วันอาทิตย์ที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง แม้จะนัดกันเอาไว้สองทุ่มแต่ทว่าทุกคนก็พร้อมใจกันมาก่อนเวลา ไม่ถึงหนึ่งทุ่มห้าสิบนาทีด้วยซ้ำที่ทุกคนมากันครบขาดก็แต่คีนที่ยังอยู่ที่ฟิตเนสและกำลังจะตามมา ด้วยความที่มาบ่อยจนซี้กับเจ้าของร้าน มาแต่ละครั้งก็ดื่มกิน (แดก) แบบไม่กลัวจน เครื่องดื่มกับอาหารที่รีเควสเอาไว้จึงถูกนำมาเสิร์ฟทันทีที่ก้นนั่งลงเก้าอี้ ไม่ถึงสิบนาทีบนโต๊ะจึงเต็มไปด้วยถังน้ำแข็ง เหล้า โซดา เป๊ปซี่ ปีกไก่ทอดเกลือ คอหมูย่าง ข้าวผัด ยำถั่วพลู ข้าวเกรียบ ทาโร่ทอด และเฟรนช์ฟรายด์ บอกเลยว่ามันเยอะจนแทบไม่มีพื้นที่วาง
แต่ทว่า...
“พอร์ชนายไม่ได้สั่งยำวุ้นเส้นรวมมิตรเหรอ?” ลูกแพร์ทวงถามเมนูที่ตัวเองรีเควสหลังจากมองทั่วทั้งโต๊ะแล้วไม่เจอ
“ไม่มีเหรอ นี่ก็ก็อปปี้เพสทเอานะ ไม่ได้พิมพ์ใหม่เลย” คนถูกถามชะงักมือที่กำลังชงเหล้า พยักหน้าไปทางสองที่กำลังคุยติดพันอยู่กับมอสและภีม “ตกหล่นปะ? ให้ไอ้สองสั่งเพ
