กลื่นไหม้ถ่านไฟเก่า (nc)
1648 คำ
แอร์เย็น ๆ กระทบเข้าตัวจนแขนเย็น แต่ภายในยังคงร้อนรุ่มราวกับถูกไฟสุมอยู่ในกาย
บ่อยครั้งที่ฉันได้ยินถึงความอันตรายของไอ้ยานรกนี่ แต่ไม่เคยคิดจริง ๆ ว่าวันหนึ่งจะพลาดไปลิ้มลอง ฤทธิ์ของมันไม่ได้ต่างไปจากที่ฟังมาสักนิด เพียงแค่คาดไม่ถึงว่าความอยากกระสันในตัวจะส่งผลให้ฉันบิดเร่าด้วยความทุรนทุรายได้ขนาดนี้ ยิ่งคนข้างกันเป็นคนที่ฉันเคยปรารถนามาตลอด มันก็ยิ่งเพิ่มความอยากกระหายเข้าไปอีกเท่าตัว
“มีสติหน่อย ฉันไม่ได้มีความอดทนมากขนาดนั้นนะออม”
คนร่างใหญ่เพ่งมองฉันด้วยสายตานุ่มลึกจนยากจะคาดเดาความหมาย ในขณะที่พยายามปัดมือฉันที่ลูบไล้ไปตามต้นขาของเขาด้วยความซุกซน
“ช่วยหน่อย ไม่ไหวแล้ว”
ฉันดึงมือกลับก่อนจะถลกเสื้อตัวบางออกจากตัว แม้ว่าพี่เรสจะรีบพุ่งเข้ามาห้าม แต่มันกลับไม่ทัน เขาจึงรีบหยิบเสื้อตัวเล็กที่มือฉันขึ้นมาทาบปิดอกที่กำลังโชว์เนินนมขาวผ่องล้นออกมาจากเสื้อในสีดำลายลูกไม้
“ออมสิน! อย่าให้ฉันต้องเตือนซ้ำซาก ฉันไม่...”
ก้อนคำพูดทั้งหมดถูกผลักลงคอเมื่อริมฝีปากถูกประกบปิด ฉันไม่รีรอที่จะคว้าคอเขาเข้ามาแนบชิด ก่อนสอดเรียวลิ้นเข้าไปตวัดเลียในโพรงปากอีกฝ่ายด้วยความหิวโหย
“อื้ออ”
เสียงครางหวานดังแว่วออกมาด้วยความพอใจ ก่อนมือเล็กที่ว่างจากการคล้องคอของเขาจะเลื่อนลงไปลูบเป้ากางเกงที่นูนขึ้นมาจนแทบปริ
“พี่ก็แข็งแล้วนี่ อยากเหมือนกันใช่ไหมล่ะ?”
ฉันเอ่ยแซวในจังหวะที่คลายจูบออก ก่อนจะโดนเขาผลักอกให้ขยับออกห่าง
“มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ เราไม่ควรกลับมาเอากันอีกครั้งในสถานการณ์แบบนี้ ฉันไม่อยากฉวยโอกาส”
“แต่ออมไม่ไหวแล้ว”
ฉันเบ้ปากเหมือนจะร้องไห้ ก่อนจะขยับเข้าไปไซ้ตามซอกคออีกฝ่าย แต่ยังไม่วายโดนเขาผลักออกอีกครั้ง
“ถ้าพี่ไม่ช่วย ออมจะให้คนอื่นช่วย”
ฉันไม่ว่าเปล่า เตรียมจะผลักประตูออกไป ทว่าเขากลับมือไวกว่ารีบกด
ล็อกประตูจนฉันหมดหนทางหลบหนี
“เปิดสิ! ฮึก... สงสารออมเถอะ มันทรมานจะตายอยู่แล้ว”
ฉันทำทีเหมือนจะร้องไห้ออกมาจริง ๆ คนข้างกันก็คงจะจนปัญญา เขายกมือขึ้นมาลูบหน้าลูบตาลวก ๆ คล้ายกำลังตบตีกับความคิดของตัวเองอยู่
“เอางี้ ฉันจะช่วย แต่ฉันจะไม่เอาโอเคไหม”
ฉันรีบพยักหน้าระรัวด้วยความโล่งใจ ที่ความอยากกระหายนี้จะถูกปลดปล่อย พี่เรสเองก็ไม่นิ่งนอนใจ เมื่อเราตกลงกันได้แล้วเขาก็รีบขยับเข้ามาคร่อมทับฉันเอาไว้หลวม ๆ
“จำเอาไว้นะออม ว่าฉันทำแบบนี้เพราะแค่ช่วยเธอ ฉันไม่ได้ทำเพราะความเต็มใจ”
“อื้ออ ยัดเข้ามาสักที จะไม่ไหวอยู่แล้ว”
ฉันรั้งคอคนตรงหน้าเข้ามาบดจูบอีกครั้ง และครั้งนี้เขาตอบสนองกลับอย่างชำนาญจนฉันพอใจ มือหนาเลื่อนขึ้นมาขยำกำเนินอกอวบอิ่มอย่างเต็มไม้เต็มมือ ก่อนจะดึงเสื้อในลงจนยอดอกสีหวานโชว์เด่น
“อ๊ะ!”
ปลายลิ้นแฉะ ๆ ตวัดลากผ่านหัวนมอย่างรู้จุดเสียว ก่อนจะตวัดถี่ ๆ ทำเอาฉันบิดเร่าอย่างอยู่ไม่สุข
“สะ เสียว”
ฉันแอ่นอกรับความเสียวซ่านที่อีกฝ่ายมอบให้ พลางสอดมือเข้าไปดึงกางเกงในสีดำลายลูกไม้เข้าเซตกับเสื้อในออกให้พ้นตัว เหลือไว้เพียงกระโปรงสีขาวตัวบางที่สั้นเพียงแค่คืบเดียว
“อ้าขาออกหน่อย”
เสียงหอบกระเส่าเอ่ยบอก ก่อนจะแทรกตัวเข้ามาพร้อมกับวนปลายนิ้วใส่กลีบกุหลาบฉ่ำน้ำ
“น้ำเยอะฉิบหาย”
เขาสบถเสียงเบา แล้ววนปลายนิ้วใส่เม็ดเสียวอย่างรู้จุดอ่อน
“ฮึก! พะ พี่เรส แทงเข้ามาเลย ออมไม่ไหวแล้ว”
ยิ่งรู้ว่าฉันทรมาน เขาก็ยิ่งกลั่นแกล้งโดยการเพิ่มความเร็วของปลายนิ้วยิ่งขึ้น
“อ๊ะ อ๊ะ อ้าา พี่เรส แฮก ๆ ยัดนิ้วเข้ามาสิ”
ฉันเอ่ยอย่างเง้างอนด้วยเสียงสั่น ขณะที่เด้งรับปลายนิ้วที่บดขยี้เม็ดเสียวจนตาลอยเคว้ง
“ฉันไม่อยากพูดคำนี้เลย แต่ฉันแม่ง... คิดถึงเสียงนี้ฉิบหายเลยว่ะ”
พูดจบปลายนิ้วเรียวก็กระแทกเข้ามาในรูฉ่ำน้ำ ก่อนออกแรงตอกกระแทกสนองความอยากจนสาแก่ใจ
“อ๊ะ อื้ออ ลึกอีกพี่เรส”
ฉันอ้าขาบิดเร่าพร้อมกับหลับตาพริ้ม ปล่อยให้คนร่างใหญ่ที่ทับตัวได้ดูดเลียยอดอกจนมันบวมเป่ง ในขณะที่สองก้านนิ้วกำลังสวนเข้าออกในรูรักอย่างเอาเป็นเอาตาย
“พะ พี่เรส ฮึก! ออมจะเสร็จ”
ปกติฉันไม่ได้เสร็จเร็วขนาดนี้ แต่คงเป็นเพราะความอยากกระหายในปริมาณมาก จึงทำให้ร่างกายตอบสนองต่อสิ่งเร้าอย่างรวดเร็ว
“เสร็จไวจัง ยังไม่ลงลิ้นเลยนะ”
เสียงกระเส่าเอ่ยบอกที่ข้างหู ก่อนจะดูดเม้มติ่งหูอย่างหยอกล้อทำเอาขนลุกไปทั้งตัว
“มะ ไม่ไหวแล้ว ฮึก!”
ฉันส่ายหน้าพัลวันพร้อมกับกุมไหล่เขาเอาไว้แน่น เขาเองก็รู้งาน รีบสับก้านนิ้วรัวกระแทกอย่างบ้าคลั่ง ทำเอาฉันครางเสียงหลงในจังหวะที่ด้านในโพรงคับแคบกระตุกตอดรัดก้านนิ้วถี่ ๆ
“อื้อออ”
ในจังหวะที่สมองตื้อฉันรีบรวบคอพี่เรสเข้ามากอดเอาไว้แน่น รอจนอีกฝ่ายหยุดกระแทกเข้ามา แต่ยังเสียบนิ้วคาเอาไว้ในรูเล็กฉ่ำน้ำหวาน
“ดีขึ้นไหม”
ฉันไม่ปริปาก เพียงแค่ส่ายหน้าเบา ๆ ตอบอีกฝ่าย
“ความอยากไม่ลดลงเลยเหรอ?”
สีหน้าของเขาแปรเปลี่ยนเป็นความกังวลอีกครั้ง ก่อนจะถอนหายใจเสียงดังพลางก้มลงไปที่หว่างขา
“พี่เรส... จะทำอะไร?”
“ลงลิ้นให้ไง เผื่อมันสุดกว่า”
ว่าแล้วก็จับขาฉันแยกออก เผยให้เห็นกลีบกุหลาบที่เลอะน้ำฉ่ำเยิ้มไปหมด
“เอาทิชชูก่อนไหม”
“ไม่ต้อง”
สิ้นคำปฏิเสธ ปลายลิ้นแฉะ ๆ ก็ลากผ่านร่องน้ำตกอย่างกระหาย ดูดกลืนน้ำที่เฉอะแฉะก่อนหน้านี้ แล้วยังดูดเม็ดเสียวทำเอาฉันแอ่นอกบิดเร่าตัวสั่นระริก
“ฮึก! พะ พี่เรส”
เขายังคงชำนาญกับเรื่องอย่างว่า ทันทีที่ดูดเม็ดเสียวจนฉันตาเหลือกลานก็รีบสอดก้านนิ้วเข้ามาในรูรัก ทั้งปลายลิ้นและก้านนิ้วต่างประเคนความเสียวซ่านให้กับฉันอย่างไม่ปรานี และยิ่งฉันครางเสียงดังเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งเพิ่มแรงดูดจนฉันตัวอ่อนระทวย
“สะ เสียวจะตายอยู่แล้ว อื้ออ”
ฉันเผลอยกขาขึ้นมาพาดบ่าอีกฝ่ายอย่างลืมตัว มือก็กดหัวเขาใส่ช่องทางสงวนอย่างไร้ความเหนียมอาย ความต้องการตอนนี้ขอเพียงแค่ได้สนองความอยาก ขอแค่เป็นพี่เรส จะท่าไหน จะแทงเข้ามาลึกเท่าไหร่ฉันก็ไม่เป็นกังวล เพราะอย่างน้อยเราก็เคยผ่านสนามรบด้วยกันมานับครั้งไม่ถ้วน จะขึ้นสังเวียนด้วยกันอีกสักครั้งคงไม่เสียหายไปมากกว่านี้ แต่ขอเพียงครั้งนี้ครั้งเดียว จบเรื่องนี้ไปจะมองหน้ากันไม่ติดหรือจะคิดหนียังไงค่อยเอาไว้คิดทีหลัง
“จะเสร็จอีกแล้วเหรอ ทำไมตอดนิ้วแรงจัง”
เขาถอนริมฝีปากออกพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมามอง
“อื้อ”
ฉันพยักหน้ารับพร้อมกับยกมือขึ้นมาบีบเคล้นเนินอก สายตาเพ่งมองปลายลิ้นที่เริ่มละเลงเลียเม็ดเสียวสีชมพูจนตาลอยเคว้ง
ยิ่งเขาบดขยี้มันแรงเท่าไหร่ ขาที่พาดอยู่บนบ่าของเขาก็ยิ่งสั่นแรงเท่านั้น
“แรง ๆ พี่เรส อ้าา ออม ฮึก ออมจะเสร็จอีกแล้ว”
เพียงได้ยินคำสั่ง ก้านนิ้วเรียวก็สอดเพิ่มเข้ามาเป็นสามนิ้ว พร้อมกับตอกกระแทกจนสุดก้าน เป็นเหตุให้ฉันเผลอจิกเล็บฝังลงบนหัวไหล่เขาเพื่อระบายความเสียวที่ถาโถม
“อ๊ะ อ๊ะ อ้าา อื้ออ”
เสียงครางไม่ได้ศัพท์ดังขึ้นมาอีกระลอก รอจนกระทั่งฉันสั่งให้หยุดเขาถึงได้ถอนก้านนิ้วฉ่ำน้ำออก แต่ยังยกมันขึ้นมาดูดต่อหน้าทำเอาฉันแก้มร้อนผ่าวด้วยความเขินอาย
“รสชาติที่คุ้นเคย”
ฉันไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร เลยก้มลงไปหยิบกางเกงในขึ้นมาสวม ก่อนจะควานหาเสื้อตัวจิ๋ว
“อะ”
คนร่างหนายื่นเสื้อให้ ฉันจึงรีบรับมาสวมใส่อย่างรวดเร็ว
“หายอยากแล้วใช่ไหม?”
“อืม...”
ฉันตอบโดยไม่มองหน้า อีกฝ่ายจึงจับบีบแก้มให้หันกลับไปมองหน้าเขา
“หายจริง ๆ ใช่ไหม?”
อันที่จริงก็ยังไม่หาย แต่มันก็ดีขึ้นมาบ้าง ระหว่างนี้ก็แค่อดทนให้เขาพาไปส่งที่หอ ส่วนเรื่องนั้นฉันจะจัดการด้วยตัวเอง
“ถามทำไมไม่ตอบ?”
“หะ หายแล้ว”
“แต่สายตาที่เธอมองฉันมันไม่ใช่แบบนั้น”
เขานิ่งงันไปพักหนึ่งราวกับครุ่นคิดอะไรบางอย่าง จากนั้นก็เริ่มขับรถออกมาจากซอยเปลี่ยวและเลี้ยวเข้าสู่ถนนใหญ่ ในตอนแรกฉันก็คิดว่าเขาจะพาฉันไปส่งหอ แต่เขากลับขับแยกออกมาอีกเส้นทาง
“จะพาไปไหน!”
“เ****นมากไม่ใช่เหรอ ก็จะพาไปแก้ให้มันหายเ****นไง”
“...”
- ผู้เขียน
