เมื่อชายคนนี้เอ่ยจบ เห็นว่าไม่มีใครสนใจตน จึงลูบไปที่เคราแพะ แล้วส่ายศีรษะเบาๆ “นี่มันนับเป็นความสามารถอะไร เหอะๆ…ถ้ามีความสามารถจริง ๆ นายช่วยรักษาโรคของเธอให้หายสิ ไม่ใช่ว่าจับชีพจรเอง สั่งยาตามใจตัวเอง ใครบ้างที่ทำไม่ได้? ประเด็นสำคัญคือจะใช้ได้ผลหรือเปล่า พวกคุณคิดว่า ยาพวกนี้จะใช้ได้ผลงั้นเหรอ?”
เมื่อทุกคนฟังจบต่างก็นิ่งไป ในระดับหนึ่ง ก็อาจจะเป็นอย่างนั้น แต่ทุกคนในที่นี้ ต่างก็เชื่อมั่นในตัวเมิ่งเฟยอย่างไม่สงสัย โดยเฉพาะประธานหวังและประธานเจียง พวกเขาสองคนจะไม่หลงเชื่อคำของสิบแปดมงกุฎนั่นเด็ดขาด ถึงอย่างไรทั้งสองก็ได้เห็นมาแล้ว อีกทั้งยังเห็นเรื่องราวได้อย่างชัดเจน พวกเขาดูก็รู้ ตาแก่คนนี้ คงจะอิจฉา ตอนนี้ก็เลยคิดจะหาเรื่อง ตนเองพอเสียชื่อเสียง จึงไม่อยากให้เมิ่งเฟยได้ดีกว่าตนเอง
ทว่า เมื่อเขาเอ่ยจบ ก็ไม่มีการตอบรับใดๆ เพียงแต่ลูกชายคนรองและลูกสะใภ้เกิดความสับสนเล็กน้อย
เมื่อครู
