ตอนที่ 3 ภีมก็เลยกวนเรากลับ?
1074 คำ
ลูกแพร์ที่นอนคว่ำหน้าดูคลิปใน Tik Tok อยู่บนเตียงนอนของตัวเอง หันไปมองโทรศัพท์ที่สั่นเตือนอยู่ข้างๆ ดวงตากลมโตหรี่มองก่อนจะคว้ามันขึ้นมารับสาย
ชื่อที่โชว์อยู่บนหน้าจอทำให้รู้ว่าใครโทรมา
"ฮาโหลภีม"
คนที่โทรเข้ามาคือภีม
ภีมบอกว่าจะโทรมาหาเธอ ซึ่งเขาก็โทรมาจริงๆ และเป็นเวลาสี่ทุ่มอย่างที่เขาบอกเอาไว้ มันตรงเป๊ะราวกับว่าการโทรนี้ถูกตั้งเวลาเอาไว้
"ทำไรอยู่?"
"รับโทรศัพท์ภีมไง” ลูกแพร์ตอบเสียงใส อมยิ้มให้กับคำตอบของตัวเอง ปกติเธอก็มักจะตอบพี่สาวทั้งสองแบบนี้เวลาถูกถามว่าทำอะไร “เราพูดเล่น เราไม่ได้ทำอะไร นอนดูคลิปไปเรื่อยน่ะ ภีมล่ะทำไรอยู่"
"คุยโทรศัพท์"
"นิสัย" ลูกแพร์ว่าเสียงเง้า ขยับโทรศัพท์ออกห่างเพื่อมองค้อน เธอได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ ดังเข้ามาในสายก่อนที่เสียงแหบห้าวจะพูดขึ้น
"เมื่อกี้เธอก็ตอบเราแบบนี้"
"ภีมก็เลยกวนเรากลับ?" ลูกแพร์บรื้นปาก พูดแบบนี้มันน่ากดวางสายจริงๆ “ตกลงจะตอบเรามั้ยเนี่ยว่าทำไรอยู่”
"เล่นเกมส์กับพวกไอ้คีนไอ้พอร์ชเพิ่งเสร็จน่ะเลยออกมา...เดินเล่น"
"อยู่ด้วยกันเหรอ?" ลูกแพร์จำได้ว่าอาทิตย์นี้คีนจะไปนอนที่บ้านภีม ส่วนพอร์ชตอนแรกบอกว่าไม่ไป ซึ่งก็คงเปลี่ยนใจทีหลัง
ช่างเป็นเพื่อนสนิทที่ไปไหนก็ไปด้วยกันจริงๆ
ทว่าพวกเขาก็คงจะสนิทกันมากจริงๆนั้นแหละ เท่าที่สังเกตเธอได้ยินพวกเขาพูด กู มึง มัน กันแทบทุกคำ
"อือ พวกมันมานอนที่บ้านน่ะ"
"ภีมกับเพื่อนสนิทกันจังเลยเนอะ"
"ก็เล่นด้วยกันมาตั้งแต่ประถม"
ลูกแพร์ตาโต รู้สึกอิจฉาอีกฝ่ายขึ้นมาทันทีที่มีเพื่อนสนิทคบกันมาตั้งแต่เด็ก ถ้าบอกว่าคบกันมาตั้งแต่ประถม ก็สิบปีเลยนะที่พวกเขาคบกันเป็นเพื่อน ส่วนเพื่อนของเธอที่คบกันนานสุดก็คือเพื่อนสมัยมัธยมต้น ซึ่งทุกคนยังเรียนอยู่ที่โรงเรียนเดิมมีแค่เธอคนเดียวที่ย้ายมาเรียนที่นี่
ได้แต่หวังว่าความเป็นเพื่อนที่เคยมีมาจะยังคงอยู่ต่อไป
"ถึงว่าไม่ยอมคบเพื่อนคนอื่นเลย"
"รู้ได้ไงว่าเราไม่คบเพื่อนคนอื่น? เป็นสต๊อกเกอร์?” ภีมยกยิ้ม ก่อนจะหันกลับเข้าไปมองด้านในห้องนอนตัวเองที่เริ่มจะมีเสียงดังโวยวายออกมา ดวงตาคมหรี่มองเมื่อเห็นร่างสูงเพรียวของพี่เภตราพี่สาวคนเดียวของตัวเองที่ยังอยู่ในชุดสูททำงานยืนยิ้มดวงตาเป็นประกายอยู่ตรงประตูห้อง มองไปที่ร่างสูงของไอ้พอร์ชที่ทำตัวเป็นลูกลิงยืนเกาะไหล่อยู่ด้านหลังไอ้คีนไม่ยอมปล่อย
"ก็อยู่ที่โรงเรียนเราไม่ค่อยเห็นภีมคุยกับเพื่อนคนอื่นเลยนอกจากคีนกับพอร์ช" ลูกแพร์บอกตามที่เห็น ก่อนจะเห็นข้อความของหยกเด้งขึ้นบนหน้าจอไอแพดที่ถูกวางทิ้งไว้บนเตียงตั้งแต่ที่ภีมโทรเข้ามา
NOOYOK : ลูกแพร์นอนยัง?
NOOYOK : เราโทรหาได้มั้ย
Look-Pear : ยังไม่นอนอะ
Look-Pear : โทรได้
Look-Pear : หยกโทรไลน์นะ
NOOYOK : ได้ๆ เราโทรไปตอนนี้เลยนะ
"ภีมรอแปปนะ เราขอคุยกับหยกก่อน" ลูกแพร์บอกกับคนในสาย ก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ “หรือภีมจะวางสายไปก่อนมั้ย?”
เสียงใสที่ดังมาตามสายทำให้ภีมละสายตาจากความวุ่นวายในห้องหันกลับมาสนใจคนที่อยู่ในสาย ดวงตาคมมองออกไปยังท้องฟ้าด้านนอก “ไม่เป็นไร ไปคุยกับเพื่อนเถอะ”
หื้อ? ตอบแบบนี้หมายถึงไม่ต้องวางสายใช่ไหม?
“โอเค แต่ถ้าเราคุยกับหยกนานภีมก็กดวางสายไปได้เลยนะ” ลูกแพร์บอก ก่อนจะวางโทรศัพท์ลงบนเตียงแล้วหันไปกดรับสายหยกที่กำลังรอสายอยู่
"ว่าไงหยก?"
“ลูกแพร์ทำการบ้านคณิตเสร็จยัง เราติดข้อห้าน่ะ เมื่อกี้คุยกับลูกเกดกับมีนก็บอกว่าติดข้อนี้เหมือนกัน”
"ข้อนี้เราไม่มั่นใจเลยยังไม่ทำ" ลูกแพร์ตอบ ในจำนวนเพื่อนทั้งสี่คนเธอเป็นคนที่มีคะแนนสอบสูงที่สุด และไม่ใช่แค่สูงธรรมดาแต่คะแนนสอบวัดความรู้ก่อนเข้าเรียนของเธออยู่ลำดับที่สิบของสายชั้นเลยทีเดียว
นั่นก็แปลว่าในจำนวนนักเรียนทั้งหมดของสายชั้น มีคนที่เก่งกว่าเธออยู่เก้าคน
ลูกแพร์ไม่อยากอวดตัวว่าเก่ง ทว่าก็น้อยครั้งมากที่เธอแก้โจทย์คณิตศาสตร์ไม่ได้
"อ้าวเหรอ โอเคงั้นพรุ่งนี้เช้าพวกเราสี่คนมาระดมสมองกัน"
“ได้สิ วิชานี้ส่งก่อนเที่ยงยังไงก็ทัน” ถ้าเป็นลูกเกด มีน หรือแม้แต่ตัวเธอเองก็คงบอกว่า 'สุมหัว' แต่เพราะเป็นหยกผู้ไม่เคยพูดคำหยาบคำพูดถึงได้ดูสละสลวย
“ทันๆ งั้นเราไม่กวนลูกแพร์แล้ว เจอกันพรุ่งนี้จ้ะ”
“อือ เจอกันพรุ่งนี้ ราตรีสวัสดิ์จ้ะ”
ลูกแพร์มองหน้าจอไอแพดที่กลับมาเป็นรูปตัวเอง ก่อนจะหันไปมองโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างกัน ทว่ายังไม่ทันที่เธอจะหยิบมันขึ้นมาเสียงแหบห้าวของคนปลายสายก็ดังขึ้น
"ติดข้อไหน"
“หือ?”
"เมื่อกี้คุยกับเพื่อนเรื่องการบ้านไม่ใช่เหรอ?"
"อ่อ ข้อห้าน่ะ ภีมทำเสร็จยัง?"
"ยัง ปกติทำก่อนส่ง โจทย์ว่าไง?"
"โจทย์เหรอ? เดี๋ยวนะ” ลูกแพร์หันไปหยิบหนังสือเรียนขึ้นมาเปิด อ่านโจทย์ที่เป็นปัญหาให้คนปลายสายฟัง “จงแก้สมการ..."
“จะทำไปเลยมั้ย?”
คำถามของภีมทำให้ลูกแพร์รีบหยิบปากกาขึ้นมาอยู่ในท่าเตรียมพร้อม
แต่เดี๋ยวนะ
ภีม?
ภูรินทร์? นักเรียนที่สอบได้อันดับสองของระดับชั้น
ส่วนคนที่ได้ที่หนึ่งก็คือพอร์ช คีนอยู่อันดับที่ห้า...
นี่มันกลุ่มเด็กเทพชัดๆ ถึงว่าไม่ยอมคบเพื่อนคนอื่นเลย
- ผู้เขียน
