บทที่ 8
“หยา แกไปลาออกจากงานแล้วจริงๆ เหรอ แล้วแกจะไปอยู่ที่ไหนแล้วจะไปทำอะไร”
ปั้นหยามีสีหน้าลำบากใจเมื่อถูกชัญญาเค้นถาม หล่อนไม่รู้ว่าจะเริ่มเล่าให้เพื่อนฟังจากตรงไหนดี และจะบอกออกไปได้อย่างไรกันว่าหล่อนจะต้องไปเป็นผู้หญิงของมาเฟียอย่างเลี่ยงไม่ได้
“คือฉัน…”
“ฉันไม่ใช่เพื่อนของแกแล้วใช่ไหมหยาแกถึงได้มีความลับกับฉันแบบนี้ หรือว่าแกกำลังจะไปเป็นนางแบบให้คุณอีแลน”
ชัญญากวาดสายตามองชุดเดรสตัวสวยที่ปั้นหยาสวมใส่ มองปราดเดียวหล่อนก็รู้ว่าชุดนี้ราคาไม่เบาเลย และปั้นหยาก็ไม่ได้มีเงินมากพอที่จะซื้อชุดราคานี้มาใส่อย่างแน่นอน และนั่นก็เป็นเหตุให้ความอิจฉาฉายชัดขึ้นในดวงตาของชัญญา
“เปล่านะ ฉันไม่ได้จะไปเป็นนางแบบให้คุณอีแลน แกก็รู้ว่าฉันไม่ได้ชอบอะไรแบบนั้น ฉันอยากเป็นดีไซน์เนอร์ต่างหาก” ปั้นหยารีบแก้ต่างในสิ่งที่ชัญญากำลังเข้าใจผิด
“ถ้าอย่างงั้นแกกำลังจะไปอยู่ที่ไหนหรือทำอะไรแกก็บอกฉันมาสิ”
