2.2
1043 คำ
“ชัญญา กรองใจ แน่ใจใช่ไหมว่าคือผู้หญิงคนนี้”
“ครับคุณคริสต็อฟ ผมไปเอาข้อมูลมาจากเจ้าหน้าที่บนเรือ ผู้หญิงที่ถูกส่งมาดูแลคุณราฟาเอลคืนนั้นชื่อชัญญา เป็นคนไทย” คนเป็นลูกน้องรายงาน
“แล้วตอนนี้เธออยู่ที่ไหน”
“เธอทำงานเป็นพนักงานดูแลห้องพักอยู่ที่โรงแรมปารีส เซ้นต์ แวงแกร์ครับ”
ได้ยินชื่อโรงแรมคริสต็อฟถึงกับถอนหายใจ เพราะยูแน็ส แวงแกร์ เจ้าของโรงแรมคือศัตรูตัวฉกาจของของราฟาเอล
“มีรูปถ่ายของเธอไหม” คริสต็อฟถามลูกน้อง
“มีครับ เดี๋ยวผมส่งให้ครับ”
ลูกน้องของคริสต็อฟกดส่งข้อความภาพผ่านทางแอปพลิเคชั่นหนึ่งในมือถือ คริสต็อฟยกมือถือขึ้นมากดดูทันทีหลังจากได้รับข้อความ
“เดี๋ยวฉันเอารูปไปให้คุณราฟดูก่อนว่าเป็นคนเดียวกันหรือเปล่า นายไปพักได้ ต้องทำอะไรต่อฉันจะบอกอีกที”
“ครับคุณคริสต็อฟ”
“ไม่ใช่คนนี้”
ราฟาเอลส่ายหน้า ตอนนี้เขาอยู่ในห้องทำงานที่โรงแรมเลอร์มา ยูเนียนสาขาปารีส ซึ่งเป็นโรงแรมที่ใหญ่ที่สุดในบรรดายี่สิบโรงแรมที่กระจายอยู่ตามประเทศต่างๆ ทั่วโลกที่มีมากถึงยี่สิบสาขา
“แต่ข้อมูลที่ได้มาจากพนักงานบนเรือคือผู้หญิงที่ชื่อชัญญาไม่ผิดแน่ครับ”
“แต่ผู้หญิงที่อยู่กับฉันคืนนั้นไม่ใช่คนนี้ หรือนายคิดว่าเธอจะสวมหน้ากากปกปิดใบหน้า พอออกจากห้องฉันก็ถอดหน้ากากออกงั้นเหรอ”
คริสต็อฟรับรู้ได้ถึงความไม่พอใจในกระแสเสียงของราฟาเอล เป็นอีกครั้งที่คริสต็อฟรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง แต่ถึงกระนั้นคนเป็นมือขวาก็รักษาท่าทางเอาไว้ได้เป็นอย่างดี
“เดี๋ยวผมจะไปตามหาผู้หญิงคนนั้นให้ครับ แต่ว่าถ้าคุณราฟพอมีเวลาช่วยสเก็ตช์ภาพของผู้หญิงคนนั้นให้ผมหน่อยได้ไหมครับ”
“นายคิดว่าฉันทำงานอยู่กองทะเบียนประวัติอาชญากรรมหรือไงคริสต็อฟ”
“แต่ฝีมือของคุณราฟอยู่ในขั้นยอดเยี่ยมเลยนะครับ”
คริสต็อฟไม่ได้พูดเกินจริง ราฟาเอลมีฝีมือในการวาดภาพอยู่ในขั้นยอดเยี่ยม แต่ติดที่ว่าเจ้าตัวจะวาดหรือไม่วาดก็เท่านั้นเอง
“นายไม่ต้องมาแกล้งชมฉันหรอกคริสต็อฟ”
“ผมเปล่านะครับ ผมแค่พูดไปตามความจริง”
“เฮอะ”
ราฟาเอลแค่นเสียงขึ้นจมูกและเอนแผ่นหลังเข้ากับพนักเก้าอี้ทำงาน แต่คริสต็อฟรู้ว่าราฟาเอลแค่แค่นเสียงไปอย่างนั้น
“ตกลงคุณราฟจะไม่วาดใช่ไหมครับ ถ้าอย่างนั้นผมอาจจะต้องขอเวลาสักหน่อยนะครับ”
“เดี๋ยวฉันวาดให้ นายมีอะไรจะทำก็ไปทำไป ฉันไม่อยากเห็นหน้านาย”
ถึงแม้จะถูกโบกมือไล่ หากแต่บนใบหน้าของคริสต็อฟกลับมีรอยยิ้มจางๆ ประดับอยู่ เพราะรู้ดีว่าที่ถูกไล่นั่นเป็นเพราะเขารู้ทัน
“ครับ ถ้าคุณราฟอยากเห็นหน้าผมเมื่อไรก็เรียกนะครับ ผมจะออกไปรอข้างนอก”
ราฟาเอลขึงตาดุใส่นั่นทำให้มุมปากทั้งสองข้างของคริสต็อฟยกสูงมากขึ้น แต่ก็ไม่ถึงกับเห็นแนวฟัน ก่อนที่เจ้าตัวจะขยับเท้าออกไปจากห้อง ก็นึกขึ้นได้ว่ามีบางอย่างยังไม่ได้บอกราฟาเอล
“ผมลืมบอกไปเลยครับ”
“อะไร”
“คือเท่าที่รู้มาผู้หญิงที่ชื่อชัญญาทำงานเป็นพนักงานดูแลห้องพักอยู่ที่โรงแรมปารีส เซ้นต์ แวงแกร์ครับ ผมไม่แน่ใจว่าผู้หญิงที่นายต้องการตัวเป็นคนของคุณยูแน็สด้วยรึเปล่า”
“ฉันไม่สน ไม่ว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นคนของใคร แต่หลังจากที่ฉันได้ตัวเธอมา เธอต้องเป็นของฉัน”
ราฟาเอลบอกเสียงกร้าว จู่ๆ ในอกของเขาก็รู้สึกร้อนรุ่มขึ้นมาเพียงแค่นึกว่าผู้หญิงคนนั้นจะตกเป็นของใครอีกหรือเปล่าหลังจากที่เขาได้ครอบครองเธอเป็นคนแรก แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะทันทีที่เขาได้ตัวเธอมา เธอจะต้องเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว
“เข้าใจแล้วครับ”
“ฉันได้ข่าวมาว่าคืนนี้ที่ห้องแกรนด์บอลลูนของโรงแรมจะมีงานเดินแบบการกุศลด้วยแหละ ฉันอยากเข้าไปดูข้างในจังเลยหยา”
“เราเข้าไปไม่ได้หรอก เพราะต้องมีบัตรเชิญถึงจะเข้างานได้เท่านั้น”
“ฉันรู้น่าก็แค่บ่นไปงั้น”
ชัญญายู่หน้าก่อนจะกลิ้งตัวไปมาบนที่นอน ปั้นหยามองเพื่อนอย่างเอ็นดู หล่อนรู้ดีว่าเพื่อนชื่นชอบการเดินแบบมากแค่ไหนในขณะที่ตัวหล่อนเองก็ชื่นชอบแฟชั่นเสื้อผ้าที่มีหลากหลายในปารีส หญิงสาวยิ้มบางๆ และส่ายหน้าระหว่างที่จัดการมัดมวยผมแบบต่ำเพื่อความเรียบร้อยในชุดยูนิฟอร์มพนักงานดูแลห้องพักซึ่งเป็นชุดกระโปรงสีดำกับผ้ากันเปื้อนสีขาวอย่างที่เคยทำเป็นประจำยามที่ต้องเข้ากะ
“ฉันไปเข้ากะก่อนนะ”
“โอเค ฉันจะนอนขึ้นอืดอยู่ห้องนี่แหละ แกก็กลับมาเร็วๆ ล่ะ ฉันว่าจะชวนแกไปแอบดูพวกนางแบบที่หลังเวที”
“จะบ้าหรือไงชัญ หน้างานเรายังเข้าไม่ได้เลย แล้วหลังเวทีเราจะเข้าไปได้ยังไง”
“ฉันเตรียมแผนการทั้งหมดเอาไว้แล้ว”
จากที่นอนคว่ำอยู่บนเตียงชัญญาก็ลุกพรวดขึ้นมานั่งขัดสมาธิ หล่อนคว้าหมอนมากอดในขณะที่มองไปทางปั้นหยาด้วยท่าทางเจ้าเล่ห์
“แกจะทำยังไง”
ปั้นหยาที่คว้ากระเป๋าสะพายขึ้นพาดบ่าเตรียมพร้อมออกไปทำงานถึงกับต้องขยับเท้ากลับมาแล้วยืนที่ข้างเตียงของชัญญา
“ทุกๆ ที่ต้องมีห้องน้ำไง เพราะฉะนั้นเราสองคนจะเข้าไปหลังเวทีด้วยการเป็นพนักงานทำความสะอาดกัน”
“แกจะบ้าเหรอชัญ”
“ไม่บ้า ฉันพูดจริง และแกก็ต้องไปกับฉัน”
คราวนี้ชัญญากระโดดลงมาจากเตียงแล้วหยุดเท้าตรงหน้าปั้นหยา หล่อนกำมัดทั้งสองข้างแล้วชูขึ้นเป็นการบ่งบอกว่าเรื่องนี้หล่อนไม่ได้ล้อเล่น
และปั้นหยาก็ปฏิเสธเพื่อนไม่ได้
- ผู้เขียน
