ตอนที่ 6 อีกด้านของบานกระจก
2260 คำ
ตอนที่ 6 อีกด้านของบานกระจก
“คำขอโทษของคุณ...ไม่ได้ทำให้ผมโกรธเขาน้อยลง”
ผมอุ้มลูกแล้วหันไปคว้ากระเป๋าอุปกรณ์ส่วนตัวเด็กอ่อน เดินออกมาจากงานเลี้ยงไม่สนใจว่าผมกำลังทำให้ใครโกรธ เสียหน้าหรือกระทั่งว่าจะมีคนเกลียดผมเพิ่มอีกสักสิบ ยี่สิบคน ตลอดชีวิตที่ผ่านมาสามสิบปี ผมมีคนที่เกลียดผมมากพอแล้ว ผมชินกับการยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชนคนที่เกลียดผม คนที่มองผม วิจารณ์ผมว่าเป็นคนนิสัยเสียเอาแต่ใจ
ผมพยายามอย่างสุดชีวิตในการเก็บกดอารมณ์โกรธ ไม่ให้มันบ้าไปมากกว่าที่แสดงออก ทั้งที่ความจริงในหัวใจของผม มันมีแต่เสียงฟ้าผ่าเปรี้ยงปร้างดังอื้ออึง แสงสีขาวสว่างโล่งเต็มสองตาจนเกือบมองไม่เห็นอะไร
กระทั่งผมออกมายืนอยู่นอกชายคาคฤหาสน์หลังใหญ่ ผมจึงได้รู้ว่าภาพอันพร่าเลือนนั้น มันมาจากม่านน้ำตาแห่งความอัดอั้นคับแค้นใจ โอเวอร์โค้ดตัวใหญ่ตวัดมาคลุมไหล่ ชายเสื้อพันทบปกป้องอากาศหนาวคลุมลูกชายไว้ พร้อมท่อนแขนประคองให้ผมเดินขึ้นไปนั่งอยู่บนรถที่ไม่ใช่คันที่ผมขับมา
“ขอโทษ...”
สองปี ที่ผมแต่งงานอยู่กินกับอีวานมาจนกระทั่งหย่า ร้อยครั้ง พันครั้ง ที่เรามีปากเสียงกัน ไม่ว่าเรื่องนั้นมันจะเล็กน้อยหรือใหญ่โต ผู้ชายคนนี้ไม่เคยอ้าปากขอโทษผม และผมเองก็ไม่เคยขอโทษอีวานเช่นกัน
“.......” ผมละสายตาจากลูกชายที่เพิ่งสงบอารมณ์ จากความตกใจหวาดกลัวลงได้ ลูกน้อยวัยแปดเดือนนอนสะอื้นอยู่ฮึกๆ มือจับขวดนมดูดเบาๆ ตรงปลายขนตางอนสีน้ำตาลทอง ยังเห็นร่องรอยหยดน้ำตาชื้นเกาะพราวระยิบระยับ
“จีน...ฉันรู้ว่าฉันผิด ครั้งนี้ฉันผิด ฉันยอมรับ...ขอโทษ ขอโทษจริงๆ” ซีกแก้มแดงช้ำขยับเกร็งขึ้นเป็นสันนูน
“ถ้าลูกผมเป็นอะไรไป ผมจะฆ่าคุณ...”
“นายก็รู้ว่าฉันไม่ยอมให้พวกนั้นทำอะไรลูก”
“อีวาน...ผมจะไม่แคร์สักนิด ไม่เสียใจเลย ไม่ร้องไห้คร่ำครวญแม้แต่น้อย ถ้าหากคุณจะเลือกทิ้งผมไปแต่งงานใหม่ หรือจดทะเบียนสมรสกับใครสักคนในวันนี้หรือพรุ่งนี้ ผมจะไม่ตัดพ้อต่อว่า ด่าทอถ้าคุณอยากจะมีลูกกับผู้หญิงหรือผู้ชายคนไหนสักคน ยกย่องเชิดชูเขา หรือแม้แต่คุณจะแสร้งทำเหมือนเห็นผมกับลูกเป็นแค่อากาศ เป็นแค่เศษกระดาษแผ่นเล็กๆ ที่ตกอยู่ข้างถนน ผมทนได้หมด... แต่ผมทนไม่ได้ ที่เห็นว่าลูกของผม กำลังเข้าไปอยู่ในวงล้อมของคนพวกนั้น คุณรู้ดีอยู่แก่ใจอีวานว่าผมหมายถึงอะไร คาลวินคือลูกผม...และผมจะไม่ยอมให้ใครมองลูกผมเหมือนชิ้นเนื้อในบ่อจระเข้”
ตั้งแต่เมื่อครั้งที่ผมคบหากับอดีตแฟนคนแรก เขาเคยเป็นลูกของนักธุรกิจใหญ่ในเมืองไทย ครอบครัวใหญ่ไปไหนมาไหนมีบอดี้การ์ดคุมหน้าคุมหลัง คุ้มกันแน่นหนา แต่สุดท้ายชะตากรรมของพ่อเขากับลูกชายคนโตคือตายอย่างน่าอนาถ เพียงเพราะการแย่งชิงอำนาจ มันทำให้ผมเห็นความด้านมืดอันน่ากลัว
อีวานโชคดีได้เกิดมาจากแม่ที่นั่งตำแหน่งเมียเอกของตระกูล ทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณปู่สร้างไว้ ตกถึงมือของเขาอย่างง่ายๆ ต่างจากญาติพี่น้องคนอื่นๆ ที่ต้องพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้มาซึ่งอำนาจอันน้อยนิด
“คาลวินเป็นลูกของเรา ฉันพร้อมจะปกป้องเขาจากอันตรายทุกอย่าง”
“ไม่...คุณปกป้องเขาจากความรักของคุณปู่ไม่ได้”
“คุณปู่รักและเอ็นดูคาลวินมาก”
“ความรักของเขา....จะฆ่าลูกเราเร็วขึ้น อีวาน...คุณรู้ว่าผมหมายถึงอะไร คนพวกนั้นไม่มีวันปล่อยให้คาลวิน นั่งเก้าอี้แทนคุณอย่างสุขสบายหรอก”
นี่คือเหตุผลที่ผมต้องการพาคลาวินออกไปจากประเทศนี้ กลับไปอยู่เมืองไทย ประเทศบ้านเกิดที่ไม่มีใครเห็นผมอยู่ในสายตา
“พาสปอร์ตของผมกับลูกอยู่ไหน”
ผมเดินเข้ามาภายในห้องทำงานของอีวาน เบื้องหน้านั้น สามีมาเฟียของผมกำลังยืนมองทะลุกระจกออกไปด้านนอกซึ่งเป็นบ่อเลี้ยงจระเข้ใหญ่
“นายจะไปตอนนี้ได้ยังไง อีกไม่กี่วันคาลวินต้องไปหาคุณหมอเช็กพัฒนาการ ฉีดวัคซีนอายุครบแปดเดือนนะ”
“นี่อีวาน เมืองไทยไม่ใช่บ้านป่าเมืองเถื่อน ที่นั่นมีโรงพยาบาลดีๆ ไม่ต่างอะไรจากที่นี่”
“แต่หมอที่ดูแลคาลวินประจำเขาอยู่นี่ ประวัติลูกก็อยู่ที่นี่ อย่างน้อยนายต้องเตรียมตัววางแผนล่วงหน้า ไม่ใช่นึกจะไปก็ไป”
“ไอ้อีวาน! เอา....พาส...ปอร์ต...ผมมา”
ผมเงื้อหมัดขึ้นหวังจะซัดมันอีกสักตุ้บ สองตุ้บ แต่นอกจากผมจะทุบมันไม่สำเร็จผมยังเสร็จเผลอตัวติดเบ็ดที่มันวางเอาไว้ แขนยาวตวัดรวบดึงเอวผมเข้าไปกอด ริมฝีปากกดหอมฟอดสูดกลิ่นแก้มของผมไปจนหน้ายุบ ทุบมันได้แต่ยังไม่ถนัด ไม่สาแก่ใจก็ดันมาพลาดท่าเสียที จนต้องใช้แผนต่ำหรือเอื้อมมือลงไปบีบขยำเป้ามันแรงๆ
“จีน ฉันขอโทษ...ขอโทษจริงๆ น่านะ ฉันขอโทษแล้ว...ยกโทษให้ฉันเถอะ”
“พาสปอร์ตผม กับ ของลูก” มือยื่นแบออกไปเบื้องหน้า
“เฮ้อออออ” พาสปอร์ตสามเล่มวางลงมาบนมือของผมแทนคำตอบ
“พาสปอร์ตคุณ...เกี่ยวอะไรด้วย” ผมยกพาสปอร์ตส่วนเกินขึ้นมาชู
“ฉันจะไปด้วย”
“เชอะ...” ผมสะบัดหางตากลับไปมองจระเข้ตัวใหญ่ที่มันลอยตัวเข้ามาใกล้ ดวงตาสีเหลืองจับนิ่งมองผมกับอีวานเหมือนเราอยู่ห่างกันเพียงหนึ่งฝ่ามือ
“จีน...”
“อะไร”
“ไอ้ตัวนี้...มันมองเราสองคนใหญ่เลย มันคงกำลังรอดูว่า วันนี้เราจะเล่นท่าไหนกัน” มาเฟียเอาแต่ใจจิ้มนิ้วพร้อมเคาะลงไปบนกระจกตรงตำแหน่งใบหน้าของเจ้าจระเข้ใหญ่
“อย่าเอาไอ้สัตว์เลือดเย็นนั่นมาเป็นข้ออ้าง”
“ข้ออ้างที่ไหน ... ทำตามธรรมเนียมไง ทะเลาะกันเสร็จจากนั้นเราก็...เน็ดกัน” อีวานฉกปากลงมาจูบแก้มผมอย่างรวดเร็ว
“ผมยังไม่หายโกรธคุณเลยนะ” ตามองผ่านขึ้นไปยังแก้มช้ำสีแดงอมม่วงของอดีตสามี เมื่อกลางวันนี้ผมไม่ได้ยั้งแรงเลยแม้แต่น้อย
ผมรู้ว่ามันเป็นการกระทำที่เหมือนจะเกินกว่าเหตุ แต่ในฐานะแม่ เรื่องนี้ผมมีชีวิตของคาลวินเป็นเดิมพัน ดังนั้นนอกจากความปลอดภัยของลูกชาย ผมไม่สนอะไรทั้งนั้นแม้แต่ผัว
“ยังไม่หายโกรธเหรอ รู้หรือเปล่าหมัดนายทำฟันฉันเกือบหัก”
“สมน้ำหน้า ใครใช้ให้คุณสะเพร่าเอาลูกให้คนอื่นไปง่ายๆ โดนแค่นี้ยังน้อยไป”
“ไม่เป็นไร...ฉันมีวิธีทำให้นายอารมณ์ดี”
พาสปอร์ตสามเล่มถูกดึงออกไปแล้วโยนกลับไปวางไว้บนโต๊ะทำงานใหญ่ สะโพกผายถูกอุ้งมือหยาบขยำแรงๆ สองสามที ท้ายทอยรับสัมผัสจากกลีบปากซึ่งกดบดลงมาพร้อมลิ้นสากลากเลียตั้งแต่ตีนผมมาจนถึงใบหู
“มองนายจากข้างหลังแบบนี้...เซ็กซี่ชะมัดเลย” มือลูบไปตามส่วนโค้ง ส่วนเว้าบนร่างกาย
“คุณนี่มัน...ไอ้คนเอาแต่ใจ คิดอะไรไม่ออกก็ใช้คอย....แก้ปัญหา”
“มันก็แก้ได้ทุกทีนี่นา อย่างน้อยก็ทำให้นายอารมณ์เย็นลง”
เสื้อนอนของผมถูกถอดออกไปในเวลาไม่ถึงสามสิบวินาที กางเกงนอนกับจีสตริง ที่ผมจงใจใส่ในคืนนี้สะท้อนมุมปากของอีวานที่มันค่อยๆ ขยายกว้างผ่านมาเป็นเงาบางๆ
“ตัวนี้ไม่เคยเห็น...ไหนขอดูใกล้ๆ สิ”
แขนชูเหยียดยืดทาบลงไปบนบานกระจกนิรภัยหนา ตาสบตากับจระเข้ยักษ์ซึ่งอยู่อีกฟากของบ่อใหญ่ ขาสองข้างถูกอีวานจับให้มันขยับห่างออกจากกัน บั้นท้ายโค้งถูกผมโก่งดัดแอ่นมันให้ช้อนสูง
“อื้ออออ”
แก้มแนบลงไปบนบานกระจกเย็น มือสองข้างเลื่อนลงไปบีบเฟ้นเคล้นคลึงหน้าอกเรียบ ด้านล่างตรงกลางระหว่างขา อีวานคุกเข่าอยู่บนพรมซุกปากยกช้อนจูบดูดสิ่งที่จีสตริงหนังสีดำของผมซ่อนไว้
นิ้วยาวเกี่ยวสายทีบาร์หลบไปด้านข้าง มือว่างดันขาข้างหนึ่งของผมให้ยกขึ้นสูง ปลายเท้าที่เคยใช้เหยียบยืนเวลานี้ผมพาดมันไว้กับขอบกระจก เพื่ออำนวยความสะดวกเปิดทางให้ผัวปรนนิบัติแทนการง้อขอคืนดี
“อีวาน” ผมเผลอสะดุ้งจนตัวกระตุก เมื่อผัวเก่ารู้ใจใช้มือแหวกถ่างแยกแก้มก้นอวบออกจากนั้น ลิ้นเรียวสอดดันแยงแหย่เข้าไปพร้อมกับข้อนิ้วใหญ่ล้วงหายเข้าไปควานหาจุดเสียว
“อืมมมม ดีจัง”
“จุดเสียวนายอยู่ตรงไหนบ้าง ฉันจำได้หมดแล้ว”
สามีฝรั่งร่างสูงใหญ่ค่อยๆ ขยับลุกกลับขึ้นมายืน ช่วงตัวที่มีระยะห่างกันมากกว่ายี่สิบเซนติเมตรไม่เคยทำให้เราผัวเมียมีปัญหาในการสอดใส่ เพราะไม่ว่าความสูงจะเท่าไหร่มันก็ใส่ได้พอดีทุกที
“นายว่า...มันมองเราแบบนั้น มันจะเงี่...ย....น ตามเรามั้ย”
“ฮึ...แล้วเวลาคุณแอบไปดูมันเอากัน...คุณเงี่...ย...น ตามมันมั้ยละ” ผมเอียงข้างหันไปถาม
“นายก็เคย...ไปดูพร้อมฉัน” ฟันแข็งกัดติ่หูผมเบาๆ
“ถ้าอย่างนั้นก็....เงี่...ย...น”
“จีน...” มือหนาติดหยาบนิดหน่อยลูบไปตามแผงอก กลางฝ่ามือขยี้ปลายหัวนมแข็ง จุดอ่อนของผมจนมันแสบเสียว
“ยกโทษให้ฉันนะ”
“ยกโทษ...มันไม่ง่ายหรอกนะ”
“ถ้ายกโทษมันยากกกกก....อย่างนั้น...ยกซดแล้วกัน”
“อีวาน...อ่าส์” แขนคล้องกลับไปด้านหลัง ปรารถนาอยากเรียกร้องริมฝีปากหนักให้วนกลับมาจูบซ้ำ
ลิ้นฉ่ำเกี่ยวตวัดรัดดึงแลกเปลี่ยนเลยลิ้นอีกฝ่ายไม่ให้ห่างทิ้งไปง่ายๆ ผมจดจำรสชาติน้ำลายผสมกลิ่นเหล้าฝรั่งยี่ห้อดังซึ่งครอบครัวอีกวานเป็นเจ้าของโรงงานได้ดี มือขยี้บี้กดหัวนมทรงหยดน้ำค้างเสียวจนเหมือนอีวานอยากจะเด็ดมันทิ้งออกมาจากยอดอก
“วันนี้โกรธมากเหรอ นายตอดฉันจนปวดไปหมดแล้ว”
“โกรธมาก”
“จีน...ที่รัก”
“ฮึ...อีวาน เจ้าอ้วนนั้นมันกำลังจ้องเราอยู่” ผมกระตุกยิ้มยั่วจระเข้ใหญ่ที่มันขยับขาแหวะน้ำมาลอยตัวอยู่ใกล้ๆ
“มันคงเงี่..ย...น”
“แล้วคุณล่ะ”
“ยิ่งกว่ามันอีก”
“เพื่อนมันมาแล้ว...”
“เพื่อนที่ไหน....นั่นผัวมันต่างหาก”
จระเข้ยักษ์อีกสองตัวดำน้ำว่ายเข้ามาสมทบ หน้าท้องสีอ่อนตรงช่องขับถ่ายปกติซ่อนอวัยวะสำหรับสืบพันธุ์ ไม่บ่อยนักที่พวกมันจะเอาออกมาอวดมาโชว์ หากแต่เวลานี้ช่องอ่อนนั้นขยับถี่ๆ มีอวัยวะเป็นแท่งสีเนื้อแดงๆ โผล่ออกมา
“ของฉันใหญ่กว่ามันนะ”
“ฮึ กับสัตว์เลื้อยคลานยังคิดเอาชนะมันอีกหรือไง”
“แน่สิ...แล้วไม่ใช่แค่ใหญ่กว่า”
“.....” ระหว่างยืนฟังคนที่ยืนซ้อนเสียบเอ็นแข็งค้างไว้ด้านหลังคุยโว บั้นท้ายโค้งถูกผมยกโก่งอวดข้างหันไปให้ไอ้จระเข้ลามก 3 ตัวนั้นมันเห็นเราถนัดๆ
“ฉัน....อึดกว่า แล้วก็เอานายได้ทั้งคืนเลย ส่วนพวกมัน...ผสมพันธุ์ได้แค่รอบเดียว....อึก...อ่าส์” เจ้าของท่อนเนื้อแข็งกระแทกเอวแรงจนผมฟุบหมอบติดไปกับกระจกนิรภัย
จระเข้สามตัวเริ่มทำท่าทางหงุดหงิดด้วยการว่ายน้ำวนไปวนมาอยู่หน้ากระจก อีวานจึงเริ่มกดเร่มกระแทกผมหนักขึ้น ยิ่งอารมณ์ของเราสูงขึ้น ลีลาเร่าร้อนที่แสดงออกไปเหมือนยิ่งทำให้สัตว์เลือดเย็นในบ่อน้ำ ร้อนรุ่มจนเริ่มคุมตัวเองไม่ได้ จระเข้ตัวใหญ่ว่ายน้ำเอาตัวมาเบียดกันติดข้างกระจก
“อีวาน...ขอแรงอีกหน่อย” หน้าแนบติดลงไปกับกระจกใส พวงเนื้อใหญ่ถูกมือของผมล้วงลงไปสาวรูดถี่ๆ
“คืนนี้มันดีจริงๆ”
ครืดดดดด ปลายหางแข็งจระเข้ครูดไปตามแนวความยาวของผนังกระจก ดวงตาสีเหลืองแนบประชิดติดขอบกระจกจนผมอดผวาไม่ได้
“ไม่ต้องกลัวที่รัก มันกำลังเร่งให้เราเอากันต่อ”
ไม่รู้ว่าอีวานพูดจริงหรือแค่อารมณ์พาไป แต่หลังจากนั้นภาพทุกอย่างเบื้องหน้าของผมมันสั่นสะเทือนไปหมด กระจกใสกลายเป็นฝ้าขุ่นเพราะลมหายใจอุ่นๆ กับเหงื่อชื้นเกาะพราว คราบเหงื่อ คราบไคลไขมันจากผิวหนังทำกระจกกั้นเป็นคราบเห็นเป็นรอยรูปร่างคนชัดเจน
“อีวาน!” เสียงพร่าร้องเรียกชื่ออดีตสามีเมื่อมีน้ำอุ่นๆ พุ่งกระฉูดฉีดอัดลวกเข้าไปในโพรงลึก
“อ่าส์...อื้อ มันสะใจจริงๆ”
“พวกมันไม่ไปไหนเลย”
“มันคงอยากรอดู...ฉากถัดไปน่ะ”
“ฮึ...เมื่อยขาแล้วไปเอาต่อบนโต๊ะเถอะ”
- ผู้เขียน
