หลังจากที่เมิ่งเฟยเข้าไปในลิฟต์ เขาจึงกดปุ่มชั้นบน และยืนอยู่ตรงนั้น ภายในลิฟต์มีคนเยอะพอสมควร ทุกคนล้วนเป็นพนักงานของตึกเอ็มไพร์สเตต แต่ละคนสวมชุดอย่างสง่างาม มีเพียงเมิ่งเฟยเท่านั้นที่ดูไร้ความสง่า แต่ทุกคนต่างก็รู้จักเขา แม้ว่าจะไม่ได้เอ่ยบทสนทนา แต่ต่างก็มองเมิ่งเฟยแล้วยิ้มให้ เมิ่งเฟยมองดูป้ายที่หน้าอกของคนเหล่านี้ ซึ่งพวกเขาทั้งหมดล้วนเป็นคนระดับผู้บริหาร
ในตอนนี้ นั่นจึงทำให้เมิ่งเฟยตื่นตะลึง นี่มันเรื่องอะไรกัน หรือว่าพวกเขาจะรู้ความสัมพันธ์ของตนกับประธานหวังแล้ว?
ก็ใช่ ตอนไปทานข้าวที่โรงอาหารครั้งที่แล้ว เมิ่งเฟยก็มีความรู้สึกว่าอย่างนั้น ไม่มีกำแพงที่ลมทะลุผ่านไม่ได้[1]จริงๆ สินะ ในเมื่อเป็นแบบนี้ ตนจะละเลยไม่ได้ จึงรีบยิ้มน้อยๆ ส่งกลับไปทันที และยังโค้งตัว เพื่อแสดงมารยาทอีกด้วย
มารยาทแบบนี้เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ เมิ่งเฟยทำแบบนี้เสมอมา เสียดายที่คนในบ้านไม่สนใจ โดยเฉพาะหลิวเยี่
