ตอนที่ 5 ทำไมวันนี้ไม่คุยโทรศัพท์
1104 คำ
พี่ลูกหว้ามารับเธอที่หน้าโรงเรียนตอนห้าโมงเย็น ลูกแพร์ที่ยืนรออยู่แล้วเดินตรงเข้าไปหาทันทีที่รถยนต์ฮอนด้าซีวิคเคลื่อนเข้ามาจอดตรงหน้า พี่สาวของเธอยังอยู่ในชุดนักศึกษาเรียบร้อยมีครบทั้งตุ้งติ้ง เข็มกลัดคณะ และเข็มขัด นั่นก็อาจจะเป็นไปได้ว่าพี่ลูกหว้าไม่ได้กลับไปที่คอนโด หลังเรียนเสร็จก็น่าจะตรงดิ่งมารับเธอที่โรงเรียนเลย
“หิวมะ?”
“ไม่อะ แพร์เพิ่งกินชานมไข่มุกไปเอง” ลูกแพร์ส่ายหน้าปฏิเสธ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาตอบข้อความของมารดาที่ส่งมาถามว่าเจอกับพี่ลูกหว้าหรือยัง
‘เจอกันแล้วค่า ตอนนี้แพร์อยู่บนรถพี่หว้าแล้วค่า’
เมื่อตอบเสร็จก็กดออก สวิตหน้าจอเข้าไปที่หน้าไอจีที่วันนี้ยังไม่ได้เข้าใช้งานทั้งวัน โพสที่อยู่บนหน้าฟีดทำให้ลูกแพร์หันไปถามคนที่มารับ
“เมื่อคืนพี่หว้าไปเที่ยวไหนอะ?”
“ฮ่าๆ เห็นด้วยเหรอ” คนเป็นพี่หัวเราะเสียงใส เมื่อคืนเธอไปเที่ยวผับกับเพื่อน ทว่าที่ถามเพราะเมื่อคืนเธอไม่ได้โพสอะไร ที่ลูกแพร์รู้ก็คงจะเห็นมาจากไอจีสตอรี่ของเพื่อนคนใดคนหนึ่งในกลุ่มเธอ
ไม่ใช่แค่ลูกแพร์ที่รู้จักเพื่อนในกลุ่มของเธอ ทั้งพ่อ แม่ รวมทั้งพี่ลูกหม่อนต่างก็รู้จักและเคยเจอเพื่อนๆ ของเธอทั้งนั้น
“เห็นสิ ทั้งโพสทั้งสตอรี่” ลูกแพร์พูดพร้อมกับโชว์โพสล่าสุดของพี่ชิชาที่โพสเมื่อคืนให้ดู นอกจากพี่ชิชาก็ยังมีพี่เต้ย พี่โมเม พี่ทิมมี่ ที่พร้อมใจกันโพสภาพรวมที่ถ่ายเล่นกันอยู่หน้าผับ ทุกคนล้วนแต่งตัวจัดเต็มแบบไม่มีใครยอมใคร
อีกอย่างที่ลูกแพร์ชอบเวลาที่พี่ลูกหว้ากับกลุ่มเพื่อนๆ ออกไปเที่ยวด้วยกันก็คือการแต่งตัวที่จะคุมโทนทั้งกลุ่ม อย่างเมื่อคืนก็ธีมชุดดำ ไม่อยากจะบอกว่าพี่สาวของเธอในชุดเดรสสายเดี่ยวสีดำความยาวระดับต้นขาสวยและเซ็กซี่มาก
ความเป็นสตาร์ของสาขามันตามไปทุกที่จริงๆ เพราะแบบนี้ไงพอมาทำแบรนด์เสื้อของตัวเองถึงได้ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า
“โห รู้งี้โพสเองดีกว่า” ถึงจะไม่เห็นรูปที่เพื่อนโพส ลูกหว้าก็รู้ว่าพวกนั้นจะต้องเลือกรูปที่เธอดูไม่ได้แน่ๆ
ไอจีใครคนนั้นรอด...คือนิยามของกลุ่มเธอ
“รูปนี้พี่หว้าก็สวย” ลูกแพร์ยิ้ม กดไลค์ให้กับรูปตรงหน้า ก่อนจะหันไปถามถึงของที่ขอเอาไว้ “พี่หว้าเอาเสื้อมาให้แพร์ปะ”
“เอามา...อยู่เบาะหลังน่ะ ได้ของแล้วอย่าลืมสัญญา”
“ไม่ลืมค่า จะพรีเซนต์เอาให้ผลิตไม่ทันเลย”
ลูกแพร์ยิ้มแป้น เอื้อมมือไปหยิบเอาถุงสีขาวใบโตที่วางอยู่เบาะหลังขึ้นมาดู ข้างในถุงคือเสื้อยืดแฟชั่นคอลเลคชั่นใหม่จำนวนสามตัวสำหรับเพื่อนทั้งสามคนของเธอ
เมื่อกลับถึงบ้าน กินข้าว อาบน้ำ จัดการธุระส่วนตัวต่างๆ เรียบร้อย ก็ถึงเวลาที่ลูกแพร์ต้องทำงานใช้หนี้ตอบแทบค่าเสื้อสามตัวที่พี่สาวเอามาให้...
สามทุ่มตรงที่ลูกแพร์ยืนอยู่หน้ากล้องไอโฟนเพื่อเตรียมไลฟ์สดให้กับเพจ ‘T-Style by LW’
ต้องบอกว่าการไลฟ์เป็นการนำเสนอขายสินค้าอีกช่องทางหนึ่งที่กำลังเป็นกระแสมากในตอนนี้ ร้านค้าออนไลน์เกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ใช้วิธีนี้ในการขายและโปรโมทสินค้า
ที่ผ่านมาลูกแพร์ยังไม่เคยไลฟ์คนเดียว อาศัยการเข้ามาร่วมแจมแค่ไม่กี่นาที ทว่าครั้งนี้ที่ต้องโชว์เดี่ยวเพราะเจ้าของเพจติดคุยโปรเจคกับเพื่อน
สองชั่วโมงเต็มที่ลูกแพร์ยืนพูดคนเดียวอยู่หน้ากล้อง อาศัยการอ่านคอมเมนต์ตอบคำถามลูกเพจสลับกับการพรีเซนต์เสื้อที่ตัวเองใส่ไปเรื่อยๆ ก่อนจะเดินโซชัดโซเซไปทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนุ่มอย่างหมดแรงหลังจากที่การไลฟ์จบลง
เหนื่อยและคอแห้งมากกกกก
น้ำดื่มหนึ่งขวดใหญ่ที่ถือขึ้นมาด้วยถูกดื่มจนหมดเกลี้ยงไม่มีเหลือ
“เก่งนิ”
“เสร็จแล้วเหรอ?” คนหมดสภาพหันไปถามคนชม
“เสร็จตั้งนานแล้ว” คนเป็นพี่สาวตอบ “รู้ไหมเมื่อกี้ขายไปได้กี่ตัว?”
“อืมมม 200 มั้ย?” นี่เธอหวังมากเกินไปหรือเปล่า แต่คนดูก็เกือบแปดพันคนเลยนะ ขอแค่สองเปอร์เซ็นต์คงไม่มากไปหรอกมั้ง
“หวังน้อยจัง”
“ได้เยอะกว่านั้นเหรอ? งั้น 500?”
“1,290 ตัว”
“โอ้โห! ได้เยอะขนาดนั้นเลยเหรอ” ลูกแพร์ตาโต ดีดตัวลุกขึ้นนั่งแทบจะทันที “เสื้อพี่หว้าตัวเท่าไหร่นะ อืมมม...299 ใช่ปะ? 1,290 คูณ 299 ก็เท่ากับ 385,710 บาท เยอะมากแค่เสื้อสามตัวไม่พอแล้วม้างงงง”
“อยากได้อะไร?”
“อืมมมม ยังคิดไม่ออกเลยอะ เอาไว้แพร์คิดออกจะบอก”
“ทำไมวันนี้ไม่คุยโทรศัพท์?” คนเป็นพี่เอ่ยถาม ปกติสี่ทุ่มน้องสาวจะต้องขอตัวไปคุยโทรศัพท์ตลอด
ลูกแพร์อมยิ้ม ขยับตัวลงนอน ก่อนจะหันหน้ามาตอบ “ไปสิงคโปร์ ตอนนี้ก็น่าจะอยู่บนเครื่อง”
“อ่อ นึกว่าเลิกคุยกันแล้ว”
“เลิกคุยอะไร เพื่อนกันมั้ย?”
“เพื่อนจริงอะ?”
“พี่หว้า อย่าทำน้องใจแตก” ลูกแพร์หน้าแดง ไม่ปฎิเสธว่าความรู้สึกที่มีให้ภีมมันไม่เหมือนเดิมอย่างกับวันแรกที่คุยกัน
“ไม่ใช่แตกไปแล้วเหรอ น่าจะให้เขาไปแล้วม้างงงง” คนเป็นพี่เอ่ยแซว
“ทำไมรู้อะ แพร์ว่าแพร์ก็เก็บอาการดีแล้วนะ”
“ฉันเป็นพี่เธอมั้ย” ลูกหว้ามองน้องสาวที่ทำตาโตอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะขยับตัวขึ้นไปนอนข้าง
“คริๆ” ลูกแพร์หัวเราะเสียงใส ขยับเข้าไปกอดเอวบางของพี่สาวอย่างออดอ้อน “วันนี้แพร์นอนกับพี่หว้านะ สัญญาว่าจะไม่นอนดิ้น”
“ถึงนอนดิ้นก็ให้นอน”
“น่ารักจังเลย พี่สาวใครหว่า”
- ผู้เขียน
