ท่านแม่ทัพ ท่านจะเป็นพ่อเลี้ยงข้าหรือสามีข้ากันแน่

หรือจะคิดผิดไป

ต่างจากตู้หยวนที่ไม่อาจปลีกตัวเข้าไปในมิติได้ ด้วยเขาก็ขี่ม้าอยู่ด้านนอกเช่นกัน จึงต้องแวะข้างทาง เพื่อทำธุระ โดยมีเพียงบ่าวข้างกายเท่านั้นที่หยุดรอเขา

ด้วยขบวนเดินทางที่ใหญ่ มิอาจหยุดรอคนผู้เดียวเพื่อให้ทำธุระส่วนตัวได้

“ท่านพี่ ท่านไม่ต้องขี่ม้าแล้ว ขึ้นมานั่งในรถม้าเถิด” หรูอวี้ร้องบอกเขา เมื่อเห็นตู้หยวนทำท่าจะหยุดแวะข้างทางอีกครั้ง

“ดีเหมือนกัน” เขารีบสั่งให้คนบังคับรถม้าหยุดรถเพื่อจะขึ้นมานั่ง

“ท่านเข้าไปอยู่กับท่านแม่ด้านในก่อน หากรถม้าหยุดข้าจะพาพวกท่านออกมา” ตู้หยวนรีบพยักหน้ารับ ก่อนจะหายเข้าไปในมิติ

ภายในรถม้าจึงมีเพียงหรูอวี้ที่นอนเล่นอยู่บนตั่งอย่างสบายใจ นางเรียกของกินออกมากินระหว่างทางไม่น้อย

“ทำไมต้องกินของไม่อร่อยด้วย ในเมื่อมีของอร่อยให้กิน” นางพึมพำขึ้นมาเบาๆ กับตัวเอง ก่อนจะกัดขนมปังที่อยู่ในมือกิน

เหมือนจ้าวลู่ฉือต้องการจะกลั่นแกล้งหรูอวี้เสียอย่างงั้น กว่าที่เขาจะสั่งให้ขบวนเดินทางหยุดพักกินมื้อกลางวัน ก็เลยเวลาไปเกือบหนึ่งชั่วยามแล้ว

หรูอวี้เห็นว่ารถม้าหยุดพักจึงได้พาตู้หยวนและตู้เหลียนออกมาจากมิติ

“พวกท่านกินมื้อกลางวันแล้วหรือยังเจ้าคะ”

“เรียบร้อยแล้ว แต่แม่คงต้องออกไปด้านนอกมิเช่นนั้น ท่านแม่ทัพอาจจะสงสัยได้ เจ้าจะเข้าไปในมิติเลยหรือไม่” ตู้เหลียนเป็นห่วงบุตรสาวไม่น้อย ด้วยนางไม่ได้ไปเข้าห้องน้ำเลย

“เจ้าค่ะ ท่านแม่กับท่านพี่ออกไปให้เขาเห็นหน้าเถิด หากเขาถามถึงลูก ท่านแม่ช่วยออกหน้าให้ด้วย”

“เข้าใจแล้ว” ตู้เหลียนพยักหน้ารับ ก่อนจะให้ตู้หยวนประคองลงจากรถม้า

หรูอวี้นางก็อยากจะเข้าห้องน้ำเช่นกัน จึงได้หายเข้าไปในมิติทันที

เป็นอย่างที่หรูอวี้ว่าไว้ เมื่อจ้าวลู่ฉือเห็นเพียงตู้เหลียนและตู้หยวนเท่านั้นที่ลงมาจากรถม้าเพื่อทานมื้อกลางวัน

“บุตรสาวเจ้าเล่า” เขามองไปด้านหลังเพื่อมองหาหรูอวี้

“อวี้เออร์ นางเมารถม้าเจ้าค่ะ ข้าเลยให้นางนอนพัก เมื่อครู่นางกินของว่างที่สาวใช้จัดเตรียมไว้ให้แล้ว ท่านอย่าได้กังวล”

“อืม เช่นนั้นก็รีบกินเถิด หากนางไม่ไหว เมืองหน้าจะแวะโรงหมอให้นาง”

“ไม่ต้องเจ้าค่ะ ข้าเตรียมยาไว้ให้นางเรียบร้อยแล้ว” ตู้เหลียนรีบร้องบอก ด้วยกลัวว่าจ้าวลู่ฉือจะหาหมอมาตรวจหรูอวี้

“เข้าใจแล้ว” เขาก้มหน้าลงกินอาหารอย่างเร่งรีบ เพื่อจะได้ไปถึงเมืองต่อไปโดยที่ยังไม่มืดค่ำ

ด้วยมีรถม้าของตู้เหลียนมาด้วย การเดินทางของพวกเขาจึงไม่อาจเร่งรีบได้อย่างที่ควร

จ้าวลู่ฉือไม่คิดว่าสตรีแข็งกร้าวเช่นหรูอวี้ นางจะเมารถม้าจนลงเดินไม่ได้ ด้วยไอสังหารที่แผ่ออกมาจากร่างกายนาง เขาที่มีวรยุทธ์ยังรับรู้ได้ว่าฝีมือของนางต้องไม่ธรรมดา จึงไม่เชื่อว่านางจะเมารถม้า คงไม่อยากจะกินอาหารที่พวกทหารทำเสียมากกว่า

หรูอวี้นางลงมือทำอาหารเองภายในมิติของนาง ทั้งยังทำในส่วนมื้อเย็นเผื่อมารดาและพี่ชายของนางไว้ด้วย

“ข้าจะไปดูนางเสียหน่อย หากเป็นมากจะได้รีบเดินทาง” จ้าวลู่ฉืออยากจะไปดูหน้าคนดื้อรั้น อยากจะรู้ว่ายามนี้นางจะหิวมากเพียงใดแล้ว

“อย่าเจ้าค่ะ!!!/ไม่ต้องขอรับ!!!” สองแม่ลูกร้องออกมาเสียงดัง จนสาวใช้และทหารที่อยู่ไม่ไกลสะดุ้งไปตามๆ กัน

“มีอันใดหรือไม่” จ้าวลู่ฉือไม่เข้าใจว่าเหตุใดทั้งสองถึงได้ดูมีท่าทีประหลาด ราวกับว่ามีบางเรื่องที่เขาไม่สมควรรู้

“มะ ไม่เจ้าค่ะ ข้าจะไปดูนางเอง” ตู้เหลียนรีบคว้ามือสาวใช้ให้รีบประคองนางไปที่รถม้า ตู้หยวนก็เร่งฝีเท้าไปทางรถม้าทันที

พอสองแม่ลูกมาถึง ก็เห็นหรูอวี้นางนั่งอยู่ภายในรถม้าแล้ว ในมือของนางยังมีตำราที่ขอยืมตู้หยวนมาด้วย

“มีอันใดเจ้าคะ” นางเอ่ยถามเมื่อเห็นสีหน้าของมารดาและพี่ชายที่เห็นนางแล้วพากันถอนหายใจออกมา

“ไม่มี” ตู้เหลียนยังไม่กล้าเอ่ยพูดออกมา ด้วยจ้าวลู่ฉือตามนางมาติดๆ

“นางเป็นเช่นใดบ้าง” เสียงทุ้มต่ำด้านนอกรถม้า ทำให้ใบหน้าของหรูอวี้ตึงขึ้นมาทันที

“ดีขึ้นแล้วเจ้าค่ะ” ตู้เหลียนหันไปยิ้มขอบคุณให้แม่ทัพจ้าว

“หากไม่เป็นอันใดก็ดีแล้ว หยุดพักหนหน้าเจ้าก็ควรลงมากินอาหารพร้อมผู้อื่น อย่าได้ปล่อยให้ท้องหิว มิเช่นนั้นหากล้มป่วยการเดินทางจะล่าช้าลง”

“เจ้าค่ะ” หรูอวี้เอ่ยเสียงหยานคางตอบรับไปอย่างเบื่อหน่าย จนตู้เหลียนต้องถลึงตามองเตือนนาง

“หึ” จ้าวลู่ฉือส่งเสียงออกจากจมูกเบาๆ นางคงไม่ได้เมารถอย่างที่มารดานางว่าอย่างแน่นอน

“ออกเดินทางได้!!!” เขาตะโกนร้องสั่งทหารของตน พร้อมทั้งกระโดดขึ้นไปนั่งบนหลังม้าแล้วควบนำหน้าไปทันที

“อวี้เออร์ เจ้ามีปัญหาอันใดกับท่านแม่ทัพจ้าว” ตู้เหลียนเอ่ยถามบุตรสาวของนางอย่างสงสัย

เพราะคำพูดแต่ละประโยคที่ทั้งสองโต้ตอบกัน มันช่างดุเดือดเสียเหลือเกิน

“เขาคงคิดว่าตอนนี้เป็นบิดาของข้าแล้วกระมัง ถึงได้วุ่นวายเรื่องของข้าไม่หยุด”

“อวี้เออร์ แม่บอกเจ้าแล้วว่าอย่าได้พูดเช่นนี้ หากผู้อื่นได้ยินจะคิดเช่นใด”

“คิดเช่นใดเล่าเจ้าคะ ในเมื่อผู้ใดก็มองออกว่าเขาใส่ใจท่านแม่เพียงใด หากท่านจะพึงใจต่อเขาข้าก็ไม่คิดจะขัดขวาง เพียงแต่เขาไม่อาจจะยุ่งเรื่องของข้าได้”

“เจ้าเปลี่ยนไปไม่น้อย แต่เอาเถิด อดทนเสียหน่อย เมื่อถึงเมืองเป่ยหาน ก็จะไม่ได้พบเขาอีกแล้ว” ด้วยชายแดนเหนืออยู่ที่เมืองเป่ยจิน ห่างจากเป่ยหานห้าร้อยลี้ จะได้พบเจอกันก็คงไม่ง่ายนัก

“ลูกก็หวังจะเป็นเช่นนั้น” หรูอวี้หยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะยกตำราขึ้นมาอ่านอีกครั้ง

ความทรงจำเดิม หรูอวี้นางสามารถอ่านออกเขียนได้ เพียงแต่ไม่ได้เก่งกาจมากนัก นางจึงต้องหาความรู้เพิ่มขึ้น เพื่อภายหน้าคิดทำสิ่งใดจะได้ง่ายขึ้น

กว่าจะเดินทางมาถึงที่พักของเมืองถัดไป ฟ้าก็เกือบมืดเสียแล้ว ยังดีที่คืนนี้หาที่พักได้ ไม่เช่นนั้นคงต้องค้างแรมกลางป่า ซึ่งเป็นเรื่องยากด้วยขบวนเดินทางมีสตรีมาด้วย

“กินอาหารก่อน ค่อยแยกย้ายก็แล้วกัน” จ้าวลู่ฉือเอ่ยออกมา

เขาเดินไปสั่งให้เสี่ยวเอ้อนำอาหารที่มีขึ้นตั้งโต๊ะเร็วที่สุด ด้วยเลยเวลาอาหารเย็นมานับชั่วยามแล้ว ตัวเขาไม่กินก็ได้ไม่เป็นอันใด แต่ไม่ใช่กับตู้เหลียนและบุตรทั้งสองของนาง

หรูอวี้จำต้องนั่งกินอย่างเลี่ยงไม่ได้ ครั้งนี้นางกินอาหารในชามเสียจนหมด ด้วยรับปากมารดาไว้แล้วว่าจะไม่สร้างเรื่องอีก

จ้าวลู่ฉือคิดว่านางคงหิวไม่น้อย จึงได้ยอมกินอาหารในส่วนของตนจนหมด เขาจึงยกยิ้มมุมปากออกมาอย่างพอใจ แต่ก็ไม่มีผู้ใดที่สังเกตเห็น

“ข้าขอตัวก่อนเจ้าค่ะ” การนั่งอยู่ในรถม้าสูบพลังของหรูอวี้ไปไม่น้อย นางอยากจะเข้าไปล้างตัวในมิติใจแทบขาดแล้ว

“ให้ตามหมอหรือไม่” จ้าวลู่ฉือเอ่ยถาม เมื่อเห็นสีหน้าของนางซีดขาว

“ไม่ต้องเจ้าค่ะ ขอบคุณท่านแม่ทัพมาก” หรูอวี้เห็นใบหน้าของมารดาที่จ้องมองมาทางนาง นางจึงตอบรับเขากลับไปอย่างนอบน้อม

เขามองตามแผ่นหลังของนางไป พร้อมทั้งครุ่นคิดเรื่องไอสังหารที่ออกมาจากตัวนาง หรือจะเป็นเขาที่คิดผิดไป ด้วยดูจากร่างกายของนางในยามนี้บอบบางอ่อนแอเช่นคุณหนูในห้องหอทั่วไป

ไม่มีส่วนใดที่ดูเหมือนว่านางจะเป็นผู้ฝึกวรยุทธ์เช่นที่เขาคิดไว้สักนิด

ตู้หยวนพอพ้นสายตาของผู้อื่น ตัวเขาก็รีบไปเคาะห้องของหรูอวี้ทันที กลัวว่านางจะเข้าไปในมิติเสียก่อน

“อวี้เออร์” เขาร้องเรียกนางเสียงเบา เมื่อเห็นประตูห้องเปิดออก ก็ยิ้มกว้างออกมาอย่างยินดี

“รีบเข้ามาเลย ข้าอยากจะล้างตัวจะแย่” นางดึงสาบเสื้อพี่ชายให้เข้ามาในห้อง ก่อนจะลงกลอนแล้วเข้าไปในมิติทันที

ตู้หยวนแยกตัวไปนอนอีกห้องอย่างสบายใจ หรูอวี้นางต้องกินยาบำรุงร่างกายเสียก่อน จึงได้กลับเข้าไปอาบน้ำนอนภายในห้องของนาง