เมื่อเอ่ยเรื่องนี้กันจบ เมิ่งเฟยจึงอยู่ต่อ ประธานหวังก็ไม่ได้มีท่าทีจะให้เขาออกไปเช่นกัน จึงชงน้ำชาหนึ่งกา จากนั้นทั้งสองก็ได้นั่งคุยกันอยู่ตรงนั้น โดยเฉพาะประธานหวังที่เอ่ยอยู่ไม่น้อย ไม่เพียงแต่จะสนใจในตัวเมิ่งเฟย แต่ยังสนใจในทักษะการแพทย์ของเขาด้วย
“ใช่สิครับ ท่านประธานหวัง ผมเกือบลืมบอกไปเลย นี่เป็นประวัติย่อของน้องสาวผม นี่ครับ”
ผ่านไปพักใหญ่ๆ เมิ่งเฟยเพิ่งจะนึกออก จึงรีบนำประวัติย่อที่อยู่ในมือ ยื่นให้ประธานหวังทันที ประธานหวังพยักหหน้ารับ กลับไม่ได้ดู และวางไว้ข้างๆ ยังไงซะเดี๋ยวเลขาก็ต้องเป็นคนดำเนินการ เขาก็ไม่มีความคิดที่จะดูอะไรพวกนี้อยู่แล้ว ตอนนี้เขาอยากจะพูดคุยกับเมิ่งเฟยเพียงเท่านั้น
“นายวางใจได้ เรื่องของน้องสาวนาย อีกไม่นานก็จะดำเนินการเรียบร้อย พรุ่งนี้ก็มาทำงานได้เลย! ใช่สิ เมิ่งเฟยอ่า ฉันก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี นายมีความสามารถที่ยอดเยี่ยมนี้ ทำไมถึงยังส่งพัสดุล่ะ? อีกอย
