยได้ไหมว่าเธอเป็นใคร”
เคนมองรถของพอร์ชที่กำลังขับออกไป เมื่อกี้เขาเห็นมันยิ้มอย่างมีความสุขครั้งแรก 'มึงจะยิ้มแบบนั้นได้อีกไม่นานหรอกไอ้พอร์ช กูจะทำให้เปลี่ยนเป็นน้ำตาแทน'
ห้องชมรมดนตรี
“เอาล่ะน้องๆ วันนี้พี่มีน้องปี1ที่เข้ามาใหม่สมัครเข้าชมรม พี่จะให้น้องเขาแนะนำตัวกับทุกคนนะ” ประธานชมรมพูดกับสมาชิกในชมรมที่นั่งคอยอยู่
“สวัสดีค่ะฉันชื่ออันนานะคะเรียกว่าอันก็ได้ค่ะ เรียนคณะบริหารปี1”
พอหญิงสาวแนะนำตัวเสร็จทุกคนในชมรมก็ต่างพากันตบมือต้อนรับ ผู้ชายบางคนก็จ้องเธอตาเป็นมัน
“ยังไงก็ฝากทุกคนดูแลน้องอันดีๆ ด้วยนะ” ประธานย้ำอีกรอบเพราะตัวเขาเองก็ถูกคนใหญ่โตในมหาวิทยาลัยย่ำมาอีกรอบ
“ครับ/ค่ะ”
“อันนาเราชื่อมีนนะอยู่คณะนิเทศปี1เหมือนกัน”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะมีน” อันนายิ้มให้หญิงสาวน่ารักตรงหน้า
“อันนาเล่นดนตรีอะไรเป็นบ้างเหรอ”
“กีตาร์ เปียโน กลองชุด ไอโอลีนแล้วก็...”
“พอ ๆ เราว่าดูจากท่าทางคงเล่นเป็นเกือบหมด” มีนรีบเบรกไว้ก่อนเพราะขืนรอให้เธอพูดชื่อเครื่องเล่นจบคงอีกนาน
“ไม่ขนาดนั้นหรอก”
“ถ้าอย่างนั้นเข้ากลุ่มย่อยแนวดนตรีสากลกับเราไหม...อ่อ พอดีที่นี่แบ่งเป็นดนตรีสากลกับดนตรีไทยนะ” พอเห็นว่าอันนาทำหน้างงเธอก็รีบอธิบายเพิ่ทเติม
“อ่อเราเข้าใจแล้ว ถ้างั้นเอาตามที่มีนบอกก็ได้”
- ผู้เขียน
