ทว่า ลูกชายคนรองกลับรู้สึกลำบากใจ เขาหันไปมองอาป๊า ไม่รู้ว่าจะเอ่ยอะไรดี จู่ๆ ก็พูดไม่ออก
“ป๊า…”
ลูกชายคนรองก็อดไปได้ที่จะหันไปมองภรรยาของตนอยู่พักหนึ่ง แล้วจึงหันไปมองประธานเจียง ไม่รู้ว่าจะเอ่ยอะไรดี เพียงเอ่ยคำว่าป๊าคำเดียวเท่านั้น
“ป๊าอะไร? ตอนนี้ยังต้องให้บอกอีกเหรอ? แกไม่มีสมองหรือไง? ที่ฉันพูด แกเริ่มสังสัยบ้างหรือยัง? ฉันถามแกหน่อย การที่ฉันมีอำนาจในการปกครอง ได้พึ่งฮวงจุ้ยอะไรนั่นไหม? ไม่ใช่อาศัยความสามารถหรอกเหรอ ถ้าของพวกนี้มันมีประโยชน์จริง ฉันยังจะต้องเหนื่อยขนาดนี้เหรอ? ถ้าของพวกนี้มันมีประโยชน์จริงๆ ทุกคนยังจะต้องกินยาเหรอ? สมองแกขึ้นสนิมไปแล้วเหรอ ห๊ะ?”
“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น อาการป่วยของหลานชายแก ก็เป็นเพราะหมอเทวดาเมิ่งที่รักษาจนหาย มันคือปาฏิหาริย์ ฉันเห็นมากับตา ยังมีอะไรผิดอีกไหม? ลุงหวังของแก เป็นโรคหัวใจร้ายแรงมาก ครั้งนั้นก็เกือบตายไปแล้ว ไม่สิ ถ้าจะพูดให้ถูก ต
