ท่านแม่ทัพ ท่านจะเป็นพ่อเลี้ยงข้าหรือสามีข้ากันแน่

ข้าดูแลตนเองได้

การเดินทางราบรื่นไปตลอด ด้วยหรูอวี้นางพยายามไม่โต้ตอบกับจ้าวลู่ฉือ หากเขาเอ่ยถามนาง นางถึงจะเอ่ยตอบกลับไปที

การเดินทางราบรื่นไปตลอดหลายวันที่ผ่านมา อาจจะเป็นเพราะขบวนเดินทางที่มีของกองทัพ จึงไม่มีโจรป่า หรือคนคิดร้ายให้ได้เห็น

ผ่านมาถึงเมืองที่สามในวันที่แปดของก่อนเดินทาง ฟ้าลืมจะใกล้มือเข้ามาทุกที แต่ยังมิอาจเดินทางเข้าสู่เมืองต่อไปได้

“คืนนี้จำต้องแวะพักในป่า เจ้าอาจจะมิสะดวกเสียหน่อย” จ้าวลู่ฉือขี่ม้ามาแจ้งตู้เหลียนที่ข้างหน้าต่างรถม้าของนาง

หากมีเพียงแค่ทหารในกองทัพเช่นทุกครั้ง จ้าวลู่ฉือจะมิลำบากใจเช่นนี้เลย แม้จะรีบเร่งเดินทางแล้วก็ยังไม่อาจไปให้ทันเมืองต่อไปก่อนที่จะพลบค่ำได้

“มิเป็นอันใดเจ้าค่ะ ท่านไม่ต้องห่วงพวกข้า ข้ากับลูกอยู่ได้เจ้าค่ะ” ตู้เหลียนเปิดหน้าต่างรถม้าเอ่ยตอบเขาไป

“เข้าใจแล้ว” เขามองเข้ามาในรถม้า ก่อนจะควบม้ากลับไปที่หน้าขบวน เพื่อสั่งให้ทหารหาที่หยุดพัก เพื่อตั้งกระโจม

หากฟ้ามืดไปมากกว่านี้ จะทำอาหารหรือทำธุระส่วนตัวก็คงจะยากมากกว่าเก่า

หรูอวี้นางไม่ได้กลัวที่จะแวะพักในป่าอยู่แล้ว ห่วงก็แต่มารดาของนางที่ดูท่าจะไม่เคยได้ค้างนอนเช่นนี้มาก่อน

“ท่านแม่ ท่านเข้าไปนอนในมิติก็แล้วกัน”

“แล้วพวกแม่นมเล่า เจ้าจะบอกพวกนางว่าอย่างไร” แม่นมตู้นอนกับตู้เหลียนตลอดทุกคืน หากนางหายไปแม่นมตู้ต้องสงสัยอย่างแน่นอน

“ท่านแม่ว่า แม่นมตู้ไว้ใจได้หรือไม่ หากไว้ใจได้ ท่านก็พานางเข้าไปด้วยเถิด”

“เรื่องไว้ใจได้ แม่นมตู้ไม่มีทางนำเรื่องความลับไปพูดกับผู้ใด เช่นนั้นแม่จะพาแม่นมตู้เข้าไปด้วย” ตู้เหลียนมองหรูอวี้อย่างซึ้งใจ

“เจ้าค่ะ” ตัวนางนอนที่ใดก็ได้ เพียงแต่เรื่องธุระส่วนตัวคงจะต้องเข้าไปทำภายในมิติ

กระโจมน้อยใหญ่ถูกทหารสร้างขึ้นอย่างรวดเร็ว แม้แต่อาหารการกินก็ถูกจัดเตรียมไว้อย่างพร้อมเพรียง

จ้าวลู่ฉือเลือกที่หยุดพักได้อย่างดี ด้านข้างยังมีลำธารไหลผ่าน เพื่อให้ทุกคนในขบวนเดินทางสะดวกต่อการทำธุระส่วนตัว

หรูอวี้ยืนชมความงามของธรรมชาติในยามเย็น ที่ตัวนางจะได้พบเห็นภาพเช่นนี้ในชีวิตก่อนได้น้อยนักอย่างสำราญ

“ใกล้มืดค่ำแล้ว เจ้าควรไปอยู่ในกระโจม” เสียงทุ้มต่ำด้านหลังดังขึ้น ฉุดความสุนทรีย์ของหรูอวี้ให้หายไปในพริบตา

“เจ้าค่ะ” นางตอบรับเสียงยานคางอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะเดินหมุนตัวกลับไปทางทิศที่ตั้งของกระโจม

แต่ฝีเท้าของนางก็หยุดชะงักอยู่กับที่ เมื่อได้ยินเสียงประหลาดที่อยู่อีกฝั่งของแม่น้ำ

จ้าวลู่ฉือก็ดูเหมือนจะรู้ตัวเช่นกัน มือเขากุมด้ามดาบที่อยู่ข้างเอวตามสัญชาตญาณทันที หรูอวี้ค่อยๆ หยิบมีดสั้นที่อยู่ในแขนเสื้อของนางออกมา เพื่อเตรียมพร้อม

ฟิ้ว...ธนูดอกแรกที่อยู่ฝั่งตรงข้ามพุ่งตรงเข้ามาทางหรูอวี้อย่างรวดเร็ว ตัวนางเบี่ยงตัวหลบไปอยู่หลังต้นไม้ที่ใกล้ที่สุด พร้อมทั้งขว้างมีดสั้นที่อยู่ในมือพุ่งเข้าใส่ตำแหน่งที่ลูกธนูพุ่งออกมา

“หลบ!!!” จ้าวลู่ฉือไม่ได้อยู่ใกล้หรูอวี้มากนัก เขาได้แต่ร้องสั่งให้ตัวนางหลบลูกธนูที่กำลังพุ่งเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย

แต่พอเห็นมีดสั้นในมือของหรูอวี้พุ่งเข้าปักที่คอของคนร้ายที่อยู่ฝ่ายตรงข้ามอย่างแม่นยำ ตัวเขาก็อดที่จะตกตะลึงไม่ได้

“มือสังหาร คุ้มกันแม่นางตู้” เขาตะโกนร้องบอกทหารของเขาที่อยู่ไม่ไกล ก่อนจะพุ่งเข้ามาหาหรูอวี้ที่หลบซ่อนตัวอยู่ที่ต้นไม้ เพื่อคุ้มกันนาง

“ท่านไม่ต้องห่วงข้า ข้าดูแลตนเองได้” หรูอวี้ผลักตัวเขาออก เมื่อเขารวบตัวนางเข้ามาไว้ที่ด้านหลัง

“อย่าดื้อ เจ้าเป็นสตรี อย่างไรก็ไม่ปลอดภัย” จ้าวลู่ฉือตำหนินางเสียงแข็ง ก่อนจะดึงดาบออกมา

หรูอวี้อยากจะกลอกตามองบนนัก นางเรียกมีดสั้นและอาวุธลับออกมาจากมิติ เพิ่มหลายชิ้น ก่อนจะจัดเรียงซ่อนไว้ตามร่างกายของนาง

มือเรียวถืออาวุธลับ ก่อนจะขว้างออกไปยังเป้าหมายที่นางเห็นพวกมันซ่อนอยู่ตามพุ่มไม้

“โอ๊ยยย” เสียงร้องของฝั่งข้ามทำให้รู้ว่า นางขว้างถูกอย่างไม่ต้องสงสัย

“เห็นหรือไม่ ข้าดูแลตนเองได้” หรูอวี้วิ่งไปอยู่ที่ต้นไม้อีกต้น เพื่อจะได้มองเห็นคนร้ายได้อย่างชัดเจน และเพื่อจะหาทางกลับไปที่กระโจมดูมารดาและพี่ชายให้เร็วที่สุด

“บ้าไปแล้ว!!!” จ้าวลู่ฉือคำรามออกมา เมื่อหญิงสาววิ่งออกไปอีกทางหนึ่ง

ตัวเขาที่ทำอันใดไม่ได้ ได้แต่ดึงดาบออกมา พุ่งเข้าหาคนร้ายที่กำลังข้ามลำธารมาอีกฝั่งหนึ่ง

เสียงต่อสู้ด้านนอก พร้อมทั้งเสียงฝีเท้าที่วิ่งกันอย่างวุ่นวาย ทำให้ตู้เหลียนที่อยู่ภายในกระโจมกรีดร้องออกมา

“อวี้เออร์ นางอยู่ที่ใด!!!” ภายในกระโจมไร้ร่างของบุตรสาว มีเพียงตู้หยวนที่อยู่กับนาง

ตู้เหลียนวิ่งจะออกไปด้านนอกกระโจม แต่ถูกทหารที่จ้าวลู่ฉือสั่งให้มาคุ้มกัน ขวางทางไว้ไม่ให้ออกไป

“แม่นางตู้ ท่านแม่ทัพสั่งให้ท่านรออยู่ภายกระโจมขอรับ”

“แต่ลูกสาวของข้ายังอยู่ด้านนอก” นางอยากจะร่ำไห้ออกมา ด้วยความเป็นห่วงหรูอวี้

“คุณหนูตู้ นางอยู่กับท่านแม่ทัพ แม่นางอย่าได้เป็นห่วง โปรดรออยู่ด้านในเถิดขอรับ ด้านนอกคนร้ายเริ่มข้ามฝั่งลำธารมาแล้วขอรับ”

“ท่านแม่ กลับเข้าไปด้านในเถิดขอรับ ข้าเชื่อว่าอวี้เออร์ น้องจะต้องไม่เป็นอันใด” ตู้หยวนก็ห่วงน้องสาวของเขาไม่น้อยเช่นกัน

ตู้เหลียนกบตู้หยวนที่กำลังจะกลับเข้าไปอยู่ภายในกระโจมเช่นเดิม ก็เห็นร่างบางที่อยู่ห่างไปทางลำธาร กำลังวิ่งซ่อนตัวตามต้นไม้ ทั้งมือของนางก็ดูเหมือนจะขว้างสิ่งใดไปที่คนร้ายด้วย

พอเลื่อนสายตาไปที่คนร้ายที่อยู่อีกฝั่งของลำธารล้มลง สองคนแม่ลูกก็ลอบส่งสายตาให้กันก่อนจะเดินกลับเข้าไปอยู่ในกระโจมอย่างว่าง่าย

จำนวนคนร้ายที่แฝงกายเข้ามาใกล้กลุ่มของจ้าวลู่ฉือมีไม่น้อยเลยทีเดียว ยิ่งพวกมันเห็นอาวุธลับของหรูอวี้ที่ดูแปลกตา ทั้งฝีมือการขว้างอาวุธของนางก็แม่นราวกับจับวาง ต่างก็เผยตัวออกจากที่ซ่อนแล้วบุกเข้ามาพร้อมกัน

“รีบหลบไปอยู่ที่กระโจมกับมารดาของเจ้าเสีย!!!” จ้าวลู่ฉือตะโกนร้องบอกหรูอวี้ ที่ดูเหมือนนางจะพร้อมเข้าสู้เต็มที่

แม้นางจะมีทักษะการต่อสู้อยู่ไม่น้อย เขาก็ยังไม่อาจวางใจให้นางอยู่ท่ามกลางกลุ่มคนร้ายอยู่ดี ด้วยไม่ต้องการจะห่วงหน้าพะวงหลัง

“ท่านเงียบปากไปเลย” หรูอวี้เอ่ยเสียงลอดไรฟันออกมาอย่างหมดความอดทน

เขาควรจะตั้งใจสังหารคนร้ายตรงหน้ามากกว่าจะมาห่วงชีวิตของนาง

หรูอวี้เห็นคนร้ายข้ามฝั่งลำธารมาได้สำเร็จ นางดึงมีดสั้นที่เหน็บอยู่ที่เอวทั้งสองเล่มออกมาถือไว้ในมือทั้งสองข้าง

หากปล่อยให้หลุดไปถึงกระโจมด้านในได้ ตัวมารดาและพี่ชายของนางที่ไม่อาจต่อสู้ได้คงได้เกิดอันตรายอย่างแน่นอน

“เจ้า!!!” จ้าวลู่ฉือมีโทสะไม่น้อย เมื่อสาวน้อยตรงหน้าไม่เชื่อในคำพูดของเขา

นางกระโจนเข้าหากลุ่มคนร้ายที่พุ่งเข้ามาอย่างไม่คิดชีวิต หรูอวี้หลบคมดาบที่หมายจะฟาดฟันลงมาที่ตัวของนางอย่างชำนาญ ก่อนจะใช้มีดสั้นในมือตัดเส้นเอ็นข้อมือและข้อเท้าเสียก่อน ค่อยแทงเข้าที่หัวใจ

ยามที่ดึงมีดออกจากอกของผู้เคราะห์ร้ายตรงหน้า เลือดมากๆ พุ่งกระเด็นเลอะใบหน้าและเสื้อผ้าของนาง แต่ตัวของหรูอวี้นางไม่แม้แต่จะกะพริบตาหวาดกลัวเช่นสตรีที่พวกเขาได้พบเห็น นางกลับยกยิ้มออกมาอย่างพอใจ

“ปะ ปีศาจ” คนร้ายร้องออกมาได้เพียงคำเดียวก่อนจะสิ้นใจตายด้วยคมมีดที่สอง ที่ปาดเข้าที่คอของมันจนเกือบจะหลุด

จ้าวลู่ฉือและทหารของตนเห็นเหตุการณ์อย่างชัดเจน ได้แต่อดที่จะทึ่งกับความใจเด็ดของนางที่ฆ่าคนโดยไม่กะพริบตาไม่ได้

เมื่อมีคนสังเวยคมมีดของนางคนแรกย่อมมีคนต่อๆ มา ทุกคนที่พุ่งเข้ามาหานางล้วนแต่ตกตายไปตามๆ กัน